The Boys ||Magcon #2

Hoofdstuk 12

"Hoe voel je je nu?" Vroeg Alex aan me. "Pure adrenaline." Lach ik opgewekt.

Ik post het ge-edite filmpje die ik gister had gemaakt.

Hey Alex,
Het filmpje staat erop hoor! Was gister trouwens echt leuk, moeten we zeker vaker doen.
xA

Tevreden leg ik mijn telefoon weg en sluit mijn laptop af. Net op tijd, de jongens rennen mijn kamer opgewekt binnen. Zonder te kloppen. Ach, ik vergeef het ze. Ze bedoelen het vast niet slecht.

"Kom je mee naar het strand?" Vraagt Cameron. Hij heeft zijn zwembroek al aan en hij draagt geen shirt. Zo te zien heeft hij al in de zon gelegen. De andere dragen ook al een zwembroek.

Omdat ik het al zag aankomen dat we vandaag naar het strand zouden gaan heb ik mijn bikini al aan onder wit/blauwe jurkje. "Ja is goed." Ik pak een strandtas en doe erin; zonnebrandcreme, een boek, mijn zonnebril en een handdoek. Als ik de
deur uitloop doet JJ mijn hoed op. "Lets go." Zegt Nash opgewekt.

De jongens hadden een strandje achteraf gevonden waar het heel rustig was. Wellicht moesten we wel over scherpe rotsen klimmen, maar de schrammen op mijn schenen waren het waard. Ik zie de jongens terwijl ze rennen naar de zee hun shirt uittrekken. Ze zijn allemaal gebruind. Shawn blijft bij mij achter. Hij was nooit zo van het zwemmen.

Meer dan week geleden was ik ook op het strand. Een koud strand en aan de andere kant van de wereld. Mijn handdoek leg ik neer op de grond en ik doe mijn jurkje uit. Mijn huid is weer helemaal bleek geworden. Fijn.

"Shawn, zou je mijn rug in kunnen smeren?" Vraag ik aan Shawn die naast me op zijn gitaar een beetje zit te tokkelen. "Tuurlijk." Hij pakt mijn zonnebrand uit mijn tas en pakt een klodder. Zijn koude handen komen op mijn warme rug en even schrik ik.

"Dus hoe gaat het met je?" Vraag ik hem. "Wel goed. Ik heb net een nieuw album uitgebracht op iTunes." "Ja ik zag het! Wat een prestatie. Echt waar, je bent ontzettend vooruit gegaan." Zeg ik naar waarheid. Zijn album 'Handwritten' luister ik iedere avond nog voor het slapengaan.

"Vind je?" Vraagt hij verlegen. Zijn handen stoppen even met smeren. "Ja echt waar!" "Haha bedankt." Fluistert hij. "En hoe gaat het met de liefde?" Hij veegt zijn handen af aan zijn handdoek en pakt zijn gitaar weer. "Er is iemand." Zucht hij.

"Hoe is ze?" Vraag ik. "Ze heet Rosé en heeft een prachtige zangstem." Zegt hij dromerig. "Maar...?" "Ze ziet me niet staan." "Heeft ze tegen je gezegd dat ze je niet leuk vond?" "Nee maar-" Ik onderbreek hem gelijk. "Geloof me, ik weet misschien niet wie Rosé maar ze ziet je wel staan." Hij zucht en zegt niks meer. "Kan je voor me zingen?" Vraag ik hem verlegen. Hij tokkelt op zijn gitaar en begint dan te zingen. Een van mijn favorite nummers. Aftertaste.

"Okey, dus hoe gaat het nummer heten?" Vraag ik aan Shawn als we samen in de studio zitten. "Uhh, weet niet. Waar gaat het überhaupt over?" Van Bart moeten we een nieuw nummer maken voor zaterdag. Voor de fans.

"Urch, dit is gewoon te moeilijk." Kreun ik. "Gaat het over liefde, actie, een avontuur, fantasie, werkelijk, ik-vorm, zij-vorm, verleden tijd of tegenwoordige tijd, verdrietig, blij." Stelt Shawn allemaal voor. Hij weet net zo goed als ik dat dit echt hopeloos is.

"Liefde lijkt me wel okey." Mompel ik. "Vind ik ook." Hij schrijft wat op een papiertje. "Uit de ik-persoon." Ik raak steeds meer op dreef. "...in love." Shawn schrijft het allemaal op. "Iemand die het heeft over zijn verliefdheid." Mijn hersenen hoor ik bijna kraken net zoals de hersenen van de Shawn. "Kid in love..." Schreeuwt Shawn na een paar minuten opgewonden uit.

Dit nummer, 'kid in love' staat ook in Shawn's album. Het was een grote hit.

Twee handen pakken mijn heupen vast en verschrikt word ik wakker. Te versuft om iets te doen laat ik me optillen. Als ik wakker genoeg ben is het al te laat. Met een plons val ik in het verkoelende water. Happend naar lucht kom ik naar boven.

Ik kijk om me heen. "Matthew fking Lee Espinosa." Roep ik naar de schuldige. Hij proest het uit van het lachen. Zijn lach. De lach die mij ook altijd laat lachen. En binnen een paar minuten gier ik het uit. "Klootzak!!" Roep ik lachend.

Als ik wat meer tot mezelf ben gekomen stap ik uit het zoute water. "Hey Ally kom je mee voetballen? Als je me maar niet rekt." Roep Taylor. De jongens hebben een klein voetbalveldje gemaakt. Dat rekken had een reden.

"Ally pas hem naar mij!" Roept Nash, die als enige van mijn team vrijstaat. Ik besluit niet naar hem te spelen en het op mijn eigen houtje te doen. Ik moet alleen langs Cameron en Taylor om bij het doel te komen. Dat is een eitje.

Ik dribbel de bal naar voren en maak een vieze panna bij Cameron. Hij zag het duidelijk niet aankomen. Goedzo. Als ik nou goed schiet komt ie wel langs Taylor, die voor het doel staat.

Ik haal diep adem en schiet de bal met een hoge snelheid weg. Met een harde klap komt ie tegen de duim van Taylor, daarna in het doel. Goal. Nash rent naar me toe en springt om mijn nek. Taylor lijkt te vergaan van de pijn.

"Ach geen zorgen! Ik zal voorzichtig zijn, zodat je niet weer een zwaar gekneusde duim hebt." Ik geef hem een knipoog.

***

Omdat ik 500 reads op dit verhaal en ik vandaag 3 lange hoofdstukken heb geschreven (voor in de toekomst) vandaag nog een update!
-hope you like it!

XNienke

Ps: drop hier wat liedjes, want ik heb amper leuke liedjes 😁