Vişne 1

|19| bölüm

"sevmesende beni özledim sesini, git desemde yine gitmesen.."<33
_______________________

"Sen.." dedim kaldırımda otururken.
Oda yanımda oturuyordu.

"Oğuz, Doruk'un kardeşi olan" dediğinde cevap vermedim.

"Napıyorsun burda? Çok tehlikeli, abinin ne haltlar yediğini biliyorsundur umarım" dediğimde kafasıyla onaylayıp ellerini kaldırıma koydu.

Vurdumduymaz hareketleri vardı. Özgüvenli bir o kadara umursamaz.

"Sen, Naz'sın. Şu meşhur herkesin dilinde olan" dediğinde kaşlarımı çattım.

"Ne alaka?" Dediğimde sırıtıyordu. Tek yaptığı şey buydu. Kanında alay vardı sanırım. Doruk'un zıttıydı.

"Yeraltında herkesin dilindesin, şu en önemli maçı sadece tek bir kelimeyle durduran ve en iyilerimizden biri sayesinde ölüm tehdidi alıp ondanda tek bir yara bile almadan kurtulmayı başaran kızsın"dediğinde ağzım bir karış bakıyordum ona.

Bunların hepsini nerden biliyordu? Araştırmışmıydı? Yoksa odamı Yeraltında çalışıyordu.
Belkide Doruk'tan duyuyordu.

"Nerden biliyorsun?" dediğimde tekrar o alayı yerleştirdi yüzüne.

"Gözlerine bakınca anlaşılıyor" ne, Müneccim falan mı?

"Neden ağzımı kapattın?"

"Çünkü birkaç adamın senin sesini seslendiğini duydum, sense ara sokağa girip saklanınca kaçıyorsundur diye düşünüp korumaların seni görmesini engellemek istedim, hepsi bu" inanmalımıydın? Doruk'a güveniyordum ama Oğuz'da sanki farklı birşeyler vardı ya da ben paranoyaklaşıyordum.

Kafamla onaylasamda ona güvenmiyordum.
Aslında kimseye güvenmiyordum.

Telefonum çaldığında dudaklarımdan 'hii' nidası koptu.

"Çağan beni öldürecek" diyip ayağa kalktım, Oğuz'da peşimden kalktı.

"Seninle tanışmak güzeldi Naz" dedi ve elini uzattı.
Elini sıktığımda geri çekecektim ki daha sıkı tutup ekledi.

"Daha çok görüşeceğiz" dediğinde içime bir korku düşmüştü. Buda ne demekti?

"Yani Doruk sayesinde" diyip güldüğünde içim bir nebze olsun rahatlamıştı ama ona cidden güvenemiyordum.

Bir kere o burda yaşamıyordu ki? Neden buraya kadar üstelik bizim olduğumuz mahalleye denk gelmişti?

Gezmek için bizim mahalleyi denk getirmiş olamazdı.
Sanki benim bu saatte burda olacağımı biliyormuş gibi bir hali vardı.

Bir adna dudağı kıvrılınca karnıma ağrı girdi.
Dediklerimi duyuyormuş gibi bir hali vardı..

Elimi çekip yanından hızlıca geçtim ve dış kapıyı çaldım.
Arkama baktığımda yoktu.
Toz olmadığına göre 4-5 saniyede nereye gitmişti.
Bunu düşünerek kafayı yemek istemediğimden sanki hiç yaşanmamış gibi davranacaktım.

Kapıyı Çağan açtı yüz hatları o kadar gerginleşmiştiki korkmadan edememiştim.

"Nerdesin sen!" Dedi beni içeri sokarken.
Kapıyı sertçe kapatıp yanıma geldi ve beni kolumdan tutup kendine çevirdi.

Şuan dipdibeydik.
"Cemre'yi aradım, seni yarım saat önce sokağı başına bıraktığını söyledi ama sen yoksun!" Dediğinde ona sarıldım.

Oda bana sarıldı, "peşimde 2 adam vardı bende kaçtım" dediğinde vücudu bir anda huz kesmişti.

Teniz soğumuştu saniyeler içersinde.
"Ne?" Dedi ve beni kendinden uzaklaştırıp kollarıma baktı.

"Birşey oldumu? Birşey yaptılar mı sana!" Dediğinde başımı olumsuz anlamda salladım.

O an beni dudağımdan sertçe öpüp geri çekildi.
"Yalnız haraket etme artık" dediğinde başımla onaylayıp gülümsedim.

"Çağan, Oğuz sanırım hayatımı kurtardı" dediğimde kaşları olabildiğince çatılmıştı.

"Oğuz, derken?" Dedi sorarcasına.

"Doruk'un kardeşi.." dediğimde kaşları bu sefer şaşkınlıktan çatılmıştı.

"İyide Oğuz yurtdışına çıktı"

"Ne?"

***
Az daha karışsın aklınız bakem..