The hospital boys

26. Can I stay?

P.o.v Hope
'Wat doe jij hier?' vroeg ik verbaasd, 'Wat denk je zelf?' vroeg hij 'Nou als ik het zou weten zou ik het niet vragen hé?' kaatste ik terug 'Jou en je moeder opzoeken natuurlijk' zei hij. Hij is trouwens mijn vader, ik had hem liever niet tegen gekomen maar ja het leven wilt wat het leven wilt. 'Maya is opgepakt door de politie en ik ben hier je hebt me nu gezien, dus kan ik weer gaan?' 'Nou nou ik ben hier pas net kunnen we niet even praten?' 'Praat maar tegen me' 'Ik bedoelde meer onder 4 ogen' 'Ik heb geen geheimen voor mijn vrienden dus zeg het maar' 'Je bent weer lekker dwars bezig hé' 'Nou Maya zei dat ze me niet meer wilde dat ze me nooit gewild heeft, hoe denk je dat ik me voel? Dat je ouders je niet willen hebben en ik heb gewoon geen zin om naar Amerika te gaan' 'Heeft je moeder het je verteld over de adoptie etc en je moeder wilde je niet ik wel' vroeg hij krabbend op zijn achterhoofd 'Ja dat deed ze en ze is zo als gewoonlijk mijn verjaardag weer vergeten' 'Ohja hier ik heb nog een cadeautje voor je ik wilde het je geven als je in Amerika was, want opsturen vind ik zo sneu maar nu ben je toch hier' eigenlijk verdient mijn vader het helemaal niet dat ik zo tegen hem doe, hij is veel te lief, vroeger had ik al een betere band met hem. Ik pakte het kleine doosje aan en daar zaten de mooiste oorbellen in die ik altijd al wilde hebben 'Ik wist dat je deze vroeger al wilde hebben, nu nog steeds?' ik was sprakeloos 'Als je ze niet mooi vind dan breng ik ze wel terug' zei hij teleurstellend 'Nee nee ze zijn hartstikke mooi, dankje' ik liep naar hem toe en gaf hem een knuffel en een zoen op zijn wang 'Heey Julia jij ook hier' 'Ja en Kelly ook' zei Julia wijzend naar Kelly 'Wowh Kelly jij bent groot geworden' 'Julia ken ik die meneer?' vroeg Kelly toch een beetje bang. 'Ja dat is Thomas de vader van Hope' 'Hallo Kelly ik ben Thomas zoals Julia al zei' zei hij vriendelijk, hij is altijd al vriendelijk geweest tegen kinderen. 'En wie zijn die 4 jongens eigenlijk?' 'Dat zijn Ashton, Luke, Calum en Michael' 'Die jongens van die beroemde band waar jij en Julia grote fan van zijn en alle liedjes mee mee zingen?' 'Uh ja dat zijn hun ja' ik voelde dat ik zo rood als een tomaat werd, ik keek naar Julia die ook erg rood was geworden. 'Dus jullie zijn grote fans van ons, maar jullie fangirlen niet?' vroeg Luke 'Tuurlijk wel toen ik Ashton, Michael en Calum zag in de wachtkamer dacht ik echt van omg ik ga keihard gillen maar toen kwam de dokter en hield ik me in' zei ik 'Maar pap ga je mee met ons naar het ziekenhuis hotel?' 'Ziekenhuis hotel wat is dat?' vroeg papa toch nog wat bang 'Dat is het ziekenhuis, daar verblijven tot dat alles weer goed gaat' 'Maar waarom dan het woord hotel er bij?' 'Ziekenhuis klinkt gelijk heel erg' zei Ashton 'Maar ga je mee?' 'Ja lijkt me gezellig' zo liepen we dan met zijn 8 naar het ziekenhuis hotel. Daar haalden we koffie en thee en gingen naar boven 'Het is hier wel groot' zei papa die zijn ogen uit keek. 'Ja dat zeker wel' 'Wilt u wat drinken' vroeg Ashton beleefd 'Ja lekker en zeg maar je' 'En wat doen jullie op een normale dag?' 'Niks kan hier een normale dag zijn' antwoordde Kelly, iedereen moest daarom lachen, mijn vader keek serieus 'Ik meen het echt' 'Ik heb best wel trek gekregen' zei Michael 'Ik ook' zei Luke jammerend 'Maar guys jullie hebben ook altijd trek' zei ik 'Hope ik stem met de jongens in, ik heb ook trek' zei pap instemmend 'Pap je helpt niet echt, Iemand trek in lasagne?' 'Hope die van jou is zo lekker' zeiden Julia en pap 'Ik heb wel iemand nodig die me wilt helpen?' het was meer als een vraag naar Ash want hij had me verteld dat hij het leuk vind om met mij te koken 'Ik help je wel' hij stond op en pakte zijn jas, ik pakte wat geld en samen liepen we de deur uit. De afgelopen dagen waren de jongens niet veel herkend, maar nu kwam er een groepje meiden op ons afrennen. Ashton keek me aan 'Ga maar, ik loop wel mee' hij knikte en gaf me een lag als dankje 'OMG daar heb je Ashton' gilde er 1 van de meisjes 'Heey girls' ze begonnen allemaal harder te gillen 'Mogen we met je op de foto?' vroeg een meisje met bruin haar 'Ja natuurlijk' 'En wie is die slet daar' vroeg een barbiepop met blonde lange haren aan mij 'Dat is Hope en ze is geen slet, ze is een hele lieve en goede vriendin' zei Ashton 'Melanie je moet eens normaal doen en niet iedereen die je tegen komt en niet kent slet noemen, het is ook maar gewoon een meisje hoor' zei het meisje met het bruine haar 'Ze is niet gewoon een meisje Beth ze gaat om met Ashton mijn aanstaande man en Beth hou je er buiten of je hoort er niet meer bij' zei Melanie kattig 'Nou dan hoor ik er toch niet meer bij' zei het meisje dat dus Beth heette 'Ga dan weg hier bij Ashton hij verdient jou niet' zei Melanie als een bitchy 'Ik bepaal zelf wel wie er goed voor mij is en wie niet, momenteel ben jij dat niet Melanie, maar Beth wel' Melanie kijk Ashton, Beth en mij vuil aan en beende snel weg de rest draaide zich om en liep er achter aan, dat zijn dus echt mee lopers 'Je bent wel goed voor jezelf opgekomen' zei ik 'Dankje Melanie en ik waren vroeger beste vriendinnen maar sinds een jaar hoort ze bij de barbiepoppen' 'Nou Beth wil je op de foto?' vroeg Ashton 'Ja dat zou super zijn' ik maakte wat foto's en Beth zette de leukste op twitter en Ashton en ik volgde haar terug, ook wilde ze een foto van mij en Ashton 'Jullie zouden echt schattig zijn samen, bedankt voor de foto's' zei Beth en ze liep weg 'Doeii graag gedaan' zei Ashton 'Zullen we boodschappen gaan doen?' vroeg ik. Na een half uur waren we klaar met winkelen en gingen we terug naar het ziekenhuis hotel. Daar waren we gelijk begonnen met de voorbereiden want Luke en Michael gingen dood, zo beschreven ze het toen we binnen kwamen deden ze net of ze dood gingen en alleen het lasagne medicijn zou helpen. Ashton kon goed koken hij had het zelf alleen niet door en hij vind het nog leuk ook. Als hij lachte was het zou schattig met zijn kuiltjes, mijn vader kon wel opschieten met de jongens en gingen gamen want Michael is Michael niet als hij zijn playstation 4 niet bij heeft en fifa 15 en GTA V. Mijn vader had 1x gewonnen en 1x verloren van Michael en 2x gewonnen van Calum, Luke speelde niet mee en was met Julia en Kelly een spelletje aan het doen. Luke keek heel de tijd naar Julia, het was echt schattig

