හිරුට හොරෙන්

හිරුට හොරෙන් - හය

ඩේමියන් අයියා රෑ කෑමට නතර වුනේ තාත්තගේ ඉල්ලීමට.

පන්තිය අන්තිම වෙද්දී අවුල් ගිහිල්ලා තිබුණ මූඩ්එක ඩේමියන් අයියා රෑ කෑමට නවතිනවා කියලා දැනගත්තම තවත් අප්සට් ගියා. තාත්තා එන්නෙත් මාස හතර පහකට සැරයයි. ඒ ආවම ඉන්නෙත් උපරිමේ සතියයි. තාත්ත ආපු ගමන් ඩේමියන් අයියා අපේ ගෙදර රිංග ගන්නේ එයාලගේ තාත්තා නිවාඩුවට ආවා වගේනේ.

අම්මා හිමින් සැරේ ළඟට ඇවිත් "මොකෝ මූණ දික්කරගෙන...?" කියලා රහසින් ඇහුවා. 

තාත්තා කීප පාරක්ම මගේ දිහා උවමනවෙන් බැලුවට මුකුත් ඇහුවේ නැහැ. පස්සේ අහාවි... විශ්වාස කරන්න පුලුවන් බොරුවක් ගොතා ගන්න වෙලාව ඇතිද කියලා මම කල්පනා කළා. 

නැතුව ඩේමියන් අයියා ආපු නිසා අප්සට් ගියා කියන්නද?

ඩේමියන් අයියා හෝ ගාලා තාත්තා එක්ක කයිය. ඌට ඕනේ ලබ්බකුත් නෑ... නැති ලබ්බකුත් නෑ. 

"අංකල් ආමි එකේ අරක කොහොමද වෙන්නේ...? මේක කොහොමද වෙන්නෙ...? අලුත් කමාන්ඩින් ඔෆිසර් හොඳයිද...? ෆෝසස් ඇතුලේ පොලිටික්ස් මොහොමද...?' ඔයවගේ ප්‍රශ්න දාහයි. 

තාත්තත් බොහොම ආඩම්බරෙන් උත්තර දෙනවා.

"කෝ... මේ හිරුන්ට මේවා ගැන කිසිම උනන්දුවක් නෑනේ. බැඩ්මින්ටන් රැකට්එක බදාගෙන ඉන්නවා මිසක්." තාත්තා කිව්වෙ මම කෑම මේසෙට ඉඳගනිද්දියි. "නැත්නම් ඔය ඒලෙවල් රිසල්ට්වලින් ශෝක්එකට ඇකඩමි යාගන්න තිබුණා... මගේ කනෙක්ශන්වලින් උදව්වක් අරගෙන... ඉස්සර වගේ නෙමෙයි දැන්, ඇකඩමි ගන්නෙත් තෝරලා බේරලා..."

"අපරාදෙනේ හිරූ... කල්පන කරලා බලන්න. තාත්තා වගේම කමිශන් ඔෆිසර් කෙනෙක් වෙන්න පුළුවන් ගියා නම්..." ඩේමියන් අයියා හරි උනන්දුවෙන් කිව්වට එයාගෙ කටහඬ මට ඇහුණේ සරදම් ස්වරයකින්. 

"බැඩ්මින්ටන්වලටත් ලොකු හෙල්ප් එකක් ලැබෙන්නේ නැතුවම නෙමෙයි..." තාත්තා කෑම බෙදාගන්න ගත්තේ මා දිහාවත් නොබලාමයි. 

අම්මා දීසිවලට අඩුක් කරලා තිබුණ හොදි භාජන එකින්එක තාත්තගේ අතට පාස්කරනවා. චිකන් කරිය... අඹරපු කට්ට සම්බෝලේ... අල හොද්ද... එලවලු සලාදේ තාත්තගේ අතින් ඩේමියන් අයියට... අම්මට පස්සේ අන්තිමට මගේ අතට ආවා.