හිරුට හොරෙන්

හිරුට හොරෙන් - දහතුන

පෝය දවසට කලින් සාප්පුවේ හැමෝම ඉන්නේ පට්ට හැපි එකේ. 

යන්න ලෑස්ති වෙලා උඩ තට්ටුවේ ජනේලවට කර්ටන් අදින කොට හිරුගෙන් කෝල්එකක්. 

මම හිතුවෙම මොනාහරි ප්‍රශ්නෙකට උත්තරයක් දැනගන්න අහනවා කියලා. හිරුන් කතා කලේ ඊළඟ දවසේ බැට්මින්ටන් ප්ලේ කරන්න ආරාධනාවක් කරන්න. මම ඒක නම් කීයටවත්  බලාපොරොත්තු නොවුන දෙයක්. දවසක එයා එක්ක බැඩ්මින්ටන් සෙල්ලම් කරන්න එක්ක ගෙන යනව කියලා ඩිවිශනල් තරඟේ දවසේ කියන කොට මම හිතුවා විහිලුවට කියනවා වෙන්න ඇති කියලා. 

"ඇඳගෙන සෙල්ලම් කරන්න ඇඳුමක්වත් නෑ ඕයි-"

"ඉතිං හෙලුවෙන් ප්ලේ කරනවනේ!" හිරුන් හති හෙලනවා වගේ කරන හිනාව ෆෝන්එක දිගේ මගේ කනට ආවා. 

"හම්බෝ ආස ඇති-!"

"මගේ පරණ ප්‍රැක්ටිස් කිට්එකක් එන්නම්..."

මම මොහොතකට නිහඬ වුනා. "ඔයාලගේ ගෙදරද?"

"නෑ... නෑ– අපේ ක්ලබ්එකේ. එහෙ ඔක්කොම තියේ. ගෙදර ඕවා කරන්න බෑ උලමෝ!"

"මාව ක්ලබ් එක ඇතුලට ගනීද?"

හිරුන් සෙල්ලම් කරන ස්පොර්ට් ක්ලබ් එක නොදන්න කෙනෙක් නැහැ. ක්‍රීඩා අතින් දක්ශකම් පාන ළමයින්ගෙ අම්මලා තාත්තලා ඒ ක්‍රීඩා සමාජේ ඉල්ලුම් පත්‍ර නිකුත් වෙන තුරු බලාගෙනයි ඉන්නේ. සමජිකත්වය ගන්න අමාරුයි වගේම තමයි සාමාජික ගාස්තුවත්. සාමාන්‍ය පවුලක ළමයෙක්ට නම් ඒ වගේ තැනක පුහුණුවීම් කරනවා කියන්නේ හීනයක් විතරයි. ඒ අතින් හිරුන්ලා වාසනාවන්තයි. හිරුන් සැබැවින්ම දක්ශයෙක් විතරක් නෙමෙයි, දක්ශකම දියුණු කරගන්නත් කිසිම අවහිරයක් නෑ.

මම ප්‍රශ්නෙට උත්තරයක් දෙනවා වෙනුවට නිහඬ වෙලා කල්පනා කරන්න පටන්ගෙන කියලා තේරුනේ හිරුන්ගේ කටහඬ ටිකක් හයියෙන් ආයෙමත් සැරයක් අහෙන්න ගත්තාමයි.

"මේ... මානස අකමැති නම් කමක්නැහැ. එදා ආසාවෙන් බලාගෙනහිටි නිසා මම හිතුවා සෙල්ලම් කරනත් පොඩි ඉන්ටරෙස්ට් එකක් එන්න ඇති කියලා."

"අකමැත්තක්ම නෙමේයි..."

"නික්ං නුහුරුයි වගේද?"