Rastgele numaraları sallayan bir kızın konuşmaya başladığı kişi hayatını derinden etkileyecektir.
B: Fazla üzülmemek için hayal kuramıyor olmam çok acı...
B: Hiçbir şeyi takmadan yaşayabilsem keşke
B: Çok fazla keşke var hayatımda
B: İyikim olur mu...
Gülümsemesi solunca "Neden dikkat etmiyorsun? Ya bir şey olsaydı?" demişti garsona.
Garson "Özür dilerim." dediğinde sert bakışları yumuşadı.
"Tamam, ama biraz daha dikkatli ol. İşinden olabilirsin yoksa." dediğinde garson teşekkür ederek gitmişti. Garsonu bile kırmaması çok ince bir davranıştı.
Can "Tamam. Artık gidelim. Buranın tadı kaçtı." dediğinde bakışlarımız ona dönmüştü.
Burada daha fazla kalmanın anlamsız olacağını fark edince kafeden çıkmıştık.
***
Ertesi gün
B çevrimiçi
B: Sana yazarken tedirgindim.
B: Ya bakmazsa?
B: Ya bu numara kullanılmıyorsa?
B: Gibi sorular kafamı çok kurcalıyordu.
B: Ama şuan sayende mutluyum.
B: Her şeye dayanabileceğimi bana öğrettin.
B: Her şey için çok teşekkür ederim.
A: Rica ederim.
A: Ve ben de teşekkür ederim.
A: Bana hayatın yaşanılabilecek bir yer olduğunu gösterdiğin için.
B: Rica ederim :)
A: :)
Görüldü (11.11)
***
B: İnsanlar zor. Kimseyi kolayca anlayamıyorum.
B: İyi günümde hepsi yanımda ama kimse moralim gerçekten bozukken yanımda olmuyor. Moralimin bozuk olduğunu görmüyor.
B: Senin dışında.
B: Başkalarına yaptığım fedakarlıklar görülmüyor
B: Gözlerim ağlamamak için sürekli direniyor
B: Yine de hiçbir şey olmamış gibi yapıyorum.
B: Etraf maske takanlarla dolu
B: Herkes mutluluk maskesi takıyor
B: Ama kimse mutlu değil (21.35)
Görüldü (21.45)
A: Haklısın
A: Kelimelerin ve cümlelerin o kadar güzel ki
A: İstemsiz hayran kalıyorum
B: :)
A: Nerdesin? Yanına gelmemi ister misin?
B: Evdeyim.
B: Seni yormayayım. Gelmene gerek yok.
A: Arıyorum o zaman
A: Müsait bir yere geç
A arıyor...
Berranın anlatımından;
Birden aramasıyla kalakalmıştım. Beklemiyordum.
Açmam gerekiyordu ama hiç konuşasım yoktu.
İlk kez moralim bu kadar bozuktu. Hiçbir şey yapasım yoktu. Buna onunla konuşmak da dahildi.
Son anda onu daha fazla bekletmemeye karar vererek aramayı açtım.
Dolu gözlerimi sildiğimde "Alo Berra? Nasılsın?" diyen sesini duymuştum.
"İyiyim, sen?" dediğimde sesimi mutluymuşum gibi çıkarmaya çalışmıştım.
"Ağlıyor musun sen?" neden bu kadar çabuk anladı ki?
"Hayır." dedim yağmur yağan cama bakarken.
"Benden bir şey saklamana gerek yok. Ne olduğunu anlatacak mısın?"
"Anlamıyorsun." dediğimde "Neyi?" diye sormuştu.
"Yüz yüze görüşmeden önce her şey daha kolaydı. Şu an anlatırsam ne tepki vereceğini bilemiyor olmam beni geriyor." dedim.
"Anlıyorum." dediğinde kafamı olumsuzca salladım.
"Hayır Ares. Beni sadece bir aydır tanıyorsun. Ben de aynı şekilde. Hâlâ tam olarak bazı durumları bilmiyorsun. Mesela neden beni dinlemek istiyorsun? Ben bunu bilmiyorum ve senin de bana kötü şeyler yaşamanı istemiyorum."
Bana biraz adım at be Ares. Sana güvenmek istiyorum.
"Çünkü seni dinlemeyi seviyorum. Sesin güzel. Kalbin güzel, güzelsin işte. Hayatıma güzellik kattın. Kim hayatındaki tek güzelliği hayatından çıkarmak ister ki?"
Söyledikleri hoşuma gitmiş, gülümsememe neden olmuştu.
Dolu gözlerimi silerek "Sana çok teşekkür ediyorum. Sende benim hayatımı güzelleştirdin...mutluluk kaynağım." dedim.
"Bunu senin sesinle duymak çok güzel hissettiriyor."
Utanmıştım.
"O zaman hep diyeceğim, mutluluk kaynağım." dediğimde bir şeyin düşme sesini duymuştum.
Bir şey demediğinde daha fazla dayanamayarak "Ne oldu?" dedim.
"Hiç... bir şey olmadı ya. Sadece yataktan düştüm." dediğinde istemsiz gülmüştüm.
Dediklerimin onu bu kadar etkilemesi hoşuma gitmişti.
Gülmemle gülünce onu hayatımın merkezine koymaya karar vermiştim.
"Şey... Berra?"
Bir şey isteyeceği sesinden belliydi.
"Efendim?"
"Yarın beraber bir şeyler yapalım mı?" dediğinde gülümsemiştim.
Bir kaç dakika önce ağladığımı gözlerime bakmayan kimse anlamazdı. Gülüşlerimi duyan olsa zaten bu kız neden bu kadar mutlu diyecek bir sürü insan tanıyordum.
"Olur." dediğimde onunla saatler sonra görüşecek olmamız beni şimdiden heyecanlandırmıştı.
