The hospital boys

77. Where is Lucy?

'Heey Lu-' zei Zina 'Jij bent Lucy helemaal niet. Waar is Lucy en wat kom jij hier nou weer doen?' vroeg ik duidelijk geïrriteerd.

P.o.v Calum
Ik vroeg het haar nog een keer 'Waar is Lucy en wat doe jij hier?' 'Lucy durfde haar lelijke kop niet meer te vertonen en gaf mij de uitnodig om hier te komen eten' ze blufte als een gek 'Daar geloof ik dus helemaal niks van' zei ik 'Mag ik nog binnen komen of hoe zit het?' vroeg Rosanna bitchy 'Nee wat denk je zelf?' viel Zina tegen haar uit 'Je hebt pas 1 van de 2 vragen beantwoord' zei ik 'Waar is Lucy?' herhaalde Zina nu 'Laten we zeggen, ze heeft onderweg wat pech gekregen' zei Rosanna en ze pulkte aan haar nagels 'Verdomme' ik werd echt niet goed van zulk soort mensen 'Ik vraag het je nog 1 keer vriendelijk. Waar in the fucking Hell is Lucy' zei ik boos. Ik pakte haar bij haar schouder beet en drukte precies op een spier die daar zat 'Beneden' piepte ze met een hoog stemmetje 'Ik ben zo terug' zei ik tegen Zina en liep weg.

Ik pakte de trap en liep de lobby in. Ik zag iemand tegen de muur zitten vlak bij de in- en uitgang van het hotel. Ik rende er naar toe en knielde voor de persoon neer. Het was Lucy. 'Calum' zei ze zachtjes 'Ja ik ben hier wat is er gebeurd?' 'Rosanna' ik balde mijn vuist. Hij werd helemaal wit 'Niet doen, ik ben het niet waard ga maar eten met Rosanna' 'En jou hier achter laten? Dacht het even niet' ik keek naar haar gezicht. Haar rechter oog was dik en blauw en haar lip bloedde 'Kom ik breng je naar boven, kan je opstaan?' ik pakte haar hand en trok haar voorzichtig overeind 'Alles draait en ik zie zwarte vlekken' zei ze voordat ze neerviel. Ik tilde haar op en zo snel als ik kon liep ik met haar naar boven.

Michael stond inmiddels ook al op de gang net zoals Dave, Luke en Julia. Toen ze mij zagen met Lucy in mijn armen kwam Michael meteen naar me toe 'Je kan haar bij ons leggen, wij hebben een derde bed' ik knikte en liep hun kamer in. Ik legde haar voorzichtig neer 'Wat is er gebeurd?' vroeg Dave die binnen kwam lopen en naast me kwam zitten 'Rosanna heeft haar waarschijnlijk geslagen. Zo hard dat ze nu buiten bewust zijn is' 'Ok, ik bel wel even een dokter en de politie' ik knikte, Dave stond op en liep weg. Michelle kwam binnen gelopen met een doekje en maakte haar wonden schoon. Haar ene mouw was los gegaan en ik keek er naar. Ik zag iets van een litteken. Ik schoof beiden mouwen omhoog en zag iets wat ik liever niet had gezien. Ze zitten helemaal onder de littekens, snee/snijdt ze zich zelf? Dat mag niet! Ik draaide haar arm en zag dat er op haar pols een grote pleister zat. Hij was helemaal rood van het bloed. Ik haalde de pleister er voorzichtig af en Michelle maakte ook de snee schoon 'Verder is school wel te overleven' bleef haar stem door mijn hoofd gaan. Ze snijd zich gewoon omdat ze gepest word! En misschien nog wel om meerdere redenen. Die Rosanna moet echt niet te dicht bij mij komen, anders weet ik niet of ze het alleen overleeft met een beetje pijn in haar schouder. Dave kwam binnen gelopen 'Calum hoe ken je dit meisje eigenlijk?' vroeg hij 'Zina en ik waren vanmiddag in de Starbucks en daar was een groepje met fans. 1 meisje viel me op, Lucy dus, ze zat heel alleen en keek zielig. Ik ben naar haar toe tegenaan en gevraagd of ze bij mij en Zina wilde zitten, dat wilde ze wel. Toen ik met haar weg liep werd ze uitgemaakt voor slet, door Rosanna, dat meisje wat op de gang staat. Nadat Zina en Lucy even hadden gepraat vroeg ik om haar situatie met Rosanna. Ze vertelde dat ze bij elkaar in de klas zitten en dat er een meet up was, maar ze wisten niet van elkaar dat ze daar heen gingen' 'Oké, je had ook kunnen zeggen, ja ik heb haar in de Starbucks ontmoet. Nog 1 vraagje, waarom is ze hier?' 'Nou, ik vond het dus zo zielig dat ik haar uitnodigde voor het eten, wat foto's maken en nog wat leuks doen met zijn allen' 'Ahh Cal wat ben je toch lief' zei Michelle. Ik grinnikte en begon te blozen 'Oh, is goed, maar zou je het voortaan eerst aan mij willen vragen?' 'Ja natuurlijk, sorry daar heb ik niet aan gedacht' 'Is niet erg, er is een dokter onderweg' 'Oké bedankt'.

