The Boys ||Magcon #2

Hoofdstuk 7

"Alsof de wind al je problemen wegwaait."

En precies 7 minuten later kwamen ze opgefrist en alles met z'n achten komen ze de eetzaal in. Ik zit aan onze tafel wat op mijn telefoon te rommelen. Vanaf vijf meter afstand zie ik al dat Cam, Nash en Taylor helemaal doorweekt zijn. Wat me laat grinniken. Gelukkig zien ze er niet pissig of boos uit. Eerder... opgefrist door het koude water. Als ze ook mijn in het oog krijgen gaan ze snel zitten om de tafel heen.

Cam en Matt komen allebei naast me zitten, Nash gaat tegenover me zitten. "Dus vandaag gaan we naar het strand..." Vraagt Taylor. Ik knik. "Ik was eigenlijk van plan om zometeen na het ontbijt, naar het treinstation te lopen en dan de trein te nemen naar het station dichtbij het strand." Leg ik uit. "We gaan met de trein?" Vraagt Shawn. Ik knik van ja. Hij is niet geschokt... eerder opgewonden. Alsof hij amper met de trein is geweest.

Als ik, nadat ik wat broodjes op een bord heb gepleurd, weer ga zitten besluit ik een gesprek aan te sluiten met Jack Johnson. Ook wel mijn neef. "Dus JJ, heb je nog wat gehoord van Laura?" Met een glimlach kijkt hij me aan. Eerst dacht ik altijd dat hij me niet mocht, maar sinds de tour is onze band echt een stuk beter geworden en voelt het nu meer alsof we echt familie van elkaar zijn.

"Wel goed eigenlijk. Ze mist je wel heel erg, merk ik als ik haar zie. Ze heeft ook vriendje waar ze vol lof over praat. Serieus dat kind kan niet normaal veel praten over hem." Ik lach om zijn rare gezicht dat hij trekt. "Maar ik hoorde ook dat jullie niet heel veel meer praten?" Vraagt hij opeens serieus. Ik kreun zacht, omdat ik ergens weet dat hij gelijk heeft. "Ja, klopt. Ik wil het wel, maar. Naja, ik heb er eigenlijk geen excuus voor."

30 minuten later zitten we in een rustige trein. Zoals ik al had voorspeld. De jongens zitten natuurlijk bij het raam, ze kijken hun ogen uit als ze koeien zien die aan het grazen op grote groene weilanden.

Ik voel me erg ongemakkelijk als ik mijn zomerjurkje uitdoe. Dat jurkje moest ik van Laura kopen, want ze vond dat het me o zo leuk stond. Mijn turkoise bikini stak vel uit tegen mijn bruine buik. De andere renden al het water in.

We waren in in Californie. Eindelijk waren we in een staat waar de zon scheen. Deze kans pakten we gelijk met twee handen vast en we besloten gelijk dat we naar het strand zouden gaan met z'n allen. Mahogany zag ik op een handdoek een beetje suf te doen. Sliep ze? Ik kon natuurlijk naast haar gaan liggen, maar ik had het zo heet.

Het verfrissende water keek me aanlokkend aan. "Hey, Ally, kom je nog!" Schreeuwde Matt naar me vanuit het water. Ik beet hard op mijn tong. In een bikini lopen vond ik nooit fijn. Mijn lichaam was niet perfect. Er zaten allemaal deukjes, of eerder rolletjes aan.

Stapje voor stapje liep ik dichter naar het water toe. De jongens hadden veel lol. Een bruine lok waaide uit mijn knot en hing voor mijn gezicht. Als ik hem weg wil doen voel ik opeens twee koude handen mijn middel vast pakken. Het is Matt. "Matt laat me los!!" Gil ik uit. We komen steeds dichter naar het water toe. Een laatste gilletje sla ik uit als Matt me loslaat en ik in het koude water val.

De wind waaide in mijn gezicht. Het waaide erg hard en mijn haar ging zijn eigen gang. De jongens zat ik naar de zee rennen. Met moeite natuurlijk, de wind probeerde ze tegen te houden. Alleen Nash bleef naast me staan. In eerste instantie had ik hem nog niet opgemerkt.

Het voelde fijn om de jongens zoveel plezier te zien hebben. Ze hadden een bal gevonden die ze met moeite naar elkaar konden toe schoppen zonder dat de bal de zee in vloog. Het gaf me rust, om hier zo om het strand te staan met de harde wind die aan mijn haren trok.

Nash viel me na een paar minuten pas weer op. Ik probeerde me naar hem om te draaien zonder dat ik een hap haar in mijn mond kreeg. Hij had een frons op zijn voorhoofd en hij keek me ernstig aan.

"We moeten praten..." Zei hij ongelukkig.

Gister vroeg ik me nog af of hij de kus nog kan herinneren. Hier heb ik mijn antwoord.

***

Het lukte niet echt, dus hier nogmaals hoofdstuk 7

XNienke