ဂန္တဝင်ဂိုဏ်းချုပ် အတွဲ (၂) Unicode

အပိုင်း ၂၆၄ : အမြဲတမ်း အရှေ့သို့ ချီတက်ခြင်း

အပိုင်း ၂၆၄ : အမြဲတမ်း အရှေ့သို့ ချီတက်ခြင်း

လင်းဖုန်းသည် အိမ်လေးထဲမှ ထွက်လိုက်ကာ၊ မဟူရာကောင်းကင် ရတနာသစ်ပင်၏ အောက်တွင် လမ်းလျှောက်နေခဲ့သည်။ ခန်းနန်းဟွာသည် သူ၏အနောက် ခြေသုံးလှမ်း အကွာမှ လိုက်လျှောက်နေခဲ့ကာ၊ ဦးတည်ရာမဲ့ လျှောက်လှမ်းနေခဲ့သည်။

"နန်းဟွာ၊ မင်းရဲ့ အိမ်ထဲကို ငါ့ကို မဖိတ်ခေါ်ချင်ဘူးလား?" လင်းဖုန်းက သူ့ဘက်ကိုလှည့်၍ ပြုံးကာမေးလိုက်သည်။

ခန်းနန်းဟွာက ခေါင်းကိုအသာ ညိတ်လိုက်သည်။ "အရှင့်ကို ကြိုဆိုပါတယ်။ ကျေးဇူးပြုပြီး ကြွပါ"

ခန်းနန်းဟွာ၏ အိမ်လေးအတွင်းတွင်၊ နှစ်ယောက်သား ထိုင်လိုက်ကြ၏။ လင်းဖုန်းသည် ခန်းနန်းဟွာအား ငြိမ်သက်စွာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ "ငါက တခြားလူတွေရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာတွေကို မစပ်စုချင်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းကိုကြည့်ရတာ ရင်ဖွင့်တာကို နားထောင်ပေးမယ့် လူတစ်ယောက် လိုနေသလိုပဲ"

ခန်းနန်းဟွာ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် အထီးကျန် ဝမ်းနည်းသော အမူအယာတို့သည် ပေါ်လာ၏။ "အရှင့်ကို ဒုက္ခပေးရတဲ့အတွက် စိတ်မကောင်းပါဘူး"

သူသည် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏။ "ဒီကလေးလေးတွေကို မြင်ရတော့၊ ကျွန်တော်က အတိတ်က အချို့ အကြောင်းအရာတွေကို ပြန်စဉ်းစားမိပြီး၊ စိတ်အခြေအနေ မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေခဲ့တယ်"

ထိုစကားကို ကြားလိုက်ပြီးနောက် လင်းဖုန်း၏ အမူအရာသည် ပို၍ လေးနက်သည့်ပုံ ပေါက်လာခဲ့၏။

ခန်းနန်းဟွာသည် သူ၏ စိတ်ဝိညာဉ်ကို ဖွဲ့စည်းပြီးသော အဆင့်မြင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် ဖြစ်၏။ ကောင်းကင်နှင့် မြေကြီးတို့ကိုပင် ကျော်လွှားကာ သေခြင်းရှင်ခြင်းတို့ကို အောင်မြင်ပြီး ဖြစ်၏။ သူ၏ စိတ်အခြေအနေတို့မှာ အလွန်တရာကို ခိုင်မာပြတ်သားလှပေသည်။

သို့သော်လည်း အခုတွင် သူသည် သူ၏ စိတ်အခြေအနေတို့မှာ မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေသည်ဟု ကိုယ်တိုင် ဝန်ခံနေ၏။ သို့ဖြစ်၍ သူ၏ စိတ်ထဲမှ အထုံးအနှောင်တို့မှာ အတော့်ကို ကြီးမားပြင်းထန်လှပေမည်။ အတွင်းစိတ်ရိုင်းများ အဖြစ်သို့ ပြောင်းသွားကာ၊ သူ၏ တာအိုနှလုံးသားကို အနှောက်အယှက် ပေးပေလိမ့်မည်။