Rastgele numaraları sallayan bir kızın konuşmaya başladığı kişi hayatını derinden etkileyecektir.
B: Fazla üzülmemek için hayal kuramıyor olmam çok acı...
B: Hiçbir şeyi takmadan yaşayabilsem keşke
B: Çok fazla keşke var hayatımda
B: İyikim olur mu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Berranın anlatımından:
Aresin o mesajı beni dünyanın en eşsiz kişisiymişim gibi hissettirmişti. Ne yazacağımı bilememiş, görüldü atmıştım.
Bir süre ne yapacağımı bilemeyince düşünmemeye karar vermiştim. Bunun için de bütün evi temizlemeye başlamıştım.
Şu an son durağım olan annemin odasındaydım.
Çekmeceleri düzenlemiş, en alttakine geçmiştim ki bir mektup dikkatimi çekmişti.
Üzerinde Berra'ya yazıyordu. Açtım okumaya başladım. Bu babamın mektubuydu. Bana veda ederken söylemişti, nasıl unuturdum?
Sevgili kızım Berra;
Her ne kadar bu mektubu yazmak istemesem de bir gün öleceğimi biliyorum. Gerçekleri yüzüne söyleyemeyeceğimi bildiğim için buraya yazmaya karar verdim.
Annen, aslında öz annen değil. Ondan dolayı sana hiç anne gibi davranmadı. Senin annen kanser hastasıydı ve sen 4 yaşındayken öldü. Ben sana tek başıma bakamayacağım için evlenmek zorunda kaldım.
Üvey annen iyi biri. Hiç itiraz etmeden seni kabullendi. Eminim ki bir gün sana tamamen annelik yapacak.
Sen çok güçlü bir kızsın bunu hiç unutma olur mu güzel kızım. Benim ölümüm seni yıkmasın. Daima ayakta dur ve kendine iyi bak.
Hayatını yaşamayı ihmal etme. Unutma bu dünyaya bir kere geliyorsun. Onu da arkamdan ağlayarak ömrünü zehir etme. Hep mutlu ol. Tamam mı?
Tamam anlamında başımı salladığımda gözyaşlarım yanaklarımı ıslatmıştı.
Onun ölümünü hiç kabullenememiştim. Sadece kendimi kandırmıştım ama bu saatten sonra yalanlara ihtiyacım yoktu. Babam ölmüştü ama ayakta durabiliyordum.
Annem, her ne kadar öz annem olmasa da yanımdaydı. Babamı dinleyecek, hayatımı düzeltecektim.
***
Kararlarımın ardından annem eve gelmişti. Ona her şeyi öğrendiğimi söylemeliydim.
Nasıl söylemem gerekiyordu? Çat diye söylesem kalpten gider miydi?
Yok. Bunu kaldırabilirdi. Aniden söylecektim.
Mutfağa girdiğimde anneme "Anne...Benim sana bir şey söylemem lazım." dedim.
Annem "Söyle kızım." dediğinde sesi oldukça anlayışlı ve meraklı çıkmıştı.
Derin bir nefes alarak "Bugün evi temizlerken babamın mektubunu buldum. Artık her şeyi biliyorum. Üvey annem de olsan annemsin." dedim.
Annem kısa bir an şaşırsada rahatlamıştı. "Ben de sana nasıl söyleyeceğimi düşünüyordum. Öğrenmen iyi oldu. Senin üvey annen olsam da seni ben büyüttüm. Öz kızım gibisin ama benimle bu satten sonra konuşmak istemezsen sen bilirsin." dediğinde kaşlarımı çatmıştım.
"Olur mu hiç öyle şey? Saçmalama anne. Seninle küsecek yaşı geçtim." dediğimde gülmüş ve beni gıdıklamaya başlamıştı.
"Öyle mi? Bana hiç öyle gelmedi küçük hanım." dediğinde sesi gülerek çıkmıştı.
Duruşumu dikleştirdim ve "Evet, öyle." dedim.
Gülümsedi.
Anlamıştım. Bu kadın öz annem olmasa da annemdi. Kan bağına gerek yoktu.
***
Ertesi gün Aresle buluşmuştuk ve sahil kenarında yürüyorduk. Bir kolunu omuzuma atmış ben de elimle belini sarmıştım.
"Aslı seni çok sevmiş. En kısa zamanda seninle yine buluşmak istiyor." diyen Arese gülümsedim.
"Olur. Ben de onu çok sevdim. Çok şeker kız." dediğimde Ares gülümsemişti.
"Doğru kişiyi gerçekten bulmuş gibi hissediyorum. Doğru kişi sensin. İyiki bana yazmışsın." dediğinde ona sarılmıştım.
"İyiki." dediğimde sarılışıma karşılık vermişti.
Ayrıldığımızda yürümeye devam etmiştik.
"Dün yine hayatımı değiştirebilecek bir şey öğrendim." dediğimde bakışları bana döndü. "Ne öğrendin?" dediğinde onun bu ilgili tavrı hoşuma gitmişti.
"Annem öz annem değilmiş. Babam bana bir mektup bırakmış. Oradan öğrendim." dediğimde gözlerini kısmıştı.
"Bu nasıl hayatını değiştirmedi?" dediğinde "Annemle barışmasaydım eğer değiştirirdi ama barıştım. Bunu ögrenmem sadece annemi anlamamı sağladı. Şu an ona hayranım. Ben olsaydım beni kızım olarak kabul etmezdim." dedim.
"Olayın absürtlüğüne mi güleyim kendini böyle görmene mi kızayım bilemedim." dediğinde gülmüş,"Cidden çok saçma." demiştim.
Bir şey söylemek için ağzını açmıştı ki telefonu çalmıştı.
Arayan kişiye baktığında kaşlarını çatmış ve "Bir dakikaya geliyorum." deyip benden uzaklaşmıştı.
Kim aramıştı? Neden benim yanımda konuşmamıştı? Merak etmiştim.
