The Boys ||Magcon #2

Hoofdstuk 23 deel 1

"Niemand kan me meer tegenhouden, ik ga NU weg."

De krant liet ik vallen. Een auto raast er voorbij. De krant vliegt weg. En ik moet ook weg. Met tranen in mijn ogen ren ik terug naar het hotel, waar tegelijkertijd ook het confent wordt gehouden.

Mijn longen branden als ik het hotel inren. Onderweg kom ik Nash tegen, maar ik ren hem voorbij. Ik druk om het lift knopje, gaat te langzaam. Ik neem een diepe hap lucht en ren de trap op. "Ally wacht!" Hoor ik iemand achter me. Waarschijnlijk Nash. Kon hij me niet 5 seconden met rust laten?

Ik ren mijn hotelkamer in en pak gelijk een rugtas. Dan ren ik naar mijn kast en zoek gelijk spullen om in mijn tas te doen. Twee handen om mijn armen houden me tegen. "Nash laat me met rust asjeblieft." De tranen lopen nu over mijn wangen en ik zak door mijn knieen heen op de grond.

"Ally is er wat gebeurt onderweg?" Nash zijn bezorgde stem is dicht bij mijn oor. "Nee, maar ik moet naar huis." Fluister ik hijgend. "Je weet dat dat niet kan en mag van Bart." Woede raast door mijn aderen heen als ik aan Bart denk. "Bart kan de pot op, ik moet naar huis."

Hij is even stil. "Ik weet niet wat er is, maar als je schijt hebt aan Bart, ga ik met je mee." "Je hoeft echt niet mee hoor. Ik kan het heus wel alleen aan." "Ik bestel een paar treintickets naar Amsterdam, pak jij alvast maar wat belangrijke spullen in. We gaan vanavond nog weg." Met deze woorden loopt hij weg.

Hij is zo begripvol ook al weet hij niet waarom ik zo oversteur ben. Dat is het liefste wat iemand ooit voor me gedaan heeft. Het doet bijna zeer. Ik pak snel mijn tas in en pak dan mijn telefoon. Nash kon er ieder moment aankomen. Ik besluit Luke en mijn ouders alvast een berichtje te sturen.

Hey mam,

ik kom naar huis toe, vanavond vertrek ik nog

maak mijn bed dus maar klaar (en ook de logeerkamer

want Nash is mee) Verwacht me morgenochtend

maar alvast, tot dan

xAlly

Luke,

ik ben morgenochtend vroeg hopeloos thuis

ik weet dat het te laat is en dat ik er eerder

moest zijn, maar hou het asjeblieft nog stil

voor Ky, een verrasing.

xA

Precies op dat moment komt Nash binnen, met tickets en zijn rugtas. "Zal ik nog een briefje voor de rest achterlaten?" Vraag ik aan hem. "Ja is goed, heb je pen en papier?" Ik knik en pak de pen en het notitie boekje van het hotel. "Wat moet ik zeggen?"

Beste allemaal,

Nash en ik zijn weg voor een tijdje terug naar mijn huis. Mijn vriendje blijkt ongeneeselijk ziek te zijn en ik wil zo snel mogelijk bij hem zijn. Ik hoop dat jullie het begrijpen. Sorry dat ik zo halverwege de toer stop.

xAlly

Ik laat het briefje aan Nash zien, die zijn hoofd knikt. "Laten we gaan." Nu ben ik degene die zijn hoofd knikt. Ik pak mijn tas en loop achter Nash aan. De hoteldeur achter me sluitend.

***

Ik ben een beetje teleurgesteld in de meiden van mijn klas.

XNienke