Adam derin bir nefes aldı. James üzülmeden edemedi. İnsanın ölümünü anlatması zor bir şey olmalıydı. Bakışlarını Nefrima'ya çevirdi. Kız gözlerini yere devirmişti.
"Bir halkın savaşta liderini kaybetmesi demek yok olması demektir Bay Potter. Çünkü tüm umutları yok olur. Bu yüzden gizlice Krallığıma getirildim ve öldüğüm bilgisi sadece ordu komutanı, kızım ve birkaç kişiyle paylaşıldı." James bunca yıldır böyle bir bilginin gizlenebilmesine şaşırmadan edemedi. Kral ölmüştü ve halkın bundan haberi yoktu.
"Bunca yıldır nasıl gizliyorsunuz bu sırrı? Kimse görmek istemiyor mu sizi?" Kral ayağa kalkıp volta atmaya başladı.
"İstiyor. İstemez olur mu? Bu yüzden eğitim planını çıkardık." James açıklamasını istercesine baktı.
"Benden sonra başa geçecek kişi Nefrima. Bu yüzden Kraliçeliğe eğitiliyor adı altında gelen her türlü şeyin ona danışılması emrