Yeni Kız | gxg ¦(tamamlandı)

Öfkeli Başlangıç

"Daniela, sadece sen yapmışsın gibi davranma... Ben de en az senin kadar suçluyum."

"Değilsin."

"Öyleyim."

"Hayır."

"Öyleyim!"

Daniela, kızın yakınına geldi.Şiddetli bakışları, dudaklarına yöneldi.

"Suçlu olduğun tek konu, kalbimi çalman Cansel.."

Kız, neye uğradığını şaşırmıştı. Duyduklarına inanamıyordu. Bu bir şaka mıydı?

"N-ne dedin sen..?"

"Beni duydun."

"Dani, şaka mı yapıyorsun?"

"Şaka olmasını mı isterdin, o kadar mı kötü bir durum?"

"Haayırr, sadece.. Çok şaşırdım."

Daniela kıza biraz mesafe koyarak, gözlerine bakmaya devam etti. Yalnızca rahatça düşünebilmesini sağlamak istiyordu.

"Artık biliyorsun."

Cansel sessiz ve utangaçtı.Yıllardır tanıdığı arkadaşının, ona karşı böyle hissettiğini bilmiyordu. Çok şaşkındı. Kalbini kırmak istemiyordu.

"Dani, Bunu duymamış gibi yapacağım.. Kalbini kırmak istemiyorum."

"..."

Karşısındaki kızın hayal kırıklığı gözlerinden okunuyordu. Böyle bir tepki beklemiyordu. En azından saygı duyar diye ummuştu fakat o bunu duymazdan gelmeyi, hiç olmamış gibi yapmayı seçmişti.

Sınıf kapısına yönelirken sessizliğini bozdu.

Arkasına bakmadan konuşurken, biraz sonra dökeceği göz yaşlarını saklamaya çalışıyordu.

"Melisle konuşacağım. Gerisi, hiç olmamış gibi devam ederiz o halde."

Kapıyı çarptıktan sonra, ardında bıraktığı kızı düşünmemeye çalışarak koridora yöneldi.

.
.
.
Öğleden sonra, kantinde sıraya giren Melis dün geceyi düşünüyordu. Rüya mıydı, değil miydi karar veremiyordu. Fakat telefonundaki mesajları tekrar okuduğu için   gerçek olduğunu biliyordu. Gelip giden düşüncelerini, yanında sıraya giren Daniela'nın sesi bozdu.

"Bir su alabilir miyim?"

"Tabi."

Kıza doğru dönen Daniela, laf atarak özlem gidermeye çalıştı.

"Düşünmekten, sıranı kaptırdın. Allahtan ben yabancı değilim."

Melis, sesi duyunca irkilerek kıza baktı. Kendini toparlayıp, gururlu bir şekilde kızı duymazdan geliyor, fakat hala yanında durmaya devam ediyordu.

"Hala benimle konuşmuyorsun."

" Çünkü sizi affetmedim."

"Biliyorum. Ama bunun sadece benim hatam olduğunu söylemiştim. Canselle neden konuşmuyorsun?"

"Sadece senin hatan mı? İrem'le konuştuğumda fotoğrafı çekmesini ikinizin istediğini söylemişti. Şimdi onu korumaya çalışma boş yere."

" O sadece yanımda geldi. Pislik olan benim."

"Daniela, şu an bunları tartışmak istemiyorum. Garip bir şekilde hayata dair umutlarım yeşerdi. Bunları tekrar bozmak istiyorsan, orası ayrı tabi. Ama bu kez buna izin vermeyeceğim."

Lafını söyledikten sonra kızın yanından ayrılmaya çalıştı fakat, Daniela kolundan tutarak onu engelledi.

" Bekle bir saniye. Sana söylemem gereken şeyler var. "

" Burada mı? "

" Nereye gitmek istiyorsun? "

" Bahçeye çıkalım. Ne diyeceksen orada de."

...

"Bak melis, çok kötü ve pislikçe bir şey yaptığımın farkındayım."

"Yaptığınızın diye düzeltelim onu."

"Her neyse tamam! Tam bir pisliğiz. Nur'u gerçekten seveceğini düşünmüyordum. Her zamanki heveslerinden biri sandım! Bu yüzden öyle davranıp, aramıza girmesini istemedim.

Bütün bunlar çok saçma biliyorum... Sen bizden gidene kadar bunun farkına varamamıştım. Cansel günlerce ağladı. Yüzü kan çanağına döndü. Onun pek bir suçu yoktu zaten. Kararsızdı ve bana kandı.

Her şeyin sorumlusu ve suçlusu benim. Sana ve Nur 'a neler yaşattığımın farkındayım.
Kardeşliğimizi bitirdiğimin de farkındayım.

Şimdi ne söylesem boş, biliyorum. Sana bizi affet diyemem. Ama belki bir gün, bu olursa.. Seni hep bekliyor olacağız. "

Akan göz yaşını silen Daniela, karşısındaki kızın yüzüne bakamıyordu.
Sessizliğin içinde onu dinleyen Melis, affetmek ve affetmemek arasında gelip gidiyor, fakat kendine yediremiyordu. Onlar yüzünden Nur'u kaybetmişti. Fakat, belki de her şey telafi edilebilirdi...

Kızın cevap vermeyeceğini düşünen Daniela kafasını kaldırdı ve yüzüne baktı. Hala sessiz ve düşünceli olduğunu görünce, yalnız bırakmak amacıyla arkasını döndü.

O sırada ani bir çıtırtı sesi duyan ikili, köşedeki gölgeyi fark etti.

Karşılarında şiddetli bir öfkeyle duran davetsiz misafir, yeni kavgaların başlangıcı olacaktı.

Bölüm sonu