Sabahın ışıklarıyla beraber, alarmın sesine uyandı. Yataktan kalkmak için henüz hazır değildi. Geçmişte çok mutluydu. Fakat altı ay önce babasının kaybından sonra, annesiyle birlikte yeni bir şehre taşınmıştı.
Henüz acılarını unutmamıştı. Ama bir şekilde güçlü olmak zorundaydı. İşte bugün, geri kalan hayatının ilk günüydü.
"Nur, uyandın mı kızım?"
"Hayıırr."
"Hadi kalk güzel kuzum. Okula seni bırakıp işe geçeceğim."
"Anne ben kendim giderim, sen direkt işe git."
"Olsun kızım, hem okulunu görmüş olurum."
"Hiç gitmek istemiyorum."
"Nur. Yapma böyle.."
Annesinin duygulandığını hisseden kız, durumu değiştirmek istedi.
Yataktan bir şekilde kalktıktan sonra, yeni okulundaki ilk gün için hazırlandı.
Siyah düz saçlarını tepeden güzelce tutturdu, gömleğinin üzerine bordo rengi bir süveter giydi. Pileli eteğinin kırışıklığını düzeltti ve ilk gün için yola çıktı.
... Okulun önüne geldiklerinde arabadan indi ve pencereden annesine baktı.
"Anne, teşekkür ederim bıraktığın için. Muuahh."
"Kız durr, hemen gitme. Ben de bi içeri girseydim. Okulunu görürdüm."
"Anne, gir tabi ama.. Burası lise. Çocuk gibi görünürüm.."
"Ah, doğru dedin. Tüh. Neyse tamam. Hadi iyi dersler güzel kızım."
"Dikkatli sür iyi işler annem."
Çantasına sıkıca elini yaslayan kız, arkasını döndü ve okuluna ilk bakışını attı. Güzel büyük bir liseydi. Bahçede gençler top oynuyordu. Bir grup kız ona doğru bakıyordu ama bunu garipsemedi. Bir bakıştan ne olabilirdi ki?
Okul koridorlarında yavaşça yürüdü. Sınıflara bakıyordu. Henüz nakil olduğu sınıfı bilmediği için, koridordaki bir çocuğa müdürün odasını sordu.
İkinci katta, sağdan ilk oda olduğunu öğrenince merdivenlere yöneldi. Odanın kapısından bağırtılar duydu. Bariz bir şekilde birisi azar işitiyordu. İçeri girmeye çekindi, fakat belki de içerideki insanı kurtarabilirdi. Kim bilir. Vakit ilerlemeden hemen kapıyı çaldı. Bir süre cevap bekledi. İçerisi sessizdi.
"Girin."
Kibarca kapıyı açtığında, tam karşısında durup ona bakan kumral saçlı kızı fark etti. Gergin görünmüyordu. Tam tersi bu duruma çok alışık gibiydi.
"Merhaba, ben..yeni öğrenciyim de."
"Yeni öğrenci.. Bir saniye, Nur erkoç'tu değil mi?"
"Evet."
"Gel kızım otur iki dakika soluklan. Sınıfın hangisiymiş bakıyorum."
Nur, soğuk odadaki deri koltuklardan birine oturdu. Karşısındaki kızın bakışlarından dolayı gergindi. Sürekli ceza alan disiplinsiz tiplere benziyordu. Serseri bir görüntüsü vardı. Ona baktığını fark edince kafasını çevirdi. Bulaşmamak en iyisiydi.
" Senin sınıfın 12-B şubesi. Evet, orada öğrenci açıklığı var. Hadi götüreyim seni."
Aceleyle koltuğundan kalkan müdür, bir şey unuttuğunu fark edip, az önce azarladığı kıza baktı.
"Melis, sen o şubede değil misin? Tabi öylesin ya. Hadi yeni arkadaşını sınıfına götür. Sonra cezanı konuşuruz."
Kıza doğru fısıldadı "Hadi yine yırttın kerata."
Melis, kurtulmasına olan sevincini belli etmeden kıza baktı.
" Merak etmeyin müdürüm. Nur bana emanet."
Bölüm sonu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Diğer gxg kitabıma da göz atabilirsiniz! Konusu gerilim ve gizem :)
