Unexpected meeting

Chapter 7: The end?

Chapter 7: The end?

[Isa POV]

Ito na, matatapos na ang lahat. Dito na matatapos lahat ng pangarap ko. The end na nga ba 'to?

Dinali nila kami kung san nila kami dinala nung dinali nila kami dito.

Nakatayo si Mae sa isang gilid at dinali kami ni Manuel sa harap niya.

"Well, there you are. I'm so excited! So, what's it gonna be? Am I going to kill you or are YOU going to kill him?" She said cheerfully.

"Tigilan mo nga ako, Mae!" Napalakas ang boses ko. Dahil narin siguro sa galit at takot na pinagsama.

"Oooh, scared." Sinabi niya na may pagka sarcastic sa boses niya.

[Ernest POV]

Hindi ko alam gagawin ko. Ako o si Isabelle ang pwedeng mawala dito sa mundo. Ayoko naman mamatay pero ayoko ding mamatay si Isabelle. Aminado ako sa sarili ko na may nararamdaman nako sakanya.

"So, Isabelle. Have you made your decision?" Pagkasabi ni Mae nun, kinabahan ako bigla. Nasa kamay ni Isabelle ang buhay naming dalawa.

Tiningnan ko si Isabelle. Namumuo na ang luha sa mata niya. Tas bigla niya akong tiningnan. Punong puno ng takot at lungkot ang mukha niya.

"So, tell me your decision, Isabelle. Tell me." Biglang lumipat ang tingin ni Mae sakanya.

"Isabelle, aren't you thankful? I'm giving you a choice here." Nag hand gesture pa siya na parang may nilalapag sa harap niya.

Hindi padin sumasagot si Isabelle. Umiiyak na siya. (May picture si Isabelle doon na umiiyak. -------->)

"Isabelle! I'm loosing mg patience here!" Sumigaw na si Mae.

"N-Nakapili na a-ako." Nagulat ako ng biglang nagsalita si Isabelle. Lahat kami nakatingin na sakanya miski yung mga lalaki na kasama ni Manuel.

"Go on." Biglang tumingin sakin si Isabelle. Nabasa ko na ang iniisip niya at ramdam kona kung ano nasa isip niya.

"H-Hindi." Yun nalang lumabas sa bibig ko pero pabulong.

"Patayin mo nako, Mae. Patayin mo na ako." Sinabi niya ng mahinahon parang akala mo pumipili lang siya ng partner sa isang project.

"HINDI!" Yun nalang nasabi ko at sinusubukan kong tumayo ngunit bago pako makatayo hinawakan na ako ng dalawang lalaki sa likod ko.

Hindi na ako maka galaw.

"I guess you really do love him, don't you?" Sinabi niya ng may pagkamangha sa narinig at nakita niya.

"Tama na, Mae!" Napatingin sakin si Mae nang isigaw ko yun.

"Why, Ernest? Have you developed any feelings for this slut?" Tama ba english niya? Bat parang may mali?

Tumingin agad sakin si Isabelle.

Sasagot na sana ako nang biglang magsalita uli si Mae..

"Whatever that feeling is. Forget about it. This is the last time you'll see her. Don't worry, love. You'll be home by midnight."

"Give me my gun." Sabi ni Mae. Dun nako pumiglas pero wala akong laban sa dalawang lalaki na may hawak sakin.

Binigay ni Manuel ang baril kay Mae.

"Oh I almost forgot, Happy Birthday Isabelle." Birthday niya? Tas papatayin siya sa birthday niya?

"Mae, ako nalang!" Sinigaw ko nang makita kong tinutuk na niya ang baril sa ulo ni Isabelle.

"Any last words, birthday girl?" Tanong niya kay Isabelle na nakatayo lang pero tumigil na sa pagiyak. Tumingin sakin si Isabelle.

"Ernest, hanapin mo mommy't daddy ko ha? Siguraduhin mong okay ang mommy ko ha. Wag mo siyang hayaang masyadong nerbyosin. Baka kung anong mangyari sakanya. Alagaan mo siya ha? At sabihin mong mahal na mahal ko sila at kahit wala na ako, babatayan ko padin sila." Umiiyak na niyang sabi.

"Isabelle, wag mong gawin 'to." Sabi ko sakanya, ramdam ko nadin na naiiyak nako. Ay hindi, tumutulo na luha ko.

"Wala na akong choice." Tuloy lang ang pagtulo ng luha niya.

"Meron, alam mong meron." Di ko masabi na ako nalang. Ayoko syempre pero kung sa amin dalawa, ako nalang sana.

"Hindi pwede, hindi ko *huk* kaya." Nahihirapan na siyang magsalita sa sobrang pagiyak.

"Bakit? Dahil sa konsensya? So ako naman papatayin mo sa konsensya? O dahil di mo kaya pumatay? Isipin mo ipis lang ako. Kayanin mo. Mas gusto kong ganun, Isabelle." Umiiyak nadin ako eh.

"Hindi, hindi na magbabago isip ko, Ernest. *huk* hindi na." Sinabayan niya ito ng iling.

"P-Pero.." Hindi na niya ako pinatapos.

"Mahal kita, Ernest. At di ko pagsisisihan ang desisyon ko." Natameme ako sa sinabi niya. Mas lalong umagos ang luha ko.

"Please, wag! Mae! Please wag!!" Nagmamakaawa nako. Di padin ako nakakawala sa pagkahawak sakin ng dalawang lalaki.

"Too much drama! I hate dramas! Let's get this over with. My father's looking for me, already. Now, where were we? Tinutok na niya uli ang baril kay Isabelle. Tiningnan na siya ni Mae. Mata sa mata.

"Mae! Please, wag!!" Natatakot na ako. Pwede kasing unting sigundo lang, mawala na si Isabelle. Mawala na siya sa mundong ito. Mawala na siya sakin.

"Ernest, pumikit ka." Nakatingin padin siya kay Mae.

"A-Ano? H-H-Hindi!" Nahihirapan nako. Ang sakit na ng dibdib ko. Sobrang lakas na ng pagbeat. Feeling ko lalabas na ung puso ko mula sa dibdib ko.

"Ernest, pumikit ka!!" Sigaw niya.

"Ernest, huli at unang pabor ko 'to. Please, sundin mo." Dagdag pa niya, nakatingin padin siya kay Mae.

Pumikit naman ako kahit alam kong hindi dapat. Wala na ako magagawa. Nagawa ko na lahat ng magagawa ko.

Mahirap man aminin pero ang hinihintay nalang ay ang tunig ng pagputok ng baril.

Ang sakit na ng dibdib ko. Hindi ko alam kung ano dapat ang msramdaman ko.

*Booooooooooooooooooooooogshhhh*

(A/N) Cliffhanger! Hahahaha, sorry po. Bukas na po ang next update.

Kawawa naman si Ernest. :(