MOİRA

MOİRA S2B17

"Ne?"fısıldamıştı ama Gece'nin duyması için yeterdi.

"Bana yalan söyledin. Sen de beni kışkırtmak istedin."

"Ters tepti. Yine benim canım yandı Moira. Sen beni sevmiyorsun ki! Konumuz benim seni kışkırtmam mı? Öyle olsun. Başka ne demek istiyorsun bu konuda. Benim bir kez yaptığım şeyin karşılığında sen Feza denen adamla sarmaş dolaştın, belki de o ilk yatışınız da değildi. Sonra nikaha Bir ile geldin. Yüzüme bakmadın. Sonra tekrar Feza. Son 6 ayda ben tek bir şey yaptım. Sen son iki günde benim canımı defalarca sıktın, Moira." Cidden üzgün duruyordu. "Özür dilerim." Yaptığı çoğu şey kasıtlı değildi belki. Ama son altı ay dediğine göre çok dokunan şey vardı ona.

"Eve gerek yok. Kendi evini kendim bulabilecek yaştayım. Bir daha buraya da gelmem. Madem görmek istemiyorsun. Gideyim." Odadaki odadan çıkmak için bir kaç adım geriye gitti. Durdu. "Görmek de mi istemiyorsun cidden?" Bir kaç saniye bakıştılar. Kapı tıklanma sesi duyuldu. "Gel." Dedi Gece.

"Efendim bir kaç medya ajansı ana kapının önüne kameralarını yığmış. Sizin için arka kapıyı açtırdım. Aracınızı da getirttim." Sekreteriydi bu kadın. Adını sürekli unutuyordu.

"Tamam. Çıkıyorum." Moira'yı geride bırakarak çıktı odadan. Asansöre binip zemin katın tuşuna bastı ve binanın arkasından çıktı. Aracına bindiğinde telefonu çaldı. Aracı çalıştırmak içim start tuşuna bastı. Telefon araca bağlanmıştı. Ekrandan cevapladı. "Efendim Bahar?"

"Sana yemek sözü vermiştim. Ben ayarladım. Ama Moira'yı da odana girerken gördüm. İyi misin?"

"İyiyim. Nerdesin? "

"Rose'dayım. Bu sefer açık alan. "

"Trafik yoksa yarım saate oradayım."

"Emin misin Gece? Moira öfkeli görünüyordu."

"Eminim. Görüşürüz." Yalnız kalmak istemiyordu. Kalırsa tek düşündüğü şey Moira olacaktı.

...

Binanın en tepesine çıktı. Bahar'ın olduğu masaya oturdu. "Tebrik ederim. Ameliyat olması gerekenden başarılı geçmiş. Kadın masada kalır diyordum."

"Öleceğini düşünseydim hastaneye almazdım."

"Reklamını yaptırmayı da biliyorsun Gece UMAY." Gece gülümsedi.

"17 hastane nasıl kuruldu sanıyorsun?"

"Baban zengin sanıyordum." Güldüler. "Belki zengindir." Yemekler servis edildi. "İyi misin Gece? Moira öfkeliydi. Bana onu görmek istemediğini söyledi. Öyle demişsin. Ama..."

"Öyle olmadı tam olarak. Yani öyle de oldu ama o ara muhtemelen sen çoktan hastalarını bitirmiş çıkmıştın."

"Üzüldüm."

"Bende üzüldüm."

"Gece kıza söylemen gerekiyor. "

"Söyledim." Duraksadı. "Ne zaman? Nasıl söyledin?"

"Kızdım Bahar. Yetti artık. Bir değil iki değil. Biliyormuş. Bile bile yaptıklarına kızıyorum ben. Yoksa... yattı herifle. Gözlerimin önünde... öyle..." aklından silemiyordu. Bile bile yaptığını öğrendiğinden beri öfkesi ikiye katlanmıştı sanki. "Belki yani... düşündüğün gibi birlikte olmamışlardır." Olmuşlardı. Kızın sesini gayet net duymuştu.