ඒ...එයා....ඒ ඉන්නෙ එයා......
ඒ ඇස් දෙක මගෙ ඇස් නැවතෙනකොට මුල්ලක ගුලි වෙලා ඔහේ උන්න එයා ගාවට මම දිව්වා...
යීබො ඉක්මන් කරන්න..
ම්ම්...මින්...හ්හ්..හා..හ....
අපි කතා කරගත්තු විදිහටම ට්‍රක් එක පුපුරවන්න ලැහැස්ති වෙච්ච මින්ජු මම එයාගාව දනගහන් බලන්.ඉන්නවා දැකලා කෑගැහුවා වගේම මම ඔක්කොටම.කලින් එයාව උස්සන් අපේ ට්‍රක් එකට දුවලා මගෙම ජැකට් එක අන්දවලා අනිත් අයව අරන් යන්න ආවා....
එයා සද්දයක් වත් නෑ...මීක් ගාන්නෙ නෑ...ඔහේ ඉන්නවා...අනිත් අයගෙත් වෙනසක නෑ...මින්ජුයි මායි සැරින් සැරෙ එයාලව උස්සන් ඇවිත් අපෙ ට්‍රක් එකට් දාලා අවසානෙදි උන්ගෙ ට්‍රක් එක සම්පූරනම පුපුරවන්න හදලා එන්න ආවා වගේම මග දුරක් එකනකොට පුපුරන සද්දයක් ඇහුනා....
යීබෝ....
ම්ම්ම්ම්......
එතකොට ..හෙට....
හෙට විතරයි ඉතුරු .....හැම දේම හෙටින් ඉවර වේවි.....මේ හැම දේම.....
එතකොට එයාලා...
එයාලට අයිති තැනට යන්න යාවි....
හයිසාන් ....?? එයා...
එයා....එයා...ගැන.....
අපි එයා ගැන කතා නොකර ඉමු...
ම්ම්ම්ම්ම්...මම හිතුවෙ නෑ.....එයා ඇත්තටම .....
ඒක තමා අපි එයා ගැන කතා නොකර ඉමු කිව්වෙ....අපි දන්න බවක් අගවන්න එපා...
රිස්ක් එකක් නැද්ද.....??එයා ගැන....??බයක් නැතිද...
මම දන්නෙ නෑ යීබො...මට තව දුරටත් එයාව ක්න්ට්‍රෝල් කරන්න අමාරුයි ...
ම්ම්ම්ම්.....
වෙලාව කීයද දන්නෙ නෑ....කීයද කියලා දැනගන්න මට උවමනාවකුත් නෑ.....මොකද මගෙ හිත තිබුනේ ට්‍රක් එකේ ගුලි වෙලා ඉන්න එයා ගාව වෙනකොට මට වෙන දේවල් හිතන්න උවමනාවක් කොහෙත්ම තිබුනෙ නෑ.....
රෑ අහස තවමත් අන්දකාර පාට වෙලා තියනකොට මම ශීට් එකට ඔලුව තියා ගත්තා ......හෙටින් මේ හැම දේම ඉවරයි.....හෙටින් පස්සෙ මම නිදහස්.....මේ හැම දේකිම්ම....ඒත් හයිසාන් . ... එයා නිදහස් වේවිද....???
