The Bad Girl's Weakness (COMPLETE)

Chapter 16: baddest of them all

ANGEL's POV

I cried my self to sleep that night. Iyak lang ako ng iyak hanggang sa makatulog ako. Hindi muna kasi ako umuwi sa bahay. Napagpasyahan kong ipag papabukas ko na lang ang pag uwi.
Kaya naman lalo lang akong nalungkot ng narealized ko na matutulog ako mag isa sa kwarto kong saan lagi kong katabi si Girbaud.

Nagising ako ng namamaga ang mga mata ko. Sa sobrang maga nito pagkakamalan itong black eye. Nag ayos na ako ng sarili ko. I will leave everything in this house. Ang mga damit na binili ko sa bangketa kasama si Girbaud, and tsinelas na planet na naging paborito ko na dahil komportable ako dito at ang jersey na binigay ni Girbaud sa akin.

Nagtaxi na ako pauwi sa mansyon. I never imagine my self missing this mansion but i did. I missed it. Especially the people living in it.

Nag door bell ako at segundo lang ng salubungin na agad ako ng guard para makapasok.

Para bang nag slow motion ang lahat habang papalapit na ako ng papalapit sa bahay. The door is widely open. Para bang hinahatak ako papasok roon. Kaya pumasok na ako. Walang tao sa sala. Kaya dumiretso na ako sa kusina and there they are silently eating breakfast.

"Miss me?" Lahat sila ay nagsilingunan at si mommy ang unang unang tumayo at nilapitan ako.

"Oh my god anak! We missed you! Nangayayat ka anak. San ka ba nagpupupunta..." Niyakap ako ng mahigpit ni mommy and i hug her back.

Lumapit na din si yuriko... And then franchois.. At si dealan.. Nakaupo pa rin si dad pero bakas sa kanyang mukha na masaya siya ng makita ako.

Tumayo na si dad at nakisali na rin sa yakapan. They all hug me tight. I can feel their longing towards me. And i miss them too.

"I'm so sorry ive been a bad girl." Halos di mapag sidlan ang kaligayahan ko ngayon. Sana nandito rin si Girbaud mas sasaya ako.

"Wait what??? The queen of fucking everything is really saying sorry? Its a first!" Humiwalay si dealan sa yakap bago niya ito sabihin.

Isa isa naman silang kumalas at bumalik sa hapag. Umupo na rin ako at sinilbihan ng katulong.

"Ate where have you been? Grabe pumayat ka! Kumakain ka pa ba?" Si bunso ang nagsalita and he handed me the plate full of pancakes.

"Stop it yuriko. Ang mahalaga ay umuwi na ang ate mo at kumpleto na tayo sa hapag. Its been a long time since nakompleto tayo sa pagkain."
Si dad ang nagsalita.

I just smiled at him. I want to forgive him. I want to understand him more. If mom loves him and kept on forgiving him for what he has done, maybe its time for me to forgive too. He's my father after all.

Tama si dad. Matagal na ng huli kami magsabay sabay sa pagkain. I don't want to eat pag nanjan kasi siya. Ako ang umiiwas. Ako ang may ayaw. But now i want us to be complete every possible meal.

"Somethings changed in you litte sis. Di ka na mataray,di ka na suplada at di ka na rin nambabara." Tinaasan ko na lang
ng kilay ang kapatid kong si Dealan pero nakangiti pa rin naman ako.

"Ate ang ganda mo lalo kapag naka ngiti ka." My brother Franchois is now staring at me. Kaya naman lalo akong ngumiti.

"Bagay ba?"i smiled exaggeratedly.

"Maybe because of that Girbaud Villaluz! You never smile bago mo siya makilala. Now you're blooming and very much in love." Si franky pa rin iyon.

Tiningnan ko sila isa isa at lahat sila ay nakangiti saakin. They are happy for me. I hope Girbaud is happy for me too.

"Asan na ba si Girbaud anak? Dalhin mo siya dito para makilala namin ng personal." Dad bite a piece of pancake before saying that.