Unexpected meeting

Chapter 23: Knowing Ernest more

Here's the UD! Hehe. After 20 reads, 5 comments & votes. Kamsahamnida readers & voters! ♥ Loves ko kayong lahat! ♥

Dedic ko po 'to kay @SassyGirlSekiya 

Hi, Sissy! Thank you sa support! Hihi. *U* 

_____________________________________________________________________________

[Isa's POV]

*Cliiiiiiiiiiing* Pagbagsak ng susi. 

"Mommy, what's this?" Parang paos kong tanong kay Mommy. Kasi may susi siyang nilapag sa harap ko. 

(A/N: Diba dun sa first chaptersss, sinabi kong morning sickness ni Isa ang pagiging paos sa umaga? Hehehe. (^___^)V)

Lutang pako. Kakagising ko lang eh. Aist. =__+

"Keys." Stating the obvious. =_=

"What are they for?" Nginitian niya ko. Mommy ko talaga oh. Dudugo na ilong ko dito. >O< 

"Graduation gift." 

Napatayo ako bigla. "What? REALLY?!" 

Biglang sumulpot si Daddy. Kabote lang? "Really. You should really learn how to be independent now, Princess. In a month, you're in college." Umarte pa siyang naiiyak. Benta mukha ni Daddy. XDD

"Oh God, stop the drama, Chris." Winawave pa niya yung kamay niya na parang pinapaalis si Daddy. "Just call Ernest." 

"W-What? Why?" Si Ernest nanaman. Wala na bukang bibig 'to si Mommy kundi si Ernest eh. Siya na ba anak niya ngayon? >.< 

"He'll help you move out. Asking the obvious, my dear?" Sabay sunod niya kay Daddy. 

Binebenta na ba nila ako kay Ernest? *O* Di naman siguro. Di naman ganun sila Mommy't Daddy eh. 

At syempre kahit di ako excited.. Nagayos nako ng mga gamit ko. Kyaaaaaaaaa, magmomove out na talaga ako. Oo na, excited naman talaga ako. XDD 

Di ko naman daw kailangan ng gamit. Personal things lang daw and clothes. Fully furnished na daw. Answeet lang ng parents ko eh. ^____^ 

Since alam kong si Ernest ang tutulong sakin. Tinago ko yung Panda na binigay niya. Baka sabihin nun sobrang special sakin at dadalhin ko pa talaga eh. Sayang lang kasi. XD 

"Isaaaaa! Ernest's here!" Sigaw ni Mommy mula sa baba. 

Nilibot ko muna yung tingin ko sa buong kwarto ko. BYE BYE, ROOMYYY! :( 

Ilang years din ako nandito oh. Hmmm, ilan nga ba? Eh. Tinatamad ako magbilang. XD 

"Sige mommy, paakyatin mo na yang unggoy na yan!" Sigaw ko mula sa kwarto ko. 

Maya pa ay umakyat na si Ernest. "Unggoy ka dyan." Nakapout pa ang loko. 

Di ko nalang pinansin at hinayaan siyang ilagay mga gamit ko sa kotse. Kakausapin ko muna sila Mommy. :( 

"You're all grown up." Tas hug sakin ni Mommy na mangiyak ngiyak.

Naiiyak din tuloy ako. >.< "Mommy, stop it." Niyakap ko siya ng mahigpit. 

"Just remember your priorities, Princess." Paalala sakin ni Daddy. 

Parang ayoko na magmove out ah?! Kaso kasi mas malapit sa school ko eh. >.< 

"I know." Sabay hug ko din sakanya. Kyaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Naiiyak nako. >3< 

Bumitaw siya sakin. "Don't forget to visit here as often as you could." Tas niyakap niya uli ako. "You'll always be my Princess."