The Boys ||Magcon #2

Hoofdstuk 24

"Welkom thuis lieverd."

Het is gewoon vreselijk. Ik kan niet slapen in een trein, een auto en niet in een vliegtuig. En het feit dat dit een nachttrein was, ben ik nu kapot. Om 5 uur 's ochtends rijden we Nederland in en ik sms snel mijn ouders.

hey mam,

zou je ons kunnen ophalen van

Amsterdam Centraal, we komen aan

om kwart voor 6 op perron 5

xA

Mijn moeder sms't gelijk terug. Waarom is ze zo vroeg op? Ach daar zal ik het later wel met haar over hebben.

hey liefje

is goed, ik ben al onderweg

(kan je starbucks voor me halen)

Ik stop lachend mijn telefoon terug. Nash ligt als een snurkend schaap tegen het koude glas aan te slapen. Ik geef hem een zachte stomp tegen zijn arm aan. Hij begint iets in zichzelf te mompelen maar valt dan weer in slaap. "Yo, Nash. Wordt een wakker. Ik verveel me." Nash mompelt weer wat maar wordt dan wel wakker.

"Heb je zometeen zin in een Starbucks?" Nash wordt gelijk wakker en kijkt me met grote ogen aan. "Trakteer jij?" Zijn mond valt open als ik mijn hoofd knik van ja. "Maar ja natuurlijk dan ja." Ik grinnik. Trakteren is het zeker waard als je zijn gezicht nu ziet. "Heb jij eigenlijk wel geslapen?" Vraagt hij opeens. "Nope." "Ben jij dan niet moe?" Ik schud mijn hoofd. Nash schudt lachend zijn hoofd, maar pakt dan toch zijn telefoon. Waarschijnlijk ziet hij wat leuks want hij begint als een gek te lachen. "Wat is er?" Vraag ik hem nieuwsgierig. "Niks." Grinnikt hij. Stom geheimzinnig gedoe.

"Ally volgens mij zijn we er." Ik schrik op. Ben ik nou in slaap gevallen. " Ja je bent in slaap gevallen." Kan hij mijn gedachtes lezen? "Nee ik kan je gedachtes niet lezen je praatte net alleen hardop." Mijn mond vormt zich in een o. Ik ruim alles op en kijk naar buiten. De trein vermindert vaart en we rijden langzaam het station in.

"Mam!" Ik ren de trein uit en spring mijn echte moeder en pleegmoeder om de hals. "Is er Laura-" Voordat ik mijn zin kan afmaken komt mijn tweelingzus aanlopen met Starbucks. Als ze mij in het zicht krijgt duwt ze snel de bekers in Nash' handen en rent naar me toe. Ik spring in haar armen en ze tilt me op.

"Ik heb je zo erg gemist!" Schreeuw ik in haar oor als ze me weer laat zakken ik me terug trek. "Ik jou ook." Zegt mijn zus met tranen in haar ogen. "Moet je me niet even aan iemand voorstellen?" Vraagt mijn pleegmoeder. Nu pas merk ik dat Nash er ook nog is. "Simone, dit is Nash. Een hele goede vriend van mij. Maar vertel mij nu eens, waarom zijn Laura en mijn moeder hier?" Ik pak mijn beker uit Nash zijn handen en neem een grote slok. Heet, heet is het eerste wat ik denk.

"Ze zijn er al sinds eergisteren. We wisten al die tijd al dat je naar huis zou komen." Legt ze uit. Het enige wat ik kan doen is glimlachen. Dan pak herinner ik me weer waarom ik hier ben. "Kunnen we snel naar huis toegaan? Ik wil Fleur, Lisa en Luke nog even spreken voordat ik naar Ky toega." Iedereen kijkt me nu ernstig aan. "Dat is een goed idee." Hoor ik Simone zeggen. De andere knikken instemmend.

"Misschien moet je ze eerst sms'en voordat je zomaar naar ze toe gaat. Dan weet je ook zeker dat ze er alle drie zijn." Zegt mijn zusje gelijk als ze thuis is. Ik gebaar Nash dat mijn kamer boven is en dat hij daar kan wachten. "Ga je mee?" Vragend kijk ik Laura aan. "Natuurlijk ga ik mee gekkerd." Grinnikt ze. "Maak jij even wat te eten, dan ga ik alvast naar boven." Zegt ze dan tegen me. Ik knik mijn hoofd en ga naar de keuken waar beide moeders met elkaar zitten te praten. Ik pak snel mijn telefoon en maak een groepschat aan met mijn vrienden.

Ally; hey Ally hier. 11 uur voetbalveldje

Fleur; wat waarom?

Ally; ik moet even wat bespreken met jullie, heeft Luke het niet gedeeld?

Lisa; wat moest ie delen?

Luke; dat ik haar had geblokkeerd

Ally; zo gek is het dan niet dat jullie mijn berichtje niet doorgekregen hebben

Fleur; maar wat had je tegen Luke gezegd dan?

Ally; ik ben net thuis gekomen, dat het me vreselijk spijt, ik dit als een verrassing wil houden voor Ky

Lisa; hoe kon je nu wel weg bij dat toer gebeuren dan?

Ally; oh ik mocht niet, ik ging gewoon

Luke; en nu?

Ally; misschien haten jullie me nog steeds, maar alsnog kom asjeblieft

Luke; 11 uur dus?

Lisa; ik ben er

Fleur; ik ook

Ik stop mijn telefoon weg met een opgelucht gevoel. Misschien komt het toch nog wel goed. "Hoi lieverd." Hoor ik Simone. Ik loop naar ze toe en ga aan mijn vaste plek zitten. "Zal ik wat broodjes voor jullie maken." Stelt ze voor. Ik knik dankbaar mijn hoofd. Ze loopt de keuken in en laat mij achter met m'n moeder.

"Hey mam." Zeg ik soort van verlegen. "Hey lief, ik heb je gemist." Ze geeft me een warme knuffel. "Misschien is het een rare vraag, maar had je Simone persoonlijk uitgekozen om mijn pleegmoeder te zijn?" Met deze vraag loop ik al een hele tijd. "Ja, vroeger waren Simone en ik hele goede vriendinnen en ik wist dat je veilig zou zijn bij haar." Ik kijk haar dankbaar aan voor het antwoord.

"Hier heb ik een schaal met broodjes." Simone loopt binnen met een grote schaal vol broodjes. Ik sta snel op en neem hem van haar over. "Bedankt." Ik geef haar een kus en ren de trap op naar mijn kamer.

Om 10 voor 11 loop ik met Laura en Nash aan mijn zij naar het grasveldje toe. In de verte zie ik Luke, Fleur en Lisa al staan. O jeetje, volgens mij ben ik in mijn leven nog nooit zo zenuwachtig geweest. Luke is de eerste die me opmerkt.

"Ally..."

***

Mijn ex-vriendje probeert me jaloers te maken op een zeer... Subtiele manier. Hahahahahaha ik heb nog nooit van mn leven zo hard gelachen 😂😂

XNienke