MOİRA

MOİRA S2B71

"Beni istemediğini biliyorum. Ama Moira'nın istediği şey için geldim acil girebilir miyim? Lütfen." Sesiyle Kartal'ın sesini aramaya başladım. "Ne oldu?" Dedi Gece kapıdan çekilirken.

"Tuhaf şeyler." Dedi eline kağıt tuttuştururken. Bana yaklaştı. "Öncelikle. Sakin ol. Çünkü çok tuhaf şeyler öğreneceksin."

"Ne oldu ya?" Dedim korkarak. Gece'ye döndüm. "Kim yaptı bu testi?" Dedi. "Ben örnek almıştım. Hiçbir gücü yok görünmesine rağmen aklını okuyamayınca DNA profiline bakmak istedim. Sonra olaylar biraz sarpa sardı."

"Ne olduğunu anlatacak mısın?!" Diye bağırmamla elini alnıma koydu. Sırf öğrenmek istediğim için hiçbir gücümle engel olmadım. Ve aklımda gördüklerime odaklanmaya çalıştım.

Hışırtı sesi geliyor. Orman içindeler. Kucağında bir çocuk. Kaçmaya çalışan... Yakut?

"Anne!" Diye bağırdı. "Birini...-bir-oğl-yapma!" Görüntüler kesiliyordu. Yine koştu. Orman olmasına rağmen çok kayalık alanlar vardı. Bastığı yerler kan oluyordu. Etraf siyahlaştı. Babaannemi gördüm. Ama o da birilerini aramaya başladığında karanlığı getirenin o olmadığını anladım. Gökyüzünde yıldızları görmüştüm. Kafamı çevirdiğimde bir Ay tacı gördüm. Şoklanmış gibi bakıyordum. Benimki değildi. Yanında oyuncak gibi kalırdı. Bir sürü kolu vardı aralarından mor venler geçiyordu ve bir şeyler taşıdıkları kesindi. Benim Ay'ım Alfa gibi bir hava verirken annemin kafasındaki içinde yok olacakmışız gibi Azeresa gibiydi.

"Sevgilimi üzmeyi bırakman gerekiyor. Gerçekten." Dedi. Babamı aradı gözlerim.

"Oğlumu aldığın yetmiyor mu sana Alev?"

"Maalesef? Ama senin onu üzüp durman ilişkimize pek iyi yansımıyor."

"Napacaksın?" Annem gökyüzünden yere indi.

"Senin yüzünden sevgilimi eve kilitledim. Bana kızacak muhtemelen."

"Kendinden güçlü bir kadını sevmeseydi?" Annem arkasını döndüğünde aslında kadının kucağındaki çocuğun belkide 4-5 yaşında falan olduğunu fark ettim. Belki daha fazla?

"Belki bir gün bizimde bir çocuğumuz olur. Ben zayıf düşmüşken beni de böyle kovalamayı mı tercih edeceksin?"

"Sadece torunuma yaşaması gereken yerde bakacağım." Yakut annemin arkasında duruyordu. Gerçekten arkasına sığınmıştı. "Çocuğun yeri annesinin yanıdır diye biliyordum."

"O da gelebilir."

"Hiç istiyor gibi durmuyor?"

"Onun problemi."

"O senin yanında durmak isteyen çocuklarından biriydi. Bunu ona nasıl yapabiliyorsun?"

"Bir dünyalıdan çocuk yapmadan düşünmesi gerekiyordu."

"Anlaşılan biz anlaşamayacağız." Dedi annem. "Koruma onu." Annem bir şey demedi. "Onu almana izin de veremem."

"Sana zararı olmaz."

"Bence oğlunun ablasını ne kadar sevdiğini bilmiyorsun."