Unexpected meeting

Chapter 42: Unexpected Meeting

"I'm sorry. I can't do anything about it anymore." Ayan nalang sinabi sakin ni Daddy bago siya lumabas ng kwarto ko.

"Shit!" Binato ko lampshade ko. Ano ba nangyayari sa buhay ko?!

Pano naman ako, Isabelle? :<

She left me. Is this my karma? Ako naman talaga unang nangiwan, diba? Ngayon wala na. I can't be with her anymore. Ano pa silbi ng buhay ko?

"Hoy Ernesto!"

"Ate Bommie naman eh."

"Tigilan mo nga ako. Pinapatay mo na yang sarili mo eh."

"Edi mabuti."

"Sa tingin mo babalikan ka ni Isa pag ganyan ka?"

Napayuko ako.

"See? Ernest, wala ka magagawa sa ngayon pero meron pa sa future. Prove yourself to them. Prove yourself worthy. I'm sure they'll give Isa back to you."

Teka, ano bang iniisip niyo? HOY HINDI PATAY BEB KO AH! They just took her away from me. :< Ayaw na siya pakita sakin ng mommy niya. This was all my fault, ika nga nila. Well, totoo naman.

"Nag-eemo ka nanaman! Tigilan mo na yan! 3 months ka na ganyan! Ernest, minsan ang mga tao, nawawala sila sayo hindi para palitan sila ng iba.. Kundi para pagbalik nila, handa ka nang angkinin sila ng buo."

"Ate Bommie..... Hindi ko nagets. ARAY"

"Letche ka! Tumayo ka na dyan! May pasok ka daw."

It's been years. 4 years to be exact. I'm handling a big time business. Samin 'to actually. When my dad stopped his illegal doings, tinry niya magbusiness, then ito nagwork. CEO na ako.

CEO nako, beb. Am I now worthy enough?

"Ernesto!"

"Ate Bommie, bakit?" Inayos ko ang glasses ko at tumingin kay Ate.

"Kain tayo."

"Busy pa ako." Tiningnan niya ako ng masama. "Sabi ko nga gutom na ako eh."

Tumayo ako at nagayos. Tinawagan ko muna secretary ko na tawagan nalang ako pag may importante.

"Ate, san ka? Sa ground pa kotse ko."

"Sa kotse ko tayo sasakay. May kasama akong driver."

"Ah."

Dumeresto na kami ng kotse niya at siya daw magdridrive. Pinasakay niya yung driver niya sa likod.

"Ay kuya driver! Paabot nga pala yung juice dyan." Agad naman niyo iniabot sakanya. "Ernesto, tikman mo 'to dali!" Sabi niya sabay abot sakin.

"Bakit ate?"

"Tinimpla ko para sayo yan eh."

"Ha? Eh ano naman?"

"Tangina, inumin mo nalang." Syempre ininum ko. Iinit nanaman ulo nito eh.

Hindi na siya nagsalita. Maya maya nakaramdam ako ng antok.

"Ernesto, inaantok ka na?" Tumango ako. "Hmmmm. Sorry ah?" Tumingin ako sakanya pero nanlabo na ang mga tingin ko. A-Anong sorry?

Inangat ko ulo ko. Nasan ba ako? Sinubukan ko tumayo pero nakatali pala ako sa upuan. Ano 'to? Kidnap nanaman?! Sana title ng story na 'to, kidnapping story. -______- Walang ginawa ang author kundi ipakidnap ang mga characters.

Inikot ko ang mga mata ko hangga't may makita akong babae sa pinakatapat ko. Kagaya ko, nakatali din siya sa upuan. Naka office attire siya at naka heels. Nakataob naman yung mukha niya sa table kaya para siyang tinabunan ng buhok.

"Pssssssst!" Pagsitsit ko sakanya. "Miss!" Nakailang ulit ako ata ako bago siya gumalaw.

Unti unti niyang inangat ulo ko.

Akala ko pa naman patay na 'to.

Inangat na niya ulo niya.

O____________________O

"E-E-Ernest?/I-I-Isabelle?"