Vişne 1

|25| bölüm

"İçimde birşey kanıyor, aynı bir vedanın yarası sızlıyor :)"
_________________________
"Ne?" Dedim titreyen sesimle.
Çağan elimden telefonu çekti.
"Kimsin sen?" Ve telefonun kapanma sesi duyuldu.

Gözlerimi kapattım.
Gözlerimden akan yaşlar beni sarsarken düşüncelerimle boğuşuyordum.
"Hayır.. hayır bu imkansız" dedim kendimi inandırmaya çalışıyordum.

Yere çöktüğümde gözlerimin bulanıklığından beni kavrayan kişiyi bile göremiyordum.

Beynime kan gitmiyor gibi hissediyordum ve başım dönüyordu.
Aile diyordu ya.
Aile.
Bugüne kadar hiç tatmadığım o duygu.
Anne ve Babam.
Hatta belkide kardeşim, abim yada ablam.

Kendimi birinin kollarının arasında bulduğumda gözlerim kayıyordu.

Birsürü ses işitiyor ama anlamıyordum.

Nefes dahi alamıyordum.
Sonra bir anda bilincimi kaybettim.
Artık ne duyuyordum nede görüyordum.

*
Birinin kollarının arasında sıkıca tutulduğumuda fark ettiğimde burnuma dolan parfüm kokusu tanıdık gelmişti.

Çağan'ın göğsünden başımı kaldırdığımda
Korkuyla bana bakıyordu.

Gözlerimi kapatıp açtım daha iyi açılsın diye.
Aklıma telefonda kulağımı tırmalayan o ses geldiğinde.
Yutkundum sessizce.
Boğazım kurumuştu.

Doğrulduğumda Çağan masada duran bir bardak suya eğilip aldı ve ağzıma götürdü.

Yavaşça suyu bana içirdiğinde azda olsa nerde olduğumu anlamaya başlamıştım.

Suyu geri bıraktı masaya ve belimi daha sıkı tuttu.
Bir eli yüzüne gitti ve bakışlarımın ona bakmasını sağladı.
"İyimisin güzelim" dedi sessizce.
Başımı onaylar anlamda salladım.
Ama içimde yangınlar kopuyordu.

"Naz ne söyledi o ibne sana" dedi sormak istemiyormuşçasına.
Yutkundum gözlerimi kapatıp açtı.
"Ailen.. ailenin nerde olduğunu biliyorum" yutkundum.
"dedi.." dediğimde boğazımdan bir hıçkırık koptu.

Gözlerim tekrar dolduğunda tek olmadığımızı fark ettim.
"Ağlama artık" bunu söyleyen kişi Oğuz'du.
Tekli koltukta oturmuş bizi izliyordu.

Alaycı tavrından eser yoktu.
Gerçekten ilgileniyor gibi havası vardı.
"Elinde olan birşey değil boş yapma artık" dedi Çağan sanki onu duvara çarpmak istiyormuş gibi.

Oğuz Çağan'a gözlerini devirdi ama tekrar bana baktı.
Altımda siyah tayt üstümde crop olduğu için belim açılıyordu.

Oğuz açık olan belime baktığında belimin ürperdiğini hissettim.

"Sana dedim değilmi?" Dedi Çağan'a sinirli Bakışlar atarak. Ayağa kalktı ve diğer koltukta duran kalın pikeyi alıp yanımıza geldi.

Pikeyi üstüme örttüğünde gözlerimin içine bakıyordu.
Bakışmamız uzun sürünce kaşlarını çatarak gözlerini çekti.

Ve koltuğa geri oturdu.
Çağan Oğuz'a gözlerini devirdi.
Ne zamandan beri beni düşünür olmuştu?

Şu an tek istediğim ısınmak falan değildi.
Yada sevgi görmek, birilerinin bana acıması falanda değildi.
Tek istediğim eğer doğruysa ve beni arayan o kişi ailemin nerde olduğunu biliyorsa, ailemi bulmak ve hesap sormaktı.

Neden beni kimsenin olmadığı ara bir sokakta bıraktıklarının hesabını sormaktı.
Artık kırgınlık yoktu üzerimde.
Öfke vardı.

Buraya taşındığımızdan beri her türlü olayı yaşamıştım ama bu çok fazlaydı.
Direkt öldürseler bu kadar acı çekiyor olmazdım.

"Aileni nerden tanıyor olabilir" dedi tereddütlü sesiyle Çağan.

Kafamı 'bilmiyorum' anlamında salladım.
Kafamın içinde dolaşan tilkilerden Çağan'ın bile haberi yoktu.

"Ama bulacağız. Beni arayanın kim olduğunu, ailemi nerden tanıdığını ve ailemin nerde olduğunu" dediğim sırada doğrulup pikeyi biraz daha üstüme çektim.

"Ailen dedi ya" dedim inanamıyormuş gibi ellerimi saçlarıma geçirerek.

"Ailem varmış benim" delirmiş gibi davranıyordum.
Çağan'a baktım.
"Aile dedi Çağan" dedim gözümden akmamak için gayret eden yaşlarla.
Çağan bana acıyarak bakıyordu.
Haklıydı.
Ben bile şuan kendime acıyordum.

Ailem neden beni sanki çöpmüşüm gibi daha el kadarken çöplerin odluğu bir ara sokağa bırakmış olabilirdi..

Bir bebeğe yapılırmıydı bu?
Hiç mi vicdanları sızlamadı..
Benim bile içim yanıyor haberlerde görünce..
Onlardan biri olmak acıtıyor en çokta..

Çağan buse kondurdu dudaklarıma sonra geri çekilip alnını alnıma yasladı.
"Ben burdayım Naz, senin için herşeyi yaparım
Herkesi karşıma alırım ve eğer aileni bulmak istiyorsan dünyayı fethederim biliyorsun" dediğinde gülümsedim.

Odadan bir kıpırdanma geldiğinde Oğuz'un koltuktan kalkıp derin bir nefes eşliğinden odadan gidişini izledim.

***
Üzüldüm ya🥺
Zeyçağ'nın ben taa anasını avradını sülalesinin ibnesinin kasarinin amına Tuana'nın gözlüğünü sokayım. (Özür dilerim küfür için ama sinirden deliye dönüyorum burda napayım)

Cildiricam bak 💆🏻‍♀️🙂👍🏻