Vişne 1

|10| bölüm

"Senin için ölmem gerekse bile.."
🖤✨
__________________________
Gözlerimi açtığımda koltukta yatmış olmanın verdiği omuz ağrısıyla yüzümü buruşturdum.

Etrafa bakındığımda tekli koltukta uyuyan Çağan'ı görmemle afalladım.

Gözlerimi ondan kaçırıp yattığım yerden kalktım ve üst kattaki tuvalete gittim.. göz altlarım şişmişti. Somurtarak soğuk suyla yüzümü yıkadım ve tuvaletten çıktım.

Aşağıya indiğimde Çağan'ın tekli koltukta saçları karışık ve dünkü üstleriyle gözlerini kırpıştırdığını görünce iğreniyormuş gibi baktım ona..

Beni görünce hızla ayağa kalktı yüzündeki korkuyu görebiliyordum.

Yanıma geldiğinde, "istemiyorum" demem bir işe yaramadı beni bileğimden tutup duvara yasladığında kaşlarım çatık ona bakıyordum.

"Bana güvenmiyorsun değilmi?" Dediğinde alayla baktım ona.
"Ordaki adamı öldürecektin sen, belkide öldürmüşsündür bile!" Dediğimde alnını alnıma yaslamak için bana doğru eğildi ve yasladı.

Kalbim göğsümden fırlayacak gibi atarken bileğimi kurtarmaya çalıştım ama çok sıkı tutuyordu.

"Senin ne işin vardı orda Çağan!" Dedim sitemle, aklım almıyordu yapabileceği onca iş varken neden en pis işlerden birini seçmişti ki? Ben o işlerdeki kontratları biliyordum.

"Birde ben Çağan kimseye zarar vermez diye kendimi avutuyorum" dediğimde dayanamıyormuş gibi eliyle ağzımı kapattı yavaşça.

"Senin için yapıyordum Naz, anladın mı? Senin için." Eli ağzımda olduğu için cevap verememiştim ama ağzım açık olsaydı çok pis kavga edecektik ve o bunu biliyordu.

"Aklımda kafes dövüşü yapmak yoktu, ama o gün verdikleri parayı görünce iş bulana kadar orda birkaç adamın gözünü morartıp yemek paramızı çıkarabiliriz dedim Naz" dediğinde ağlamamak için kendimi tutuyordum, ela ama yeşile çalan gözlerine bakıyordum oda benimkilere kitlenmişti.

"2 gün sonra senin doğum günün ve benden bisiklet istemiştin hatırladın mı?" Dediğinde gözümden akan yaşı silmek için elini ağzımdan çekti ve sildi.

Ben ağzımı oynatamıyordum.
"Sırf sana en güzelini alabilmek için cebelleşiyorum" dediğinde boğazımdan bir hıçkırık kopmuştu.

"Ağlama kızım ya, sevmiyorum biliyorsun" diyip beni kendine çektiğinde ona sarmıştım kollarımı.

"Çağan orda hayatını karartmanı istemiyorum" dedim boğuk çıkan sesimle.

"Söz veriyorum Naz kısa bir süre"
İnanmak istemiştim ona güvenmek istemiştim çünkü onun haksız olmasına dayanamıyordum o haksız olunca yeterki haklı çıksın ben haksız olayım diye yalvarıyordum resmen.

Belimden tutup daha sıkı sarıldığında karnımdaki kelebekler tekrar harekete geçmişti her ne kadar hâlâ ona sinirli ve triple olsamda onu gerçekten seviyordum.

'O gün Naz Çağan'ın sözüne inanmıştı ama Çağan için kafes dövüşünün ilerde zaafı olacağını ikiside bilmiyordu.. en azından şimdilik'

***