The Bad Girl's Weakness (COMPLETE)

Chapter 32: rollercoaster ride

ANGEL's POV

Halos isang oras din hindi tumigil ang pag patak ng luha ko. Iniyak ko lahat pero pakiramdam ko kulang pa ito.

Inayos ko ang sarili ko at di ko na alam kung kaya ko pa ipagpatuloy ang araw dito sa office.
I texted Nalid about what happened earlier kaya ay agad agad na tumawag siya.

"Hello." Medyo humihikbi hikbi pa ang boses ko.

"Stop that angelica! Where is the strong woman i knew before? Tigilan mo na yan." His voice is full of concern at medyo na himasmasan ako.

"I don't know.. She is nowhere to be found Nal.. Wala na ang matapang na angelica.. You know how weak i am when it comes to him." May pa bugso bugsong pag hikbi pa rin ang boses ko.

"Shhhh..taha na. I'll fetch you right now..
Lets have lunch together..wait for me.." Binaba na niya ang linya at ako naman ay inihilamos ko ang mga palad ko sa aking mukha.

Pakiramdam ko ay tutulo na naman ang luha ko at di ko alam kung paano ito pipigilan.

Hindi pa rin bumabalik si girbaud sa office at hindi ko alam kung saan siya nagpunta.

Everything that happens in my life is like a rollercoaster ride. Ayoko ng sumakay pa sa ride na iyon, gusto ko na ng mahinahon na daloy ng buhay.

15 minutes later ay tumawag na si nalid at naghihintay na daw siya sa labas.

Lumabas na ako ng office at dumiretso sa elevator. Naghihintay akong bumukas ito at ng bumukas ay nandun si Girbaud sa loob ng elevator. Siguro ay pabalik na siya ng office. Lumabas siya at ako naman ay pumasok.

Sobrang lakas ng kabog ng puso ko at pakiramdam ko ay tutulo na naman ang kaninang luha na pinipigilan ko. Yumuko ako para hindi mahalata kong sakaling tumulo ito pero mabilis akong hinatak ni Girbaud palabas ng elevator.

"Iiyak iyak ka pero ang lalaki mo naghihintay sa labas?!" Mahigpit ang pagkakahawak niya sa aking braso.

Kung ibang lalaki ito kanina ko pa binalian ng buto ito ngunit si Girbaud ito at nanghihina ako pag siya ang kaharap ko.

"You never changed! Magaling ka pa rin magpaikot ng tao, madali mo pa rin ako napaikot." He said on greeted teeth.

Iling iling lang ang kaya kong ibigay sa kanya. My tears are starting to fall like theres no tomorrow.

"Bakit ka umiiyak? Dahil di na naman natuloy ang plano mo huh? Dahil alam mong ngayon ay hinding hindi na ako magpapaloko sayo huh? Stop acting like a nonsense child!" Sigaw niya at ramdam na ramdam ko pa rin ang galit niya. Lalo pa humihigpit ang pagkakahawak niya sa aking braso. His nails are digging in into my flesh at hindi ako makaramdam ng pisikal na sakit dahil sa kaloob looban ko ang lahat ng hapdi at sakit na nararamdaman ko ngayon.

My tears wont stop from falling at di ko alam kung titigil pa ba ang mga ito..

"I just--" he cut me from saying something and that the cue that there is no chance for me to explain my self.

"Just stop! Isipin na lang natin na trabaho lang ang namamagitan saatin ngayon at wala ng iba." Padabog niyang binitawan ang aking braso at napayakap ako sa aking sarili.

Iniwan niya ako roon na umiiyak at nag iisa. I feel so cheap. I feel like im a trash dumped by someone i love. Im so weak. Pakiramdam ko wala na akong lakas.

He came back and made me feel special for a day and now he is acting like he is disgusted my my presence. Pakiramdam ko tuloy nakakadiri akong tao.

I was caught off guard when the elevator opened and Nalid came out from it. He immediately hugged me and caressed my back. Pinapatahan niya ako pero ang mga matang ito ay wala na atang balak na tumigil sa pag iyak.

When i was a kid i never cried. Even a single drop of tear hindi ko naranasan dahil i feel superior in every way. My parents taught me how to be strong and they never forget to make me remember that i am their only princess and the queen of Montealto Estates. I feel proud and that made me strong. Too strong na lahat ay gusto ko napapasaakin at nakukuha. Lahat ng bagay bagay gusto ko ako ang nangunguna. Ako ang bida.

