geceme doğan ay

two

"Lütfen, bekliyoruz." Babamla içeri girerken annemde telefonu kapatmıştı. "Kiminle konuşuyordun anneciğim?" Sema abla üzerimdeki montu alırken konuşmuştum.
"Babanın ortağı Mete ak'ın eşi yelizle canım. Onları yarın akşam yemeğine davet ettim." babam anneme ithafen"İyi yapmışsın, hayatım."dedi.

"Tuanacığım yarın bi' planın yok değil mi tatlım? Bize katılman güzel olur."

"Yok anne."

"Efendim masa hazır. Servise başlayalım mı? "

"Evet siz başlayın servise, bizde geliyoruz."
Sema abla başını sallayıp gitti.

Yemek odasında sadece çatal bıçak sesleri hâkimdi. Çünkü yemek yerken sohbet edilmez. Bu sessizliği bozan babamdı.

"Yarın sabah yağızlar gelecek ve bu sefer daha uzun bi' süre burda olacaklar. "
Babamın bu sözünden sonra ortama bir gerginlik yayıldı.

İkimizde aynı anda annemin tepkisini ölçmek için yüzüne baktık.
Annem bedeni gerilsede umrsamayıp yemeğine devam etti.

Abimlerin geleceğine gerçekten çok sevinmiştim.
ama leyanın gelmesi demek,bu evde soğuk rüzgârlar esecek demekti.

"Kızım, annenin artık buna saygı duyması gerekli. Sevmese bile saygı göstermek zorunda. "
kafamı anlayışla aşağı yükarı sallayıp bende ayağa kalktım.
"Müsadenizle."

░░░░░░░░░░░░░░░

Kapıyı iki kez tıklayıp içeri girdim.
Annem aynanın karşısında saçlarını tarıyordu.

"Annem bu ne şıklık böyle." arkasından sarılırken ki kurduğum cümle ile annem aynadan bana sıcak bir gülümseme gönderdi.

"Sende çok şıksın,kızım." bende ona gülümseyip çekinerek bir soru yönelttim.
"Anne,abimlerin gelmesi seni rahatsız etmedi değim mi? "

Tarağı makyaj masasına bırak bana döndü
"Hayır, rahatsız değilim. "

ikimizde bir birimize gülümserken , kapı pervazına yaslanmış ve bizi seyreden babamı gördüm.

yanımıza geldiğinde söze başladı.
"Hanımlar. Bu ne güzellik."

ben gülümseyerek bir kolumu babamın beline sararken, annem tepki vermedi.

Kapı çaldığında heycanla babamdan ayrılıp topuklularla koşarak merdivenleri inmeye başladım.

Sema abla kapıyı açmak için mutfaktan çıkarken onu elimle durdurdum. Sema abla heycanıma gülerken ben kapıyı çoktan açmıştım.

"Hala!" eğilerek, sıkıca bacaklarıma sarılan balımı kucağıma aldım.

"Prensesim." saçlarını koklarken konuştum, "seni çok özledim." minik elleriyle sarılırken saçım yolunuykrdu ama umursamadım. "Hayır, ben daha çok özledim hatta gece ağladım. "

"Ağlamana gerek yok bebeğim,"

abim babamdan ayrılıp bana doğru gelirken balımı yere bırakıp abimin boynuna atladım. "Güzelim, nasılsın? "
"iyim abi. sizi çok özledim"

"Bende canım, bende." abim saçımı öpüp benden ayrılıp annemle sarıldı. leyanın çekingen bir gülümsemeyle bizi izlediğini gördüm.

Yanına ilerleyip tek kolumla sarıldım. oda hemen karşılık vermişti zaten.
"Leya, hoş geldin." tebessümünü biraz daha genişletip, "Hoş buldum, Tuana." demişti.

Leyayla çok samimi değildik ama aramızda asla kötü değildi. Genel olarak iyi bir kızdı Leya. Abimde ona körkütük aşıktı.

Babam da leyaya hoş geldin dedikten sonra torununu kucağına almış ve konuşmuştu, "Hadi o zaman herkes sofraya. Kahvaltıdan sonra hasret gidersiniz."