Su Gibi

24 TEK DOĞRU

  Genç kız gece geç yattığından olsa gerek, sabah güç bela açmıştı gözlerini. Kendini yataktan resmen kazırcasına atmış, hızlıca hazırlanmaya koyulmuştu. Odasından çıktığında anne ve babasını mutfakta karşılıklı kahvaltı masasına oturmuş çay içer vaziyette bulmuştu.

   Dün akşamki olaylardan sonra babasının işe gitmeyeceğini tahmin etmişti. Lakin babasının bununla kalmayıp bu evden, hatta bu şehirden gitmekle ilgili planlarını duyunca, şok üstüne şok yaşamıştı. Üstelik adam hiçbir itiraz kabul etmiyor, fikirlerini dahi söylemelerine müsaade etmiyordu. Ahmet'in adını dahi duymaya tahammülü yoktu. Sultan gecesinde başka, sabahında ise bambaşka kararlar almak zorunda görünüyordu.
   Evden her zamankine nazaran erken çıkan genç kız işyerinin yakınındaki büfenin önüne geldiğinde Ahmet'i gördü. Genç adam Sultan 'ın gelişini fark ettiğinde, ellerinde tuttuğu gazeteyi itinayla katlayıp, kızın yanına hızla adımladı.
___Günaydın...
___Günaydın... Burada durmayalım böyle, az ileride çok güzel börek yapan bir pastane var. Oraya geçelim mi?
___Olur...
Ahmet bir iki adım kadar önde, Sultan arkada ilerlediler. Masaya oturduklarında, içerideki erkek müşteri yoğunluğu Ahmet'in canını sıksa da vakitleri kısıtlı olduğu için ses edemedi. Bunun yerine duvara bakan sandalyeyi Sultan için çekerek, onu olası rahatsız edici bakışlara karşı korumayı tercih etmişti. Siparişlerini verdiklerinde yirmi dakika kadar bir zamanları kalmıştı.
Binikiyüz saniyede bundan sonraki hayatlarına yön vereceklerinden habersiz başlayan konuşmaları hızla hedefine doğru ilerliyordu.
Ahmet,
___Biraz sakinledi mi Mehmet abi?
Konuşacağım ben de zaten... Af..

Sultan,
___Sakın deneme bile, bırak konuşmayı, adını bile andığımda deliye dönüyor...
Ahmet,
___ Ama böyle olmaz... Niyetimin ciddi olduğunu ona anlatmalıyız. Tabii seninde  onayın varsa...
___Ahmet bak ben seni affettim valla... Ama bundan fazlası olamaz bizim aramızda...
Ahmet'in duyduklarıyla çöktü omuzları.
___Baban yüzündense ben onun gönlünü almak için elimden geleni yaparım... O zaman he derse... Biz de...

Sultan araya girdi.
___Biz diye birşey yok... Hiç olmadı ki.
Bundan sonra da babam bu kadar incinmişken olmaz Ahmet...
___Ama sanki sende bana karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştın... Öyle hissetmiştim özellikle dün akşam...

___ Evet, içimde sana karşı ufak tefek kıvılcımlar oluştuğu doğruydu. Fakat bu sabah babamla konuşunca çok net anladım. Olmayacak...
Çayından yudumlayan genç kız üzgün bakışları eşliğinde,
___üç yanlış, bir doğruyu hiç acımadan alıp götürür...
Ahmet,
___peki yaa...Hayatındaki herşey yanlış olan bir adamın tek doğrusu ise o. Yine bu kadar acımasız olabilir mi?
Genç adam çaresizce baktı genç kızın açık kahverengi gözlerinin içine,
___Bir şans versen bana... Yoksa ömrüm bu pişmanlıkla geçecek... Gerçi kalbim sensizliğe çok fazla dayanamaz zaten... Bakma öyle... Daha dün kanıtlamadı mı bunu?

___Çok kötüsün, resmen duygu sömürüsü yapıyorsun şuan...

___Sultan ben seni kazanmak için herşeyi yaparım...

___Neden? Ben de bunu anlayamıyorum. Neyi mi sevdin ki benim? ne kadar tanıyorsun beni?

Güldü adam. O da çok düşünmüştü bunu. Gerçekten neyini sevmişti bu kızın.
___inanmazsın belki ama, bunu bende çok düşündüm. Bu kızın neyini sevmiş olabilirim. Çok daha güzelleri peşimdeydi...
Geçmişe dalan gözlerine, yukarı kıvrılan dudaklarına eşlik etti adamın,

___Hani en çok ta Feyza yesin diye yaptığın yemeklerden, tatlılardan böreklerden getirirdin bize...Ama genelde hep ben yerdim onları... öyle ki bulduğum an hepsini gömerdim mideme... Feyza bunu ona gıcıklığına yaptığımı sanıyordu...