Rastgele numaraları sallayan bir kızın konuşmaya başladığı kişi hayatını derinden etkileyecektir.
B: Fazla üzülmemek için hayal kuramıyor olmam çok acı...
B: Hiçbir şeyi takmadan yaşayabilsem keşke
B: Çok fazla keşke var hayatımda
B: İyikim olur mu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Berranın anlatımından;
Aresle düğünden kaçmamızın ardından fazla uzak olamayan sahile gelmiştik.
Oturduğumda arkamızdan polis sirenlerinin sesi gelmeye başlamıştı. İkimiz de o kadar rahattık ki sanki saatlerdir sahilde oturuyormuş gibiydik.
Polisin arkasındaki damadın arkadaşlarını görünce hızla Arese yaklaştım.
Bu ani hareketimle şaşırmıştı ama ayak uydurmuştu hemen.
Polis bizim olduğumuz tarafa bakınca Aresin eli belimi kavramıştı. Polisin olduğu tarafa bakmıyordum Aresin gözlerinde dolaşıyordu bakışlarım.
Biraz geçince polisin sahilin ileri taraflarına gittiğini görmüştüm. Gülümsedim.
Bizi normal bir çift sanıp gitmişlerdi.
Gözlerim Aresin mavilerinde dolaşırken "Çok güzelsin." dedi hayran olmuş bir ifadeyle.
Gülümsemem artınca "Sen de öylesin. Maviliklerin bu denizden bile ilgi çekici geliyor bana." demiştim.
Gülümsedi.
Arkadan bir teyzenin "Puu utanmaz arlanmazlar. Toplum içinde yapmayın bari terbiyesizler." dediğini duyduğumda hemen geri çekilmiştim. Utanmıştım.
Basılmış gibi hissetmem normal miydi?
Ares teyzeye dönüp bir şey diyecekti ki engel oldum.
"Gidelim lütfen." dediğimde bana baktı. Muhtemelen kızarmış yanaklarımı sıkmaya başlayınca "Ne yapıyorsun?" demiştim ama yanaklarımı sıktığı için düzgün söyleyememiştim.
"Utanınca çok tatlı oluyorsun." dediğinde somurttum.
Beni öyle görmek hoşuna gitmişti ve bunu sık sık yapacaktı.
Ellerini yanaklarımdan indirip elimi tutmuştu.
"Asma o güzel yüzünü." dediğinde "Sürekli güzel deyip durma." demiştim.
"Ama güzelsin." dediğinde yürümeye başlamıştık.
"Olsun, yine deme." dediğimde kafasını onaylar bir biçimde sallamıştı ama beni dinleyeceğini sanmıyordum.
Bir süre daha vakit geçirdikten sonra beni eve bırakmış, ardından da motoruna binip eve gitmişti.
***
Ertesi gün okuldan çıkmıştım ve eve gitmek için otobüse binmiştim. Zihnim çok meşguldu. Telefona odaklanamadığım için kafamı toparlamaya çalışıyordum.
Belki de yazmalıydım. Yazmak beynimi toparlamama yardımcı olabilirdi.
Ne yazabilirdim ki? Gerçek bir yazar değildim, bitmek bilmeyen senaryolarım yoktu.
İlgi çeken tek şey hayatımdı. Hayatımı kitap yapabilirdim. Her şeyi olduğu gibi yazmak istemiyordum. Bu yüzden karakterlerin özelliklerini değiştirecektim.
Öyle bir karakter yazacaktım ki benim başıma gelenler ona çok basit gelecekti. Güçlü olacaktı.
Basit bir hayatı kendi istediği gibi çizecekti.
Evet. Onun hayatının kontrolü kendi elinde olacaktı.
Aklıma gelen bu düşünceler beni gülümsetmişti.
Telefonumu elime aldığımda bunu Arese yazmıştım bile.
B çevrimiçi
B yazıyor...
B: Düşündüm ve bir şeye karar verdim
A: Neye karar verdin güzelim
B: Hayatımı kitap yapmaya karar verdim.
A: Yazabileceğinden emin misin?
B: Evet. Ben Berrayım. Aklıma koyduğum her şeyi yaparım! Bu kurguyu da yazarım!
A: Tamam, yaparsın. Neden aniden yükseldin ki?
B: Bilmem heyecanlandım
A: Tamam ksjdhdkdhhd (18.12)
A: Dün az daha polise yakanacaktık (18.17)
A: Ucuz kurtulduk
B: Aynen
B: Ezgiye de gıcık oldum zaten
B: Tanımıyormuş.
B: Öyle bir muameleyi kimse hak etmez.
A: Gerçekten arkadaşınmış gibi söylenmene ne demeli ksjdhdkdhhd
A: Haklısın. Tanımıyor olsa bile o şekilde davranmamalıydı.
B: Kalbim eriyor beni haklı bulduğun için
B: Beynimse kızıyor hala ksjdhdkdhhd
A: Aman boş ver Ezgiyi
A: Ee ne yapıyorsun şu an
A: Ya da dur
A arıyor...
Birden araması ekran üzerine geldiğinde kalakalmıştım, beklemiyordum.
Şaşkınlığı atlatıp gülümsedim ve telefonu açtım.
Mutluluk kaynağımdı gerçekten.
"Alo?"
"Alo. Neredesin?" neden telefonu açar açmaz bunu sormuştu ki?
"Otobüsteyim. Eve gidiyorum. Neden?" dediğimde sorumu es geçerek "Tam olarak nerdesin?" dedi.
"Bulunduğum yer sürekli değişiyor. Bunu nasıl söyleyeyim?" dedim.
"Tamam. Sadece yanına gelecektim." diye açıklama yaptığında gülümsedim.
"İstersen eve gel. Ben de kısa bir süre sonra evde olurum." dedim.
