The hospital boys

16. In your arms

P.o.v Hope

Ik rende naar de andere kant van de auto, ik zocht door mijn tranen naar Ashton en daar, daar zat hij op de stoep met zijn hoofd in zijn handen, toen begon ik nog harder te huilen maar dan tranen van geluk ik was zo blij dat Ashton niks mankeerden. Ashton keek op en zag mij staan gelijk kreeg hij een glimlach op zijn gezicht hij rende naar mij toe, hij had ook gehuild dat zag je aan zijn rode ogen 'Hope ik schrok me kappot, heb je niks?' 'Nee ik heb niks, ik schrok ook heel erg en ik dacht dat de auto jou had geraakt maar toen zag ik je zitten op de stoep. Als je me niet weggeduwd had dan was ik misschien.......' 'Niet daar aan denken, er is niks ernstigs gebeurt gelukkig' ik viel in Ashton zijn armen en hij drukte een kus op mijn hoofd, zo stonden we dan ongeveer 5 minuten en de bestuurder was ook al naast ons komen staan 'Sorry het spijt me heel erg ik had je niet zien aankomen' 'Het geeft niks, ik was gewoon heel dom bezig om achter die appel aan te gaan zonder uit te kijken' ze ik 'Kan ik verder gaan want ik heb nog al haast?' 'Ja natuurlijk we hebben allebei niks' zei ik terig 'Oké als er toch nog wat aan de hand is kan je me bellen, hier heb je mijn kaartje' 'Dank u wel' 'Graag gedaan' Ashton zei heel de tijd niks, want hij begreep er niks van 'Zullen we naar ons ziekenhuis hotel gaan?' vroeg Ashton 'Heeft het een nieuwe naam gekregen?' zei ik lachend 'Ja ziekenhuis klinkt gelijk zo ernstig' 'Nog wel zin om te koken?' 'Ja natuurlijk en ik wil natuurlijk wel mijn cadeautje verdienen!' toen we aankwamen bij het ziekenhuis liepen we via de achteringang naar binnen aangezien er heel veel fans aan de voorkant stonden dat had Calum naar Ashton geappt. We liepen aan de zijkant tot dat we wat mensen achter ons hoorde gillen. 'RENNEN' gilde Ashton boven het gegil uit, hoe vinden ze ons toch steeds. We renden zo hard als we konden naar de achterkant van het ''ziekenhuis hotel'' en daar stonden Bart en Frank al op ons te wachten. 'Ga maar naa binnen wij houden ze wel tegen' want ze hadden dat gegil ook al lang gehoord 'Okay thnx' we liepen naar binnen en gingen snel naar onze afdeeling en kamer.

P.o.v Calum

'We are back' gilde Hope 'Waarom duurde het zo lang?' vroeg Luke nieuwsgierig 'Lang verhaal' zeiden Hope en Ashton 'Vertel ik heb de tijd' 'Okay dan, nou Hope en ik liepen op de stoep en we hadden de boodschappen gehaald, Hope had ook nog 2 appels gepakt voor onderweg en ze gooide er 1 op naar mij maar ik ving hem niet en toen rolde de appel de weg op en ging Hope er achteraan en toen kwam er een auto ik duwde Hope weg en sprong zelf snel naar de andere kant van de weg. Ik dacht dat Hope geraakt was en ging op de stoep zitten, maar toen zag ik opeens iemand voor me staan en het was Hope, ik was nog nooit zo blij om haar te zien' zei Ashton 'Wowh waarom hebben jullie niet gebeld?' 'Waarom zouden we dat moeten doen er was niks gebeurd, ik heb alleen een schram op mijn arm' zei Hope 'Hoe laat is het Mikey? vroeg Julia 'Uhmm haf 4' 'Oh dan hebben we nog tijd om een film te kijken' zei ik enthousiast 'Ja waarom niet?' zei Michael nu ook enthousiast 'Welke film dan?' 'Ik wil The fault in our stars nog een keertje zien!' zei Hope 'Weer een meiden fim' zanikte ik 'Nou ik wil die ook zien!' zei Luke 'Ik ook' zei Michael instemmend 'Nou dan gaan we die kijken'. Tijdens de film zaten Hope en Julia een beetje te huilen en ook Michael, Ashton en Luke hielden hun tranen in bedwang, wat een mietjes zeg. 'Jullie zijn echt mietjes, weten jullie?' aan het einde van de film waar Augustus dood ging hield ik het ook niet meer droog en volgens mij huilde ik het hardst, 'En wie is er nu een mietje?' zei Luke plagend 'Uhm ik denk ik' en stak mijn vinger op, het was inmiddels 17:20 en Hope en Ashton gingen koken. Ik hoorden veel gelach uit de de keuken komen, ik ging even een kijkje nemen 'Zo dat ziet er goed uit' zei ik 'Dankje Cal' zei Ashton

