neydi bir arada tutan şey ikimizi?
•••••
"hastamızın durumu iyi, kendisini birazdan normal odaya alacağız."
Duydukları haberle hepsi derin bir nefes almıştı. Serdar gülümsedi, ve kendisini duvarın dibine bıraktı. Saatlerdir yaşadığı çaresizlik bitmişti. Kurtarmıştı zehrayı. Başını duvara yaslayıp gözlerini kapattı huzurla. Ekip anlamıştı Serdar ve Zehra'nın sadece arkadaş olmadığını. O yüzden kimse Serdar'ın yanına gidipte "ne oluyor sana" diye sormadı. Pınar doktorun söylediklerinin ardından konuştu.
—p; görebilir miyiz?
"Sadece beş dakika ve birer birer girmeniz lazım hastamızı yormayalım."
Serdar gözlerini açıp ayağa kalktı hızla. Yıldırım'la göz göze geldiler.
—y; sen gir.
Tebessüm edip başını salladı, ardından hemşirenin peşinden giderek maskesini ve kıyafetlerini giydi. Zehra'nın yanına geldiğinde ise onu gözleri kapalı yatarken görmek ona ölüm gibi gelse de sevdiği kadının iyi olduğunu bilmek yetiyordu ona. Yavaşça Zehra'nın hemen başucundaki sandalyeye oturarak ellerini tuttu genç kadının.
"iyisin."
Maskesini hafifçe indirip saçlarına minicik bir öpücük kondurdu.
—s; sanki yüz yıllardır seni öpmemişim, sarılmamışım, dokunmamışım gibi hissediyorum biliyor musun? seni kaybedeceğim sandım Zehra. Sensiz kalacağım sandım. Ben, sensiz nasıl yaşanılır hatırlamıyorum bile.
Yutkundu önce, ardından cümleleri toparlamaya çalışır gibi bir kaç saniye sustu.
—s: açık konuşayım, kendimi hiç bu kadar çaresiz ve aciz hissetmemiştim. O deponun boş olduğunu gördüğümde, yine kurtaramadım dedim içimden.
"yine derken?"
duyduğu sesle yerdeki bakışlarını yatakta yatan kadına çevirdi. Gözlerini büyüttü Serdar mutlulukla karışık bir edayla.
—s; Zehra.
Zehra gülümsedi yorgunca
—z; Serdar.
Serdar Zehra'nın dudağına minicik bir öpücük kondurdu.
—s; uyandın, sonunda Zehra.
—z; hangi yıldayız? Kaç senedir uyuyorum ben
Zehra'nın alayla kurduğu cümle genç adamı güldürmüştü. Sevgilisinin ellerini sıkıca tutmaya devam etti.
—z; özlendim sanırım
—s; sanırım mı? sensizlikten kafayı yiyecektim.
Zehra güldü.
—z; yokluğum olay dedikleri bu olsa gerek
—s; iyisin değil mi?
—z; iyiyim canım gerçekten iyiyim. Sen de sakinleş ve dinlen lütfen. Gözlerinden belli uyumamışsın.
—s; nasıl uyuyabilirdim ki Zehra? Düşündüğüm tek şey sendin.
Zehra tebessüm etti. Genç adamın, boştaki eline uzanıp avuç içine naif bir öpücük kondurdu. Serdar ise sevgilisinin öptüğü eli onun yanağına yasladı.
—z; benim tüm yorgunluğum geçti. Senin ki geçti mi?
—s; geçmez olur mu?
Hemşirenin odaya girmesiyle ikiside sustu.
"Serdar bey vaktiniz doldu hastamızı diğer ziyaretçilerden isteyenler de görecek sizi dışarı alalım lütfen."
—s; tabii çıkıyorum hemen
