kalktım baktım gecenin üçündeymişim.
•••••
Serdar ve Yıldırım, operasyon yerinden karargaha geldiklerinde ikisi de adeta patlamaya hazır bomba gibiydi. Mete başkana Zehra'nın kaçırıldığı bilgisini verdiklerinde derhal karargaha gelmeleri emredilmişti. Geldiklerinde yapılan acil toplantı ile uzayın bulduğu güvenlik kameraları görüntüleri, toplantı odasının ekranında yayınlanıyordu. Görüntüde Zehra, gizli bir çıkışa benzeyen yere dikkatlice yaklaştıktan sonra kulaklığına dokunuyordu. Yıldırım ve Serdar'a haber verdiği andı bu. Ardından çıkışın olduğu kapıya yaklaştığında içeriden çıkan adam Zehra'ya yavaş yavaş yaklaşıyordu. Serdar, kendini öylesine sıkıyordu ki alnındaki damarlar yüzünde belirmişti adeta. Zehra adama karşı direndiğinde adamın ona ateş ettiğini görmesiyle Yıldırım ayağa kalktı hızlıca. Serdar ise, elini çenesine koymuş, gözlerini kapatarak, gergince dizlerini sallıyordu. Bu adamı bulacaktı. Zehraya zarar vermesinin acısını bu adamdan çıkarıp, zehrayı bulacaktı. Toplantı odasındaki herkesin tek istediği şey buydu. En başta isteyenler ve bunun için her şeyi yapacak kişiler ise şüphesiz Serdar ve Yıldırımdı..
•••••
6 saat sonra
Yer: karargah, sorgu odası
Saat: 22.16
Operasyon; Zehra.
Serdar, zehrayı kaçıran adamı bulmalarının ardından Mete başkandan sorguya girmek için özellikle rica etmişti. Mete, Serdar'ın bu ısrarını içten içe sorgulasa da ses etmedi. Genç adam sorgu odasına girdikten sonra kapıyı adeta kırarcasına bir sertlikle kapatınca, gözleri bağlı adam hızla sıçradı. Serdar sinirle güldü. Adamın göz bandını tek hamlede gözünden çıkarttı. Adam gözlerini açıp etrafa bakarken, Serdar ise takım elbisesinin ceketini çıkartmış, gömleğinin kollarını dirseğine çekmişti.
—s; konuş bakalım Baran
Baran denilen adam bilmemezlikten gelerek Serdar'ı alt edebileceğini düşündü.
—b: ne konuşayım.
Serdar kollarını sertçe masaya dayayarak adama yaklaştı.
—s; benim oyun oynamaya vaktim yok. Zehra nerde?
—b: Zehra mı? O kim
Serdar, Baran'ın yüzüne sert bir yumruk savurdu. Baran kanayan burnunun acısıyla inlerken Serdar umursamadan, yumruk attığı adamın çenesini sertçe tutup sıkmaya başladı.
—s: bana bak. Seni gebertirim duydun mu beni? Seni gebertirim. Zehra nerde?
Baran sessizliğini koruyunca Serdar sesini fazlaca yükselterek bağırdı.
"SEVGİLİM NERDE?"
______
Zehra acı içinde gözlerini açtığında burnuna dolan iğrenç bir kokuyla yüzünü buruşturdu. Omzunda hissettiği acıyla inledi. Olanların aklına kesik kesik gelmesi ile endişeli bir şekilde etrafta gezindi gözleri. Duyduğu son sesler Serdar'ın ve babasının sesiydi. Etrafı sakince incelediğinde, iğrenç bir şekilde ona bakarak sırıtan adamı gördü. 45-50 yaşlarında saçları beyazlamış, uzun boylu bir adamdı. Yanında ise ona nazaran daha genç olan bir kadın vardı. Kadınla göz göze geldiği an, Zehra'nın gözünde ki nefreti görmemek mümkün değildi. Bu kadını hatırlıyordu. 1 sene önce, hamileyken kaçırıldığında ona tekmeler savuran kadındı bu. İçindeki öfkenin bu kadar çok olduğunu bilmiyordu Zehra. Bildiği tek şey bu kadını öldürecekti. Omzuna baktığında hala kanaması vardı. Üstelik sandalyeye kollarını da bağladıkları için acısı daha da artıyordu.
"Sonunda uyandınız hanımefendi."
Uzayın ekiple paylaştığı bilgilerden adının rudolf olduğunu hatırladığı adamın kurduğu cümleyle sırıttı Zehra.
