The Boys ||Magcon #2

Hoofdstuk 4

"Een oud avontuur eindigt nooit met een punt, maar met een komma. Want een avontuur is nooit afgelopen."

Donderdag ging ik met mijn gepakte spullen, voor elk soort weer met de trein naar Amsterdam. Van mijn pleegouders had thuis al afscheid genomen. Gister had ik van Ky afscheid genomen... Het was vreselijk en ik hen keihard gejankt. Dromerig kijk ik uit het raam naar de voorbij flitsende weilanden als ik denk aan gisteravond.

Met de Anna (van Frozen) klop, klop ik aan op de deur bij Ky. We hadden deze klop al afgesproken bij onze eerste date, zodat we wisten dat het een van ons was. Ook waren we beide verslaafd aan de film.

Ky deed open. Hij was vandaag niet op school verschenen, maar we hadden wel afgesproken. Onder zijn glinsterend blauwe ogen lagen diepe donkere wallen. Hij zag er kapot uit maar toch glimlachte hij.

Ik wist dat hij dit deed voor mij. En waarschijnlijk lag ie ook plat van de pijnstillers om me vanavond ook maar over de mat te krijgen. Ik geef hem een zoen op zn wang voordat ik naar binnenloop.

Hij kijkt me aan als ik mijn jas ophang en mijn schoenen netjes in het laatje stopt. Automatisch ga ik voor hem de trap op en loop naar zijn kamer. Zijn deur staat open en ik zie zijn heerlijke king size bed met wel duizenden kussentjes. Zijn kamer is geweldig. Ik neem een aanloop en spring zoals gewoonlijk op zijn bed. Ik lig aan de linkerkant. Ky aan de rechterkant.

"Dus ik dacht aan pizza." Zegt hij met een schorre stem. "Ben je niet ziek dan? Kan je wel pizza eten?" "Pizza kan er altijd in." Grinnikt hij. Jup. Hij is duidelijk high van de pijnstillers.

Halverwege de film kwam de pizza. Zijn moeder bracht de pizza en ging zonder wat te zeggen weer weg. Dat was ook zo fijn aan zijn moeder. Ze was niet nerveus, altijd chill en ontzettend aardig.

We keken die avond 3 films op netflix, aten alle twee onze pizza's op en knuffelde de hele avond. Toen we nog een kwartier hadden, en dus geen tijd meer voor een nieuwe film, kroop hij op me.

Als je de wallen onder zijn ogen niet zou zien, zou je niet meer denken dat hij ziek was. We keken elkaar diep in de ogen aan en het was even doodstil.

Alleen het tikken van zijn klok hoorde je. En het hijgen van onze adem. Hij boog zich naar me toe en ik sloot mijn ogen. Zijn zachte lippen kwamen voorzichtig neer op de mijne.

Iedere keer was het een cadeautje als hij me kuste. Alles aan hem was perfect. Zelfs zijn zoenen.

Ik weet niet hoelang we daar lagen, maar toen ik door mijn moeder werd gebeld lagen we alle twee hijgend en half uitgekleed naast elkaar. Zo kon ik toch niet opnemen? Dus sms'te ik mijn moeder maar dat ik eraan kwam.

O god, wat zou ik deze jongen toch gaan missen deze komende 3 maanden.

"Amsterdam centraal, Amsterdam centraal, vergeet u niet uit te checken." De stem van de conducteur (ik denk dat het zijn stem is) wekt me uit mijn gedachtes.

Toen de trein ook echt stil stond, pakte ik mijn koffers en stapte uit. Zoals gewoonlijk was het ontzettend druk. Ik keek even verdwaasd om me heen en probeerde in mijn gedachtes de weg te vinden. Als ik het weer weet loop ik stug door. Als ik snel ben kan ik van te voren ook nog Starbucks nemen.

Want nu niet zo gewoonlijk is, tot mijn opluchting, is dat er amper een rij staat bij de Starbucks. Dit doet me goed. En binnen 10 minuten sta ik alweer buiten.

Een beetje onhandig met mijn koffers en Starbucks loop ik het station uit. Het hotel waar ik moet zijn zie ik in de verte al staan. Zoals gewoonlijk begint het te miezeren. "Verdomme." Vloek ik voor me uit. Ik loop snel naar de stoplichten toe, die ik net op tijd haal.

Voor het hotel staat er een groep meiden. Ze hebben posters en spandoeken bij zich. Als ik naar binnenloop kijk ik kort achter me om te kijken voor wie ze zijn. Nash, Cam, Matt en al die jongens die ik zometeen weer zie. Nou Nederland kent ze dus blijkbaar wel. Had ik niet van je verwacht Nederland. Ik ben trots op je. Pluim.

Ik loop naar de balie toe. "Ally Johnsons." Zeg ik tegen de vrouw die me gelijk opzoekt in de computer. "Kamer 214, etage 3." Ze geeft me een sleutel en wijst naar de lift. Wachtend op de lift neem ik een slokje van mijn chocolade melk en kijk de grote hal rond. Het is hier echt groot. Hier komen waarschijnlijk alle beroemde mensen slapen.

Als ik de lift instap vallen gelijk alle spiegels me op. Ik zie mezelf opeens van alle kanten. Wat ik ergens wel eng vind. Daarom ben ik ook blij als ik eindelijk de lift uit mag stappen. Ik ben niet bang voor liften, maar ik ga liever met de trap.

Het lawaai hoor ik al 5 deuren voordat ik bij mijn kamer ben. Ik besluit eerst mijn tassen te droppen en dan de jongens te laten schrikken.

Zo stil mogelijk open ik de deur en leg mijn koffers op m'n bed, dan loop ik de kamer uit en ga voor de deur ernaast staan. Ik leg mijn oor er tegen op en hoor gelijk de brom van al het lawaai.

Ik adem diep in klop dan op de deur. Het is gelijk stil. "Roomservice." Zeg ik met een hoge piepstem.

***

Hey, de komende week zal ik niet kunnen posten. Fijne vakantie!

XNienke