Niet veel later kwam er een dokter binnengelopen en knielde meteen bij Lucy neer. Ik hoorde hem af en toe 'uhm' en 'ooh' zeggen maar meer dan dat kwam er niet echt uit. 'Ik ben tot conclusie gekomen dat mevrouw McClain aan anorexia lijd, ook heeft ze waarschijnlijk de afgelopen dagen veel bloed verloren bij het snijden van zich zelf. Ik wil dat ze heel veel rust houd en goed eet, kunnen jullie op haar passen? ' vroeg de dokter. Dave keek mij aan 'Kan je dat Calum?' vroeg hij 'Ja natuurlijk kan ik dat!' zei ik een beetje verbaast en opgewekt tegelijk 'Ok, dat is mooi. Zouden jullie deze zalf aan haar kunnen geven? Ze moet dit 1x per dag opsmeren' 'Ja is goed' zei ik. Inmiddels was er ook politie geweest en hadden Rosanna mee genomen naar een soort van politie bureau voor mensen onder de 21 jaar. 'Wa-waar ben ik' hoorde ik Lucy vermoeid zeggen 'In het hotel, bij mij en de rest van de 5sosfam' ze knikte 'Calum bedankt dat je me bent komen zoeken' 'Geen probleem. Waarom eigenlijk?' 'Waarom om wat?' 'Waarom snijdt je jezelf en heb je anorexia?' ze schrok van mijn antwoord. 'Als mensen je dagen lang lelijk en dik noemen ga je dat op een begeven moment geloven. Ik ben vaak alleen thuis dus er is niemand die op mijn eet gewoonte let' ik ging naast haar op bed zitten en wreef over haar rug 'Waar woon je eigenlijk?' 'Miami' 'Wow dan ben je hier best ver vandaan' 'Valt wel mee, 45 minuten maar' 'Ben je hier echt voor de meet up gekomen?' 'Eerlijk?' ik knikte 'Nee, ik had ruzie met mijn moeder en ben toen de bus ingestapt. Ik keek op mijn mobiel en zag dat er een meet up was dus daarom ben ik hier heen gegaan' 'Hier, dit moest ik van de dokter geven, 1x per dag op smeren' 'Tankz' 'Ik ga heel even naar Dave toe' ze knikte.

