The Mad Hatter

بیست و پنج: شکلات‌های بدون تیغ

بالاخره داشت اتفاق می‌افتاد. باورش نمی‌شد. همه‌چیز فراتر از توانش درخشان و شفاف بود. از مدتی قبل اومده‌بود. فقط به تنهایی اومده‌بود و نمی‌دونست باید چه‌کاری انجام بده تا وقتی که پدر اومد و بعد خانواده‌ی لیا و بعد بقیه‌ی آدم‌ها، به مرور. سالن هتل پر شده‌بود و همه‌چیز درست همون‌طوری بود که لیا توضیح می‌داد. گل‌ها روی ستون، روی صندلی‌ها، اطراف محراب یا هر کسشری که بود. و ارکیده توی جیبش.

- آه، بیون، واقعا باید باهات چیکار کنم مرد؟

بکهیون رو به رئیسش خندید و گیلاسش رو بالا برد: فقط اخراجم کنید آقا.

- کاش از دستم برمی‌اومد.

بکهیون دوباره خندید و اجازه داد توسط همکارهاش دوره بشه. همگی دوستش داشتند. از حضور بکهیون لذت می‌بردند- چه کسی می‌تونست منکر بشه؟! می‌دونست هرگز اخراج نمیشه. شاید وقتی برگشت یک هشدار می‌گرفت اما کمابیش خیالش راحت بود. از جمع همکارها جدا شد و کمی با فامیل‌های دور لیا خوش و بش کرد و بالاخره پدر رو دید که به سمتش می‌اومد.

- یک سر به همسرت بزن بکهیون. تا نیم ساعت دیگه مراسم انجام میشه.

اینکه لیا از این به بعد همسرش محسوب می‌شد و نه صرفا دوست‌دختر ترسناک بود. خوشایند بود اما ترسناک هم بود. برای پدرش سری تکون داد و چرخید تا از بین راهروهای پیچ در پیچ اتاق رختکنِ عروس رو پیدا کنه. تحت‌تاثیر انسان‌های درخشان و خوشبو قرار گرفته‌بود. با وجود اینکه پریشب توی آینه دلش می‌خواست داماد شلخته یا حتی با وردهای شیطانی روی دستش باشه، حالا از مرتب بودن لباس و موهاش لذت می‌برد. موهای بلندش به دقت پشت سرش بسته شده‌بودند و صورتش بزرگ‌تر به‌نظر می‌رسید. خوشش می‌اومد. با پشت انگشت‌هاش تقه‌ای به در زد و بعد وارد شد.

- هی! واقعا خوب به نظر می‌رسی بکهیون!

- ممنونم.

بکهیون به داهی لبخند زد و ادامه داد: لیا...؟

- دستشوییه.

- آه خدای من!

دختر خندید: نگران نباش. فقط مضطربه.

- میتونی یکم تنهامون بذاری؟

- حتما

دختر از اتاق خارج شد و بکهیون جام نوشیدنی الکلی سبک توی دستش رو با احتیاط روی میز گذاشت و به اطرافش نگاهی انداخت. لیا با دست‌های خیس و آویزان از دستشویی بیرون اومد و برای یک لحظه بهش خیره شد.

- خدایا، کی این بلا رو سر موهات آورده؟

بکهیون با خنده به سمتش رفت. موهای صورتی غیب شده بودند و حالا موهای مشکی، مرتب و جمع شده پشت سرش با تزئین گل‌های ریز و مرواریدها، جلب توجه می‌کردند. لیا دستش رو به پیشانی‌ش گرفت: حریف مامانم نشدم. جدی جدی مجبورم کرد رنگشون کنم. نمی‌فهمم عیبی داره موهای عروس صورتی باشه؟ ببینم به توی لعنتی چرا گیر ندادن؟!