Querencia (Takeo Brothers Series #1)

23

Chapter 23: Protect

"Miss Zelestaire? Engineer Takeo is demanding for your attendance uptairs." Mrs. Hernandez said, the moment I arrived in my department office.

Nagtagpo ang kilay ko. "Ako po?" paninigurado ko.

'Di ba dapat si Jiro? Bakit ako ang hinahanap?

"Yes, Miss Zelestaire. In his office now." aniya at tinalikuran ako.

"Bakit daw po?" tanong ko at bumuntot sa likod niya papasok sa elevator.

"I don't know, Miss Zelestaire. Ask him yourself."

Am I in trouble?

My heart hammered inside my chest when I entered Riyuu's office. Para akong nilalamon ng  kakaibang hangin dito sa opisina niya at hindi ko maintidihan bakit ako nanginginig. His bloodcurdling ambience immediately stabbed my raw essence. I pressed my lips together and stood up properly.

He's sitting on his chair, reading papers. Seryoso at mukhang ayaw magpaistorbo. Pero hindi ako nagpatinag. Sanay na ako sa ganitong awra niya. I may be intimidated but I'm used to this. This is not new to me anymore.

Tumikhim ako upang makuha ang atensyon niya. His furrowed forehead loosened when he saw me. A ghost smile appeared across his lips. And damn, I noticed that bruise again on his lower lip that serves as the evidence of how reckless I am last night.

"W-Why?" I uttered.

Gusto kong mahimatay! Nakakalagnat ang titig niya.

"Wanna go on a date?" ni hindi man lang siya nag-alinlangan na itanong iyon.

"Saan naman?"

"I have a dinner date with bunch of entrepreneurs later. I'm inviting you to come and be my wife."

Hindi mo sinagot ang tanong kung saan.

Anyway, bakit naman siya nagpapaalam sa akin? Natural na imbitahan niya ako sa mga dinner dates at magpanggap na malambing niyang asawa dahil kasama 'yon sa kontrata.

"S-Sure." oh, shit! Why I'm still stuttering? Now this days I'm gonna chop this tounge for not cooperating.

"Sumabay ka sa akin umuwi mamaya. I'll be waiting in my car." bilin niya.

"Aalis na 'ko..." paalam ko at lumabas sa kanyang lungga.

Nasapo ko ang aking dibdib. Sa sobrang lakas ng tibok nito, hindi ko namalayan na tumitibok pa pala ito. Tinapik ko ang sarili. Kalma, kalma. Date lang naman ang hinihingi, e.

"Dinnese, pahingi ako ng number mo. Incase lang..." si Ruby nang mapansin na may kinakalikot ako sa cellphone ko.

I nodded and shared my number to her.

"Ako rin, Dinnese!" nagtaas ng kamay si Jiro.

"Ifoforward ko sa 'yo, Ji!" si Ruby ang sumagot.

"Thank you, thank you!"

Sa pagpatak ng uwian, mabilis akong nag-ayos upang makababa na. Nagretouch muna ako sa ladies' room bago lumabas at taas-noong tinahak ang daan patungo sa parking lot. There I slide myself in Riyuu's shining Maybach.