The hospital boys

38. Practise with the girls

P.o.v Julia
Ik lag nu al een uur wakker in bed, denkent of het wel een goed idee is om met de jongens op te treden, de vorige keer toen we het deden dacht ik er niet bij na omdat we zo het podium opgeduwd werden, ik kon moeilijk zeggen dag ik het niet doe, nu twijfel ik best wel erg sinds de keer dat we een liedje hadden gezongen is de haat heel erg geworden ik weet niet waarom ze me haten het is toch juist geweldig om voor zulke jongens te mogen werken iedereen wilt dat wel, misschien haten me ze daarom wel? Maar Hope heeft bijna geen haat, zou ik vanavond nog meer haat krijgen door dat ik weer mee ga zingen? Ik wil eigenlijk niet maar ook weer wel, ook moet ik morgen Kelly weer achter laten ik weet dat ik haar wel vaker zou zien maar ze gaat echt een geweldige tijd hebben in Australië dat weet ik zeker. Hope gaat waarschijnlijk Michelle ook wel missen maar we kunnen misschien een keertje met zijn alle afspreken, ik moet zometeen wel even wennen aan het nieuwe leven, maar het gaat vast geweldig worden! 'Waar denk je aan?' vroeg Hope 'Hoe wist je dat ik aan het denken was?' vroeg ik haar terwijl ik me hoofd opzij draaide 'Nou je ligt op je rug starend naar het plafond en je lippen bewegen af en toe, ik ken je langer dan vandaag' zei ze grinnikend 'Ah je bent goed, maar ja ik dacht na over dat we een heel ander leven gaan krijgen en dat ik Kelly weer achter moet laten' zei ik met een zucht, ik zou haar straks wel vertellen dat ik eigenlijk niet durf op te treden 'Het is vervelend maar je weet dat ze in goede handen is bij Karen' zei ze vriendelijk 'Hope' zei ik twijfelend 'Ja dat is mijn naam' zei ze lachend 'Ik moet je wat vertellen' zei ik serieus, gelijk stopte ze met lachen 'Ik krijg heel veel haat gestuurd en ik durf daarom ook niet op te treden want ik ben bang dat het dan nog erger word' en eigenlijk het luchtte best wel op om het te zeggen 'Die keer dat je je mobiel had gegeven had ik het gezien maar waarom heb je niks gezegd?' vroeg ze toch wel een beetje bezorgd 'Ik wilde je er niet mee opzadelen' 'Maar Julia je bent mijn beste vriendin je voelt als een zus voor me' ze kroop naar me toe en gaf me een knuffel ik beantwoorde de knuffel door terug te knuffelen.

P.o.v Michael
Ik was wakker geworden en ging kijken of er al iemand anders wakker was, ik liep langs de kamer van Hope en Julia en hoorde ze zacht praten over haat die Julia kreeg, ze heeft dat tegen ons verteld, ik luisterde verder maar op een begeven moment hoorde ik niks meer en deed de deur open, ik zag ze daar knuffelend liggen 'Mag Mikey mee knuffelen?' vroeg ik in de derde persoon, ze schoten allebei in de lach 'Ja natuurlijk Mickey Mouse' zei Julia lachend ik gaf haar een nep boze blik maar stapte tussen hun in in bed we knuffelde nu met zijn 3 wat best grappig was 'Michael waar ben je?' zei Calum 'Ik ben hiero' zei ik terug 'Waar is hiero?' vroeg zijn stem die al dichter bij kwam 'Bij Julia en Hope' zei ik 'Whut doe je bij hun' zei Calum verbaasd die zijn hoofd om de deurpost stak 'Knuffelen' zei ik lachend 'Zonder mij?' zei Calum met een pruillipje 'Nee kom er bij' zei Hope nu lagen we met zijn vieren in bed maar ja de rest kenende kon het niet laten en lagen we nu met zijn achten in een tweepersoonsbed, het begin zachtjes te kraken en we werden eruit geduwd door Julia en Hope die er daarna zelf ook uitgingen, ik ging op de grond liggen en zag dat de pootjes een beetje aan het inbuigen waren, dit was gelukkig de laatste nacht dat we hier sliepen 'Moeten we niet eens gaan inpakken?' vroeg ik aan de rest, natuurlijk niemand had er zin in en begon te zuchten maar ja het moest gebeuren, na een uur was iedereen klaar en gingen we nar beneden om inmiddels middag te gaan eten 'Ohh ze hebben frietjes' zei Kelly verlekkerd, iedereen had frietjes en wat fruit gepakt en liepen we naar een tafel voor 8 personen. Toen we klaar waren met eten zetten we de koffers in de tourbus en reden we naar het concert gebouw waar we gingen oefen met Julia en Hope, Michelle en Kelly gingen mijn moeder halen en dan zouden we vanavond in de bus slapen en morgen ochtend heel vroeg naar Amerika gaan, Michelle zou hier blijven en Kelly en mama naar Australië, maar ja daar dacht ik nog even niet aan. We hadden de koffers opgeborgen en waren in onze bunks gaan liggen er was alleen maar plek voor 6 dus we moesten nog even kijken hoe we dat gingen doen vanavond. 'Doeii wij gaan mama halen' zei Kelly en Michelle, zwaaide naar ons en wij naar hun het was nog steeds een beetje raar voor mij dat Kelly mama zei tegen de persoon waar ik ook mama tegen zeg. We liepen naar binnen en liepen naar de kleedkamer/chillroom en we wilden net gaan oefenen toti dat Hope wat zei.