P.o.v Ashton

Calum ging weer weg en wij waren bijna klaar met koken, we moesten alleen nog ''opdienen'', zo had Hope me dat geleerd. 'Hope?' 'Ja?' 'Waarom ben je geen kok?' 'Uhm dat weet ik eigenlijk niet, ik zie het meer als hobby dan een echte baan, snapje?' 'Ja maar toch, je kan van je hobby toch een baan maken, kijk maar mij: ik vind zingen en drummen erg leuk en het was mijn favorite hobby en nu is mijn hobby mijn beroep' 'Ja daar heb je ook wel gelijk in, ik weet het niet soms denk ik, ik ga voor die kook studie maar ik wil Julia niet achterlaten, na wat zij allemaal mee gemaakt heeft kan ik haar niet achter laten niet nu' 'Hope als je echt die studie wilt doen moet je er voor gaan en je hoeft hier niet voor mij te blijven, ik kan prima voor me zelf zorgen' zei Julia die in de mini keuken gekomen was 'Ja maar dan vooel ik me schuldig' 'Dat moet je niet doen' ze gaven elkaar een knuffel en moesten daarna lachen 'Je blijft gek' zei Julia 'Ja ik weet het gek geboren daar is niks meer aan te doen' nu moest ik ook lachen 'Haal jij de andere jongens? Dan kunnen we gaan eten' vroeg ik aan Julia 'Ja natuurlijk' ze liep weg een je hoorde haar zeggen 'Guys food' je hoorde gelijk allemaal voetstappen, ik hoop echt heel erg dat ze het lekker vinden want anders krijg ik me cadeautje niet 'Enn hoe is het??' vroeg ik verwachtingsvol 'Nou uhmm het is ...... ongelofelijk lekker, we hebben een nieuwe keukenprins!!' zei Michael 'Ja maar Mikey alles wat je eet vind je lekker' zei Calum 'Ja oké daar heb je een punt' zei Michael terug 'Maar vinden jullie het ook lekker of niet?' 'Of het lekker is? It is food from the heaven' zei Luke 'Ohjeehh genoeg bewijs voor mijn cadeautje?' zei ik zeurend 'Nou??? Jaa ik vind van wel' ze stond op en pakte een doosje uit een van de kastjes en gaf het aan me. Ik maakte het doosje open en daar zat nog een pakje in maar dan langer en dunner, ik pakte iets zachts op en maakte het open, er zat een blauwe bandana met witte figuurtjes in, die paste goed bij mijn colectie, ik begon automatisch te glimlachen.'Vind je hem mooi?' 'Echt wel!!' ik gaf haar een knuffel en een kus op haar wang 'Mag ik hem om doen bij je?' vroeg ze lief 'Ja natuurlijk' hij zat echt lekker en was lekker groot dus zat niet te strak. Het was inmiddels 9 uur nadat we klaar waren met eten en afgewassen hadden, iedereen was een beetje aan het praten met elkaar en ik zat te denken, ik had met paul gesmst dat hij hier morgen om half 8 moest zijn met de cadeaus en slingers voor Hope haar verjaardag. 'Waar denk je aan?' vroeg Hope 'Ik dacht aan hoe gezellig het gaat worden op onze tour, met julllie' loog ik 'Haha dat word het zeker, maar ik ga slapen' 'Ik ook' zei Julia. Julia ging bij Luke liggen en Hope bij mij, Michael deed raar en liep naar Calum toe waar hij naast hem ging liggen in bed. Hij was van plan zijn haar te gaan verven voordat we verder gaan met de tour, maar wist alleen nog niet welke kleur. Het was nu half 11 en ik iedereen sliep behalve ik nog niet Hope bewoog in haar slaap en legde haar hoofd op mijn borst en ik dacht dat ik haar zachtjes hoorde zeggen: 'I love you Ash' ik wreef door haar haren met mijn hand, ik gaf haar een kusje op haar hoofd en probeerde toch te slapen.