හිරුට හොරෙන්

හිරුට හොරෙන් - විසිහය

හිරුන් එයාගේ අම්මාට විස්තරෙ කියන්න සුදානම් වෙනවා කියලා කියද්දී මම එයාගේ අදහස අනුමතකලානම් තමයි... ඒත් මමකලේ හරිදේද කියලා මටම සැකයක් ඇතිවෙන්නගත්තේ හවස බස්එකේ ජනේලයක් ලඟඉඳගෙන දුරදිග කල්පනාකරන්න ගනිද්දි.

හිරුන් එයාගේ අම්මාගෙන් නැත්නම් වෙනකාගෙන් උද්ව් ඉල්ලගන්නද?

ාන්තිමේදී එහෙම කියලා හිරුන්ගේ අදහසට සපොර්ට්කරපු එක සාධාරනය කරගත්තට හිතේ කකරෙමින් තිබුණැ දෙගිඩියාව්නම් පොඩ්ඩක්වත් අඩුවුනේනැහැ. හිරුන්ගේ අම්මාගෙන් බලාපොරොත්තුවෙනවා වගේ යහපත් ප්‍රතිචාරයක් ලැබුනෙ නැත්නම්? මට සේරටමත්වඩා බයහිතුනේ අන්න ඒ සිතුවිල්ලට. එතකොට මොකද කරන්නෙ? අම්මාව තමන්ගේ ලෝකෙම කරගෙන ඉන්න හිරුන්ට එහෙම තත්වයක් දරාගන්න පුලුවනවේවිද?

දෙපාරක නොහිතම තිසත්ට කතාකලේ ඔයගැන කියන්න.

"නෑ... වත්සලා ඇන්ටි එහෙම නරක කෙනෙක් නෙමෙයි... මම දන්නවනේ!" තිසත්ගෙන් ලැබුනේ බොහොම සැහැල්ලු උත්තරයක්. කිසිම සැකයක් නැතිගාණට. "හිරුන් මගෙන් අහනකොටත් මම මුකුත් නොකිව්වට මම දන්නවනේ ව්ත්සලා ඇන්ටිව... එයා ගොඩක් හොඳ කෙනෙක්, මානස!"

"නෑ මම කියන්නෙ බැරිවෙලාවත් හිරුන්ගේ අම්මගෙනුත් ප්‍රශ්නයක් ආවොත්?!"

"එහෙම වෙන්නෙ නෑනෙ!" තිසත් කිව්වෙ පොඩිඑකෙක්ට තේරුම් කරන්න හදනවාවගේ හෙමින් ඇදලාපැදලා.

අම්මලා තාත්තලා ළමයින්ව හදන්නෙ ලොකු බලාපොරොත්තු තියාගෙන. දරුවන්ගේ අනාගත සාර්තකත්වයගැන විතරක් නෙමෙයි, එයාලගේ විවාහායගැන... දරුවන්ගේ මුණුබුරු මිණිපිරියෝ බලනන්න... පුංචි එවුන්එක්ක සෙල්ලම් කරනඑක දක්වාම දෙමව්පියන් එයල නොදැනුවත්වම හීනදකින්න පටන්ගන්නේ තමන්ගේ දරුවෝ යන්තම් වැඩිවියට පත්වීගෙන එද්දී.

හිරුන්ගේ අම්මාටත් හිරුන්ගේ අනාගතේ විවාහවෙලා පස්සේ මුණුබුරෙක් දකින්න හීනයක් නහැයිකියලා කවුද දන්නේ?

"හිරුන්ව ගෙදරින් එලෙව්වොත්?" මම ඇහුවම තිසත් හයියෙන් හිනාවුනා.