But now.. Its the other way around. I felt like my love for Girbaud made me the weakest person. He iS my weakness, but i want to be strong for him.. For our love to happen.

"Come on.. Lets get out of this place.." Inalalayan ako ni Nalid papasok sa elevator and there i saw Girbaud outside my office standing and staring straight to us. He look like a handsome devil in a suit na handang pumatay ng tao.

Then the elevator closed. I feel relieved but exhausted from crying..

Kada bubukas ang elevator sa bawat floors ay nagugulat ang mga tao na umiiyak ako at wala na akong pakialam. Hindi sila makapasok sa loob dahil hindi sila pwedeng sumabay sa amin.

Nalid is still holding me na para bang isang batang mawawalan ng balanse kapag binitawan niya.

Nakarating na kami sa lobby palabas sa building. Naghihintay na sa labas ng building ang sasakyan ni Nalid. Its a genesis in color red, just like the color of Girbaud's wagon.
Grrr. Napakamot na lang ako sa aking ulo.

Binuksan ni nalid ang front seat at inalalayan akong makasakay. Umikot siya at umupo na rin sa driver seat. Mabilis niya pinaandar ang sasakyan at humarurot sa pagpapatakbo.

"San tayo pupunta?" Nilingon niya ako dahil ang boses ko ay nababasag dahil kakagaling lang sa pag iyak.

"Eat lunch and eat icecream.. Just like before.." He gave me a sincere look at it made me relax a little bit.

He always brought me in his chick's ice cream shop noon dahil nagpapacute siya doon sa babae at pampalamig na rin daw ng ulo ko. Lag kasi mainit ang ulo ko sa loob ng apat na taong pagkakakilala namin.

Tumango na lang ako at sumang ayon na lang kung saan niya ako dadalhin.

Habang nasa byahe kami ay biglang nagring ang cellphone ko..
Agad ko itong kinuha sa loob ng aking bag at nakita kong unknown number ito..

Patay malisya ko itong sinagot at nagulat na lang ako sa boses na galing doon..

"Who told you to leave? Its still office hours at wala pang lunch time? Bumalik ka ngayon din dito sa office!" Its Girbaud and he sounds so pissed and determined to make me come back in the office but i wont.

"I'll just take a day off today.. You can continue whatever you are doin', my secretary will just help you." Bakas pa rin sa aking boses na kagagaling ko lang sa pag iyak.

"I don't need your secretary or anyone else, i need you.. And i need you now!!" Binaba na nya ang telepono at kung anong kulisap naman ang naglalaro sa aking tiyan.

How come he can make me feel so worthless in a second and make me feel in heaven in a minute?

He is playing pull and push and its driving me crazy..
Masyado nang mabigat ang aking naramdaman kanina para punan pa niya ito ngayon.

So i decided to stick in to my plan and take a day off. Di pa rin mawala ang kaba sa puso ko and the urge to come back to him and forget that i cried like a little baby because of him.

Pero pinigilan ko ang sarili ko and with the help of Nalid nagawa kong hindi na bumalik sa office.

Hindi na ako tinawagan ulit ni Girbaud pero si Dealan ang tawag ng tawag at sinasabing bumalik na ako dahil di raw mag ttrabaho si Girbaud kung hindi ako babalik.
Binalewala ko lang iyon at pinagwalang bahala.

I will just face everything tomorrow but today ill pass. I need to gather some strength to face him without trembling and crying.

Sinamahan ako ni nalid na mag lunch.
Kumain rin kami ng icecream pero hindi na doon sa icecream shop na lagi naming pinupuntahan noon.

Sinamahan niya rin ako spa. Nagpunta kami sa gym at pinagod ang sarili sa pag wwork out. I made my self busy for me not to think about Girbaud.

Natutuwa naman ako dahil kahit papaano ay nagawa ko siyang kalimutan kahit sandali lang..

Kahit alam ko na pagkatapos nitong araw na ito ay babalik pa rin ako sa kanyang piling kung pababalikin niya ako.

I can be dumb or selfless for him. I can be whatever and whoever he wants.. I can do everything for him.

And i hope he can do the same for me.. I just hope.