အပိုင်း ၁၆၀ : တိုက်ဆိုင်လှစွာပဲ... ငါ့မှာ ရထားမောင်းတစ်ယောက် လိုနေတယ်ကွ!

548 72 3
                                    

အပိုင်း ၁၆၀ : တိုက်ဆိုင်လှစွာပဲ… ငါ့မှာ ရထားမောင်းတစ်ယောက် လိုနေတယ်ကွ!

ယွဲ့ဟုန်ယန်က ဆေးအိုးထဲက ကောင်ကလေးကို ကြည့်လိုက်ရင်း… ဒေါသထွက်လှစွာနဲ့… "ဟွန့်… ဒီအထဲကိုရောက်အောင် မနည်းကြိုးစားထားရတာ… ဒါပေမဲ့လည်း အခုအချိန်မထိ ရှောင်ဟွမ်းကျိလေးကို မကယ်ရသေးဘူး…"

ခန်းနန်ဟွာကလည်း သက်ပြင်းကို ချလိုက်ရင်း… "ဟင်း… အချိန်မကျသေးဘူးလေ… လျှောက်လုပ်လိုက်လို့ သူများတွေ သိသွားလို့ရှိရင် ပိုဆိုးသွားလိမ့်မယ်…"

ယွဲ့ဟုန်ယန်ကလည်း မျက်စိကို မှိတ်လိုက်ပြီး… အသက်တစ်ချက်ကို ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်ပါတယ်။ သူမရဲ့ မျက်စိကို ပြန်ဖွင့်လိုက်တော့… သူမရဲ့ အကြည့်တွေဟာ ပိုပြီး တည်ငြိမ်လာခဲ့ကာ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေက ပိုပြီးမှ ပြတ်သားလာခဲ့ပါပြီ။ သူမက… "မစ္စတာ ခန်းနန်ဟွာ… ကျွန်မနားလည်ပါပြီရှင့်။ ကျွန်မတို့က အပြင်မှာ သတင်းတွေ ဖြန့်ထားပြီးပြီဆိုတော့… တခြားလူတွေက ရောက်လာလို့ရှိရင် ကျွန်မတို့က အခွင့်အရေးတွေ ရလာမှာပဲ…"

ချောင်ထဲမှာ ချောင်းပြီးမှ နားထောင်နေခဲ့တဲ့ လင်းဖုန်းကတော့… သဘောတူလှစွာနဲ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပါတယ်။ သူက ဒီသတင်းကို ဖြန့်တာ ဘယ်သူများလည်းလို့ အရင်ကတည်းက စဉ်းစားနေခဲ့တာပါ… ဒါက သူအရင်ကတည်းက သိပြီးသားသူ ဖြစ်နေခဲ့မယ်လို့တော့ မထင်ထားခဲ့ပါဘူး။

ခန်းနန်ဟွာနဲ့ ယွဲ့ဟုန်ယန်တို့က ဒီကျောက်တုံးအိမ်လေးရဲ့ အထဲကနေ ပြန်ထွက်သွားတော့… လင်းဖုန်းကလည်း ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့ အနောက်ကနေပြီး လိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။

"ကဲ… အပေါ်တက်စမ်း!" ခန်းနန်ဟွာဟာ ငွေရောင် လွန်းပျံယာဉ်လေး တစ်စင်းကို ထုတ်လုပ်ပြီး… ထုံးတမ်းစဉ်လာ အမူအရာ တစ်ခုကို ပြုလိုက်လိုက်ပါပြီ။ ငွေရောင် လွန်းပျံယာဉ်လေးဟာ… အဖြူရောင် အလင်းတန်း တစ်ခုအဖြစ်ကို ပြောင်းသွားခဲ့ပြီး… ခန်းနန်ဟွာနဲ့ ယွဲ့ဟုန်ယန် နှစ်ယောက်စလုံးကို ရစ်ပတ်လိုက်ကာ လေဟာနယ်ရဲ့ အထဲကို ပို့ဆောင်ပေးခဲ့ပါတော့တယ်။

ဂန္တဝင်ဂိုဏ်းချုပ် အတွဲ (၂) UnicodeNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