Daha geçenlerde anneme, onunla arkadaş bile olmadığımızı ima etmiş olan ben, bu gece Jihoon'u gizlice eve almıştım.
Gecenin yarısı çalan telefonum ile uyanmıştım onun pürüzlü çıkan sesiyle bana ihtiyacı olduğunu söylediğinde reddedememiştim ve bize gelmesini söylemiştim. Annemin ya da babamın görme ihtimali yüzünden onu odama sokana kadar kalbim ağzımda atmıştı.
Neyse ki korktuğum hiçbir şey yaşanmamış ve şans belki de ilk kez yüzüme gülmüştü. Şimdi ise yatağımda uzanıyorduk. Başını göğsüme gömmüş, kollarıyla belimi sıkıca sarmıştı. Ben ise saçlarına çenemi yaslamış bir yandan da ensesine dairesel hareketlerle ufak ufak masaj yaparken uykumun geri gelmesini bekliyordum.
Ne olduğunu sormayacaktım çünkü zaten o, sorsam da sormasam da anlatmayacaktı. Alışmıştım artık. "Burada uyusam sorun olur mu?" Sesini duymak irkilmeme neden olmuştu çünkü uzun zamandır sessiz ve hareketsiz olduğundan uyuduğunu düşünmüştüm.
Vereceğim cevabı düşünürken bakışlarım kapıya kaydı. Annem kapıyı çalmadan içeriye girmezdi ama olur da girerse Jihoon'u saklayabileceğim hiçbir yer yoktu. Yine reddedemedim ve peşinden getireceği tüm kötülükleri ön göremediğim o olumlu cevabı verdim. "Olmaz."
Sanki mümkünmüş gibi bana daha da sokulup bir şarkıda geçen "İlk defa hissediyorum aşkı böyle.*" cümlesini mırıldandı. Hala kapıda duran endişeli bakışlarım derin, melodik sesiyle yumuşarken sıktığımı fark etmediğim bedenim de gevşemişti.
Başını biraz yukarıya kaldırıp boynumu öptükten sonra tekrar göğsüme yaslandı. "Seni seviyorum." Bacağımı beline sarıp daha da dibine girerken "Ben de." dedim fısıltıyla.
=== /27 mart
[07:45]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@parkji_: ☀️🦋
207beğeni♡93yorum💭
○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○
çok kırgınım şu an bir bölümü iptal etmek zorunda kaldım