P.o.v Ashton
We hadden met zijn alle gezellig gegeten, Hope en ik hadden lasagne gemaakt en iedereen vond het heerlijk ook had ik de blauwe bandana om die ik van Hope had gehad. Thomas had ons meerdere keren gevraagd of wij iets hadden, net toen tijdens het koken liet Hope me iets proeven, ze hield me een vork op met wat eten en ze voerde me het een soort van en precies toen op dat moment kwam haar vader binnen om te vragen of hij kon helpen, hij keek ons toen echt zo raar aan 'En jullie hebben echt niks' zo had hij het gevraagd met opgetrokken wenkbrauwen, we zeiden nee maar ik dacht alsjeblieft wel. 'Nou het eten was erg lekker, bedankt' 'Graag gedaan' zeiden we 'Ik ga maar eens naar mijn hotel toe, slaap lekker voor straks' 'Dankje wel pap jij ook' Hope stond op en gaf hem een kus, Thomas liep naar de deur, maar voordat hij weg kon lopen zei Hope 'Pap wacht' 'Wat is er mis?' 'Nou Maya was hier heen gekomen om me mee te nemen naar Amerika, maar ik wil helemaal niet want de jongens hebben me een baan aangeboden om mee te gaan op tour en hun kok te worden, maar van Maya mocht dat niet, alsjeblieft mag ik blijven bij de jongens en Julia, mag ik alsjeblieft blijven?'

--------------------------------------------------
Heeyy
Ik wil @fun_5sos_life bedanken omdat ze op elk deel van mijn boek heeft gevote en ze schrijft zelf ook een leuk boek dus als jullie dat willen lezen zou heel lief zijn❤️ ook wil ik fabjee bedanken want zei stemt ook altijd op mijn boeme motivatie om te schrijven ily💋💟
Groetjes
Mij💋