her şey dünyaya ait ben ona aitim, hoonsuk

3.0

Dış kapının kapanma sesini duyduğunda babasının geldiğini anlamıştı. Hyunsuk birkaç gündür evlerinde kalsa da her akşam aynı gerginliği yaşıyordu. Şu ana kadar bir şey dememiş olmaları onu rahatlatacağına daha da geriyordu.

Telefonuyla ilgilenen sevgilisini odada yalnız bırakarak evdekilerin nabzını yoklamak için mutfağa gitti. Kadın her zamanki gibi eşi eve gelmeden önce yemekleri ve sofrayı hazırlamıştı. Babası oturmuş yemeğini yerken annesi ise kendisi için yemek alıyordu.

"Bizimle mi yiyeceksin?" diye sordu kadın elindeki tabağı masaya koyarken. "Hayır, yemek almaya geldim." Üzerindeki bakışlara aldırmadan tepsiye gerekli olan her şeyi koydu.

Yine ve yine ikisi de ona hiçbir şey demedi ve Jihoon elindeki tepsiyle odasına geri döndü. Böyle zamanlarda kaşındığını düşünüyordu, herhangi bir sorun olmadığı için şükretmesi gerekirdi.

Yüzüne kondurduğu gülümsemesiyle odasının kapısını yavaşça açarak içeriye girdi. Tepsiyi çalışma masasına bıraktıktan sonra rahatsız edilmemek için her zaman yaptığı gibi kapıyı kilitledi.

Kendi tabağını alıp yatağa otururken Hyunsuk'un elindeki telefona bakakaldığını gördü. "Ne oldu?" Onun odaya girdiğini yeni fark eden Hyunsuk sıçrarken bir yandan da ekranı gizlemek istercesine telefonunu göğsüne doğru yasladı. "Hiçbir şey." Jihoon kaşlarını çatarak onun bu garip haline anlam vermeye çalıştı.

Hyunsuk telefonunu eşofmanının cebine sıkıştırırken her şey yolunda izlenimi vermek için gergince gülümsedi ama bu, geldiği günden beri bir kez olsun gülümsemediğinden dolayı Jihoon'u daha çok şüphelendirmişti.

Sessizce yedikleri yemeğin ardından daha fazla dayanamayan Hyunsuk "Annem, benimle konuşmak istiyormuş." dedi. Jihoon, onun bu mesaja neden bu kadar gerildiğini içten içe sorgulasa da "Umarım her şeyi yoluna girer." diyerek sevgilisinin dudaklarına minik bir öpücük bırakmış ve iyi hissetmesi için herkesin hayran kaldığı gülümsemesini bahşetmişti.

○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○

sıkıldım bölüm eleyip duruyorum hızlı bitsin diye