Vişne 1

|21| bölüm

-When ı'm low🖤✨~
__________________

1 haftadır okula gidip geliyordum ve herşey normal gibiydi tabi şu Alara denilen kaltaklar olmasa herşey daha güzel olabilirdi..

Onun dışında yeni bir arkadaş edinmiş oldum..
Ülkü.

Cidden iyi anlaşıyorduk ve beraber birşeyler yapıyorduk. Bu güzeldi.

Okulda tüm günüm onunla geçiyordu.

"Naz, ben kaçtım!" Dedi Ülkü, annesinin arabasına binerken.
Ülkü'ye el sallayıp, annesine gülümsedim.
Anneside tatlı kadındı.. Simge abla.

Hiç annem olmadığından bilmiyordum anne sevgisini.
Çağan bunun eksikliğini bana yaşatmamak için o kadar çabalamıştıki neredeyse hiç kendimi yetim gibi hissetmiyordum.

Onun sayesinde yaşıyordum.

Bazen düşünüyorum..
Güzel onun yaşındaki kadınlar varken, daha reşit olmamış olan beni seçmiş olması tuhaf geliyordu.
Beni üzmemek için yapmış olabilirmiydi?
Bana değer verdiğini biliyordum fazlasıyla hissediyordum..bu yüzden böyle düşünmeyi bırakmam gerekiyordu.

Okulun önü veliler ve arabalarıyla dolunca birde üstüne öğrenciler okuldan çıkınca sokak o kadar sıkışmıştıki kitlenmiştik.

Bende Çağan'ı sokağın sonunda beklemeye karar verip herkese çarpa çarpa sokağın ucuna geldim.

Burda insan yoktu resmen çünkü okula bayağı uzaktaydım.

Saat akşam 6-7 civarıydı ve hava soğuktu biraz.
Çağan'ın şimdiye gelmiş olması gerekiyordu..

Oturduğum kaldırımın yanındaki kıpırdanmayla afalladım.

O tarafa döndüğümde yutkundum.
"Oğuz?" Dediğimde elindeki yiyecek poşetiyle yanımda oturuyordu Oğuz.

Saçları dağınık gözaltları şişmişti.
Korkunç görünüyordu.
Üzerinde fazla salaş kıyafetler vardı.
"N'aber Naz? Nasıl gidiyor" dediğinde Çağan'la konuştuklarımız geldi aklıma.

Sesi boğuktu.

"Oğuz, bak yanlış anlama ama Doruk bana senin yurtdışına çıktığını söyledi" dediğimde poşetten bir çikolata çıkardı.

"Sorumun cevabı bu değildi ama herneyse" dedi omuzlarını gerdikten sonra.

Poşete dikkatle baktığımda 2. Bir şok yaşadım.
Sadece çikolata vardı.
Sadece.
Hemde birsürü.

"O öyle biliyor diye yurtışında olacak değilim" dedi alayla.
Herşeyi alaya almasından nefret ediyordum.

Geçen günde cebinde çikolata görmüştüm acaba çok seviyor olabilirmiydi?

Bana bakmadan yola bakarak devam etti.
"Çikolata zihnimi açıyor" dediğinde nedense ürpermiştim.

Çünkü o bunları demeden önce aklımdan bunlar geçiyordu.
Fazla mı zekiydi? Yoksa mantık mı yürütüyordu anlam veremiyordum.

"Burda n'apıyorsun peki hergün? Abin görmüyormu." Dediğimde çikolatasını bitirip ikinciye geçti.

"Görseydi burda olmazdım. Burayı seviyorum farklı bir havası var" alayla konuşuyordu.

"Geçen günkü o olay neydi peki? Bir anda ortadan kayboluşun.." dediğimde sırıttı.
Sanki amacına ulaşmış gibiydi.

"Zekisin Naz ama sadece kaldırıma geri oturmuştum yani eğer dönüp baksaydın beni görebilirdin" dediğinde biraz suçlu hissetmiştim.

Ben paranoyaklaşıyordum sanırım.

"Özür dilerim böyle sorgular gibi oldu" dediğimde bir çikolata uzattı.

"Zehirlenmezsin" diyip sırıttığında içime şüphe düşmüştü.
Ondan korkuyordum sanırım.

Tam o sırada sokağın başına bizi görmeyecek kadar ileriye park eden siyah bir araba görünce hızla ayağa kalktım ve yalandan gülümseyerek, el salladım.

Arkamı döndüğümde bir oh çektiğim sırada arkamdan adım sesleri gelince olduğum yerde durdum.

Arkamı döndüğümde Oğuz siyah okul çantamı bana uzatıyordu.

"Unutmuşsun" dediğinde aval aval bakmak yerine çantamı aldım ve arkamı dönüp hızlı ve seri adımlarla arabaya doğru yürüdüm.

Birşeyler saklıyordu.
Onda doğru olmayan şeyler vardı..
Belkide normaldi ve ben kimseyi tanımadığım için tüm insanları tuhaf yargılıyordum..

***
Kemalin yaptı mesudeh✨