her şey dünyaya ait ben ona aitim, hoonsuk

2.9

Hyunsuk yorgun düşüp uyuyakalmıştı. Jihoon, uyandıktan sonra yemek yesin diye bir şeyler hazırlamak için sessiz olmaya özen göstererek odadan çıktı.

Salondaki annesi koridordan geçen oğlunu görünce oturduğu yerden kalktı ve Jihoon'un peşinden mutfağa girdi. "Kim bu çocuk?" Dolabı açıp içindekileri kontrol ederken "Arkadaşım." diye mırıldandı. "Niye gelmiş? Ağlıyordu bir şey mi olmuş?" Arkasını döndüğünde dibinde duran annesine gözlerini devirdi. "Sana ne?"

Dünden kalma yemeği ısınması için ocağa koyduğunda "Ona mı yapıyorsun?" diyen kadına başını sallamakla yetindi. "Burada mı kalacak?" Kendine ait çubukları çıkardı ve tepsiye yerleştirdi. "Evet."

"Kaç gün?" Annesine doğru döndü ve başını tavana kaldırıp düşünüyormuş gibi hımladı. "O, ne kadar isterse." Cevap verirken doğrudan yüzüne bakmış ve cümlesinin sonunda samimi olmayan saniyelik bir tebessüm sunmuştu.

Hazır olan yemeği tabağa koyduktan sonra tepsiyi alarak mutfaktan ayrıldı. Annesinin arkasından babasının ne diyeceği hakkında söylendiğini duysa da takmamaya kararlıydı.

Odaya girdiğinde yatmaya devam eden Hyunsuk'un yerdeki halıyı izlediğini gördü. Onu uyandırmak zorunda kalmadığı için sevinmişti. "Hadi biraz yemek ye." Hyunsuk itiraz etmedi ve yerinde doğrularak sırtını yatak başlığına yasladı. Jihoon tepsiyi onun kucağına bırakarak geri çekildikten sonra yatağın ucuna oturdu.

"Burada istediğin kadar kalabilirsin." Hyunsuk itiraz etmedi çünkü kalabileceği başka yer yoktu ama sorun olup olmayacağını kestiremediğinden "Annenler?" dedi sorarcasına. "Karışamazlar." Sessizce yemeğini yemeye devam etti çünkü bir şeyler söylemek için fazla yorgun hissediyordu.

Konuşmadığı için kısa sürede tabağındaki yemeği bitirdi. Jihoon tepsiyi alıp çalışma masasına koydu ve yatağın içine girerek, çoktan yatmış olan Hyunsuk'un hemen yanına uzandı.

Gözlerini kapatmış yeniden uyumaya çalışan Hyunsuk, onun bedenini hissedince daha da yaklaşıp başını boynuna gömdü. Jihoon'un ince parmakları, saçlarının arasında gezinmeye başladığında bedeni ani gelen rahatlama hissiyle ürpermişti.

"Yanımda olduğun için teşekkür ederim." Sessizce ağlamaya başlayan çocuğun gözyaşlarını teninde hissedince biraz uzaklaştı ve Hyunsuk'un yanağını okşayarak sanki ondan gizlice yapmaya çalışıyormuş gibi tüm yaşları sildi.

○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○

en kısa bölümlerden biri ama bana aşırı uzu geldi niye anlamadım

gereksiz bir bilgi: bölüm sonunda yine şarkı sözü vardı ama öyle yayınlamaktan vazgeçtim

her neyse sonraki bölümde görüşürüz