I always knew ~ Charles Leclerc

Hoofdstuk 2

*pov Saar*

Ik loop het appartement in van de familie leclerc en zie mijn koffers inderdaad boven staan, de familie leclerc woont in een mooi groot appartement met uitzicht op zee het zijn 2 verdiepingen beneden heb je een kleine gym, een simulator room voor arthur en charles en natuurlijk een woonkamer en boven zijn alle kamers waaronder 2 logeeerkamers het is echt een prachtig huis, "zal ik je je kamer laten zien dan kan je even uitpakken, ik denk dat charles en arthur strakjes ook wel thuis komen" zegt ze lief en ik knik en volg haar de trap op naar een van de logeer kamers "deze is van jou de grootste van de 2 met eigen badkamer dat vond ik wel zo netjes" zegt ze terwijl ze de kamer inloopt "heel erg bedankt pascale, ik waardeer het heel erg dat ik hier mag blijven voor de komende periode" "tuurlijk lieverd je bent toch een beetje mijn bonus dochter, en stiekem heb ik altijd al een dochter willen hebben met al die mannen in huis is ook vermoeiend" ik glimlach even en pascale loopt de slaapkamer uit en ik sleep mijn koffer naar de kleine inloopkast en begin uittepakken, het is inmiddels best heet dus ik besluit een leuk blauw jurkje aan tedoen, na zoon half uur ligt alles netjes in mijn kast en zijn mn schoenen uitgestalt en liggen de spulletjes in de badkamer netjes in de badkamer, ondertussen hoorde ik wat mensen thuis komen het leken meerdere stemmen maar ik was zo lekker bezig dat ik het gelijk af wou maken, nu kijk ik even door de kamer heen en het valt me nu pas op dat ik een klein balkon heb, ik loop erop af en schuif de gordijnen opzij en open de balkon deuren en een prachtige uitzicht op zee vult mijn ogen wow, na even van het uitzicht genoten tehebben hoor ik iemand roepen of ik naar beneden kom dus ik sluit de deuren en loop mijn kamer uit en loop de trap af naar beneden waar ik wat jongens aan tafel zie zitten waaronder arthur en charles "arthuuurr" zeg ik blij en arthur staat lachend op en komt mijn kant op lopen "nog steedts net zo klein" zegt die lachend terwijl die zig uit de knuffel trekt "oh rot op jij bent gewoon lang" zeg ik terwijl ik hem een por geef in zijn buik, daarna richt ik me op de andere jongens die er zitten en loop ik langs ze heen en ga ik naast pascale zitten "hoi" is het enigste wat ik tegen charles zeg hij daarin tegen geeft me niet eens een woord "hoi ik ben sarah maar noem me maar saar" zeg ik terwijl ik naar de jongens glimlach, "ik ben max en dit zijn george carlos lando en daniel" zegt een van de jongens en de rest glimlacht even naar me "saar blijft een tijdje bij ons slapen nu haar ouders voor zaken in het buitenland zijn" zegt pascale meer tegen haar eigen zoons dan tegen de andere jongens, en blijkbaar wisten ze het beide niet aan hun gezichts uitdrukking tezien die van arthur is blij maar charles oeff nou als blikken konden doden "dacht je eindelijk rust tehebben komt dat bij ons wonen daar gaat mn summerbreak" zegt die meer tegen zigzelf dan tegen de andere "het leven is ook zo zwaar he charles met mij om je heen, kleine tip je kan ook gewoon me ontlopen stuk minder vermoeiend voor mij" zeg ik met een glimlach terwijl ik hem aankijk en hij rolt even met zijn ogen "ja of jullie kunnen gewoon normaal tegen elkaar doen" zegt pascale streng "hun en normaal doen tegen elkaar dat zou een wereldwonder zijn mam dit doen ze al sinds saar nog niet eens kon praten" hoor ik achter me ineens de bekende stem van lorenzo zeggen "lorrrr" roep ik blij en spring hem in zijn armen, lorenzo voelt echt als mijn grotere broer ik kon altijd bij hem terecht als er iets aan de hand was wat ik niet met mijn ouders wou en natuurlijk kon delen, "saaar ik heb je gemistt" zegt die blij terwijl die me neerzet en ik glimlach ook "ja moet je maar niet zo druk zijn met onze lange arthur" zeg ik lachend terwijl ik weer plaats neem op de bar kruk en iedereen lacht even "maar saar we hebben je nog nooit gezien vertel wat over jezelf" begint lando ineens ik glimlach even "ze is hartstikke saai kom boys laten we gaan game" zegt charles geirriteert terwijl die al aanstalte maakt om optestaan "nou leuk dat jullie dat vragen, ik ben dus saar ik ben 20 en woon zelf ook hier in monaco" zeg ik blij terwijl ik even eeen scheinheilige blik naar charles geef "hoe kan het dat wr je nog nooit eerder gezien hebben bij een home race of iets" vraagt george dan en charles zucht hard en arthur begint even telachen "nou mocht je het nog niet door hebben, deze 2 liggen elkaar niet zo lekker dus samen naar een race zou echt een moordslag worden op de rust" zegt arthur lachend en charles zucht nog harder "oke oke genoeg over mij ik gaa even naar mijn kamer en laat jullie gezellig even kletsen en dan voorkom ik dat onze lieve vriend me straks de grond in boort" zeg ik scheinheilig en loop langs de jongens en tik charles express nog even aan en loop de trap weer op naar mijn kamer en plof neer op mn bed, ik kan je zeggen dat ik echt moe word van charles zn gedrag ik zou het liefst ook gewoon normaal tegen hem doen maar ik weet dat als ik niet mn bek terug open trek hij weet dat die me kan intimideren.