Unexpected meeting

Chapter 39: Goodbye

Sana pansinin niyo yung video at gif. Effort ako maghanap nyan. XD Yung video, connected sa story. ^U^ EFFORT PO YAN! ^^ 

Dedicate ko nga pala kay ATE CHAMCHAM. ^^ Weeeeeee. Ang bait at galing niya eh. *O* 

---------------------------------

[ERNEST's POV] 

Lumabas si Tito Kristiann kasama si Isabelle. 

Unting unti nagmulat ng mata si Mommy at tumingin sakin. Ngumiti siya. Ngumiti siya na para bang wala lang sakanya 'to. 

"Mommy..." Banggit ko. 

"Ernest.... Baby... You're here." Tumango ako. Ngumiti naman siya. 

"Mom.... What..." Hindi na niya ako pinatapos. 

"Do you really want to know?" This has something to do with HIM. 

"Yes." 

"I had a nervous breakdown...... W-We fought." Kita ko na unti unti naging malungkot yung itsura niya. "This time, we really fought. This wasn't just a quarrel. This was... A real fight." Tumulo luha niya. "He doesn't want you to be with her." Bulong niya. Alam ko kung sinong her... Si Isabelle. "I-I tried to tell him not to i-interfere... But, he kept on shouting at me like I'm a mad lady." Umiiyak na siya ngayon.. "He said he wants the best for you.... It's part of the deal." Deal? Magtatanong sana ako kaso tinuloy pa niya. "He shouted at me, Ernest." Humikbi siya na para bang isa siyang batang nagtatampo. "He never shouted at me like that." Pinunasan ko yung luha niya. "Just for that job.." Ngumiti siya. "I want him to stop." Yung ngiting napaka pakla. "I don't want you to have the same job as him." Tumaas yung kamay niya papunta sa mukha ko. Hinaplos niya ito. "It's hard. Especially to your future wife." Ngumiti ako. Si Isabelle. 

"But he's right." Lumaki yung mata ko sa sinabi niya. "You can't be with her." Bumaba yung kamay niya. 

"M-Mom... I-I..." 

"Baby, listen to me." Ngumiti siya. "If it's meant to be... It will be. You're stronger than you think." 

"I-I don't understand." 

May tumulo nanaman na luha sakanya. "It's hard, baby. This is our fault but you have to pay the consequences. I'm so sorry." Tas humikbi siya. "I'm so s-sorry.." 

"M-Mom. Shhh." Hinaplos haplos ko siya sa balikat. 

Unti unti siyang nakatulog. Siguro masyado pa siya pagod. 

Pumikit ako. Ano bang gagawin ko? Hindi pwedeng iwan ko si Isabelle. I have to fight for her.... I love her. 

Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. 

Nasasaktan ako para kay Mommy. God knows how I love my mom. I'm a mommy's boy! Kahit ayoko man aminin, yun ang totoo. 

I hate HIM. That bastard. Wala na siyang nagawang maayos. Halos wala ako naintindihan sa mga sinabi ni Mommy. Ang dami niyang sinabing wala akong clue. 

[ISA's pov] 

HINDI KO KAYA! Hindi ko siya kaya iwan. 

Mali yung unang desisyon ko. 

Hindi ko kaya iwan si Ernest. Masyado ko siyang mahal. 

Kung.... Kung mahal talaga ako ng parents ko. Magiging masaya sila para sakin. T^T Wala naman silang binigay na reason para iwan ko si Ernest. Tsaka, kailangan niya ako ngayon. Kahit di niya sinasabi sakin, alam kong may problema siya! Sasabihin din niya sakin yan. Alam kong sasabihin din niya sakin yun. Baka di lang siya ready ngayon... Pero sasabihin din niya yan!