The Boys ||Magcon #2

Hoofdstuk 1

'Al mijn avonturen beginnen met een brief.'

Het begon als een dag, zoals iedere dag begint. Mijn klote wekker ging om half 7, ik drukte op snooze, viel nog even in slaap, werd om 10 voor 7 wakker en ging met veel moeite mijn bed uit. Uit mijn kast pak ik snel wat warme kleding, wat altijd bestond uit skinny jeans, witte sokken (jaja altijd witte sokken) en een warme trui. Dan liep ik om 7 uur precies naar beneden en pakte van de trap mijn al ingepakte schooltas. In de keuken nam ik dan een banaan, smeerde snel nog een broodje voor school, propte wat fruit in m'n tas en vulde een fles met water. Om 10 over 7 precies ging ik de deur uit. In de tussentijd was ik natuurlijk ook nog naar de wc gegaan en had ik mijn haar gedaan.

Om kwart over 7 kwam ik aan bij het bushokje waar mijn vriendje, Ky, al op me wachtte. We hadden al sinds de 1e schooldag (mijn 1e schooldag). Aan het begin was het alleen om Matt te vergeten, maar nu ben ik ook echt verliefd geworden op zijn helder blauwe ogen en warrige bruine haren.

Vanaf dat bushokje fietste we dan altijd 3 kwartier samen naar school en bespraken we de zaken. Over school, thuis, slapen, het nieuws en in principe alles waar je het over kan hebben.

Om 8 uur kwamen we dan aan op school en liepen rondjes tot 10 voor half 9. Dan scheidde onze wegen en hadden we alle twee les. Hij zat in de 4e, ik in de 3e. Hoe we elkaar hebben leren kennen? Geen idee. Door vrienden denk ik.

Ik had die dag 6 uur les. Iedere les zat ik naar Lisa en Fleur. Om 10 over 2 ging ik naar de mediatheek om huiswerk te maken en te leren. Ik was klaar om kwart voor 5. Ook Ky was rond die tijd klaar en we fietste samen naar huis.

Toen onze wegen weer scheidde kwam plotseling een angstig gevoel op. Of nee niet echt angstig, eerder, hoe leg ik dat uit. Opgewondenheid? Ik voelde dat er wat zou gebeuren. Mijn onderbuikgevoel wist het. Natuurlijk kon het ook gewoon zo zijn dat het kwam omdat Ky me net een zoen gaf, hij heeft werkelijk waar de zachtste lippen in de hele wereld, maar dit voelde toch anders.

In 3 minuten was ik thuis. De auto van mijn pleegouders zag ik al staan. Ahh jammer dit zou betekenen dat mijn pleegmoeder, Simone, een echte maaltijd zou maken. Normaal is ze later tijd, dus eten we iets simpels (pizza, patat, macaroni etc). Ik zet mijn fiets in de schuur en loop naar de deur.

Mijn handen zijn werkelijk bevroren en na 7x porren met het sleuteltje in het gaatje drukken geef ik het op en druk op de bel. Mijn pleegvader, Henk, doet open. "Ahh het zonnetje is er. Kom snel binnen, volgens mij heb je het koud." Ik geef hem een knuffel en loop dan naar binnen.

In de hoek pleur ik mijn tas en mijn jas hang ik netjes op. Ik ga op de grond zitten en steek mijn voeten omhoog. Henk lacht, maar lijkt de hint te begrijpen en vetert mijn veters los. Zelf kan ik dat niet. Met mijn verstijfde vingers.

Uit de keuken hoor ik Simone mijn naam noemen. Ik zal wel weer eens uien moeten snijden. Ik ben de enige in dit huis die daar niet om hoeft te huilen. Met veel tegenzin loop ik naar de keuken en geef ook Simone een knuffel. In de pannen zie ik spinozie en gehaktballen. Gelukkig, dat is tenminste lekker.

"Hoe was het op school lieverd?" Vraagt mijn pleegmoeder zoals gewoonlijk. "Zoals altijd." Antwoord ik als gewoonlijk.

Maar toen gebeurde er iets niet zo gewoonlijk.

"Er ligt post op je bed. Je kan naar je kamer toe gaan en het lezen. Daarna gaan we eten." Ik. Post? Nooit. Ik stamel iets van bedankt en ren dan de trap op.

Mijn kamerdeur staat open en op mijn kussen ligt een dikke brief. Het voelt net zoals een paar maanden terug. Toen ik die brief kreeg van mijn moeder. Alles veranderde toen.

Wat zou dit voor een brief zijn?

Ik sluit de deur achter me dicht en pak voorzichtig de brief. Dan ga ik zitten op het bed en open de brief....

----------------------------------------------------------------------

In de volgende hoofdstukken komen veel flashbacks voor, je kan het herkennen aan de schuine zinnen.

XNienke