her şey dünyaya ait ben ona aitim, hoonsuk

3.3

"Hyunsuk?" Sesini duyduğumda adımlarım hızlanmış ve sola doğru gitmem gerekirken anın telaşıyla bana daha yakın olan sağ taraftaki sokağa sapmıştım. Peşimden geldiğini gösteren koşma sesini duysam da arkama dönüp bakmadım. Böylesi daha iyi diye telkin ettim kendimi.

İki gün önce Jihoon'a ailemin durumu sindirdiğini ve fevri davrandıklarını kabul edip eve geri dönebileceğimi söylediklerini anlatmıştım. Bana evden çıkana kadar en ufak bir sorunda ya da rahatsız hissettiğim anda saat kaç olursa olsun arayabileceğimi hatta istersem onlara geri dönebileceğimi söylemişti ben ise ikna olsun diye başımı sallayıp durmuştum. Onu geçiştirdiğimin farkında değildi.

"Hyunsuk!"

Bileğimi tutarak adımlarımı yavaşlattığında yoluma devam etmeme izin vermeden hemen karşıma geçti. Eli hâlâ bileğimde, gitmemden korktuğunu belli edercesine sıkıca tutuyordu. "Neden aramalarıma ve mesajlarıma cevap vermiyorsun?" Omuz silktim çünkü verebileceğim bir cevaba sahip değildim.

Bunu hak etmiyordu, biliyordum. Ondan ayrılamamıştım bile çünkü bunu istemiyordum. Ayrıldık desem bırakırdı peşimi, yani ben öyle tahmin ediyordum, ama şimdi bir sorun olduğunu düşünerek peşimden koşmaya devam ediyordu ve ben, onun zar zor kazandığım ilgisini kaybetmek istemiyordum. "Sana zarar vermiyorlar değil mi?"

"Onlar benim ailem Jihoon." Sinirlenmemek için kendimi sıktım. Neden bana zarar vereceklerini düşünüyordu ki? "Peki, neden kaçıyorsun benden?"

"Kaçmıyorum." dedim bileğimi çektikten sonra-bunu yapınca aslında fazla sıkmadığını yeni fark etmiştim- seri adımlarla nereye gittiğimi bilmeden ilerlerken. O, gittiğinde bu sokaktan çıkar asıl gitmem gereken yöne dönerdim. "Hyunsuk!"

Ağlayacak gibi hissediyordum. Ne ailemi ne onu geride bırakamıyordum. Jihoon bunların hiçbirini hak etmiyordu, ailem daha iyi bir evlat hak ediyordu, kimseye yetemiyordum. Herkes bana fazla, ben herkese eksiktim.

Bu sefer omzumdan çekerek bedenimi kendine doğru çevirdi ve karşı çıkmama zaman tanımadan kollarını sıkıca etrafıma doladı. "Üstündeki yükün farkındayım. Aileni üzmek istemiyorsun ama tekrar söylüyorum Hyunsuk: ne olursa olsun yanındayım tıpkı senin bir zamanlar benim için her zaman orada olduğun gibi."

Sözleri beni daha da kötü hissettirmekten başka bir işe yaramadığından ondan uzaklaşmaya çalıştım ama izin vermedi. "Neden böyle yaptığını bilmiyorum, bilmeyi çok isterdim belki birlikte düşünüp çözüm üretebilirdik. Aptal değilim anlatmasan da her şey düzelmiş gibi göstermeye çalışsan da bir sorun olduğunun farkındayım. Benden daha da uzaklaşacağından korkuyorum.* Belki kulağa bencilce gelecek ama ben, karanlık hayatıma anlam veren seni geri istiyorum.**"

Asıl bencil olan benim. Özür dilerim.

○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○

flop kalmasın duası

*come to me-treasure
**everyday-treasure