Ik liep de gang op en Zina kwam naar me toe 'Is ze oké?' 'Soort van. Ze heeft anorexia en heeft veel bloed verloren omdat ze zich snijdt' ik zag dat Zina er erg van schrok en gaf haar een knuffel 'Ik ga even met Dave praten over hoe en wat' 'Oké succes' 'Dankje' ik liep naar Dave zijn kamer toe en klopte op de deur 'Binnen' klonk de stem van Dave 'Heey Calum wat doe jij hier? Moet je niet voor Lucy zorgen?' 'Eigenlijk wel ja, maar Zina en Michelle zijn bij haar. Ik heb een vraagje' 'Stel gerust' 'Hoe en wat nu met Lucy?' 'Ja dat vroeg ik me ook af. Is ze al bij gekomen?' 'Ja net. Ze woont in Miami en is eigenlijk een soort van weg gelopen' 'Oh, ja ze moet veel rust hebben, we kunnen haar in Miami afzetten, lijkt je dat een goed plan?' 'Ja super! Zou dat mogelijk zijn?' 'Ja natuurlijk, anders had ik het niet voorgesteld' 'Ahh dankje Dave, je bent de beste' 'Weet ik toch, haha' we gaven elkaar een brohug en liep naar de kamer waar Lucy lag. Net voor dat ik de kamer in liep kwam Michael eruit gelopen. 'Michael. Is het mogelijk dat Lucy hier 2 dagen kan slapen?' 'Uh ja natuurlijk, mag ze blijven dan?' 'Ja, Dave vind het goed en we zetten haar af in Miami' 'Aii nice om te horen' 'Geen geflikflooi hé' ik keek hem streng aan 'Ik kan niks beloven meneer Hood' 'Je doet het maar gewoon' 'Oké dan' we gaven elkaar een handdruk. Ik liep de kamer in en zag dat Lucy recht op zat en wat aan het drinken was 'Ik heb goed nieuws voor je!' 'Oh vertel maar!' 'Je mag bij ons blijven en dan in Miami zetten we je af bij je huis' ze slikte en kreeg tranen in haar ogen 'Ik ben eigenlijk weer niet eerlijk geweest' ze wreef zenuwachtig met haar handen 'Ik woon in een speciaal tehuis voor mensen met drugs en alcohol problemen' wow hier schrok ik echt heel erg van 'Wat erg, als ik mag vragen, hoe ben je daar terecht gekomen?' 'I-kkeeh ik had een vriendje enne' 'Als je het er niet over wilt hebben snap ik het ook wel' ze schudden wild met haar hoofd 'Ik moet er over praten dat is beter voor mij. Ik had dus een vriendje en hij was heel aardig, misschien wel te aardig, mensen waarschuwde me voor hem maar ik wilde er niet naar luisteren. Hij gaf me alles wat ik wilde. Op een avond gingen we naar een club, daar stelde hij me voor aan zijn vrienden. Hij veranderde opeens in een monster. Ik moest naar bed met zijn vrienden en met vreemden om zijn geld terug te betalen van wat hij mij had gegeven. Zo ben ik ook met drugs in aanraking gekomen. Ik snoof elke dag en ook steeds meer. Ik ben zelf naar een clinic gegaan want ik wilde niet meer zo leven. Daar ben ik op genomen en nu ben ik 3 maanden clean' dat laatste vertelde ze met trots in haar stem 'Wow, heftig zeg. Ik vind het heel erg knap van je dat jezelf naar zo'n clinic ben gegaan, maar hoe ken je dan die Rosanna?' 'We hebben echt bij elkaar in de klas gezeten. Ze weet gelukkig mijn verleden niet, maar toch lijkt het elke keer als je me voor slet uitmaakt of ze het wel weet' 'De laatste tijd mag ik wel eens naar buiten. Deze keer was ik de bus ingestapt om naar wat vrienden te gaan, ik was inslaap gevallen en ben toen hier terecht gekomen' 'Maar je woont wel echt in Miami?' 'Ja dat wel, ik vind het super fijn dat ik met jullie mee mag reizen naar Miami' 'Geen probleem' ze lachte 'Kunnen we nu eindelijk gaan eten?' zeurde Michael. Ik keek Lucy vragend aan 'Ja natuurlijk' 'Je mag je niet te moe maken dus je zou op mijn rug moeten' zei ik tegen Lucy 'Oh oké' zei ze alsof ze net helemaal niet erg vond. Ik had met Zina gepraat en ik had haar gevraagd of ze het niet erg von dat ik voor Lucy moest zorgen gelukkig vond ze dat niet. Ik ben blij dat ik een vriendin heb die niet jaloers is/word. Ik knielde voor het bed neer en ze stapte voorzichtig op mijn rug. Blijkbaar stond er paparazzi op de gang want ik werd verblind door camera flitsen 'Calum, is dat je nieuwe vriendin?' 'Hebben jij en Zina een meisje geadopteerd?' 'Hoe kennen jullie elkaar?' 'Zijn jullie familie?' allemaal dat soort vragen hoorde ik om me heen. Ik vond het wel grappig, Zina en ik een kind adopteren? Ik denk dat wij eerst zelf 'goed volwassen' moesten worden. Beneden aangekomen zaten Ashton, hope, Julia en Luke al aan tafel 'Guys, dit is Lucy!' 'Heey Lucy, waar wil je zitten?' vroeg Julia vrolijk 'Uhm maakt niet uit. Ergens waar plek is'. Ik zette haar op de grond. Ze liep naar een stoel en ging daar zitten. Michael kwam als een gek aanrennen 'Ik wil naast Lucy zitten' zei hij hard, ook beukte hij mij aan de kant 'Okay, rustig maar hoor. Ik ga wel aan de andere kant zitten' 'Dat is je geraden' zei hij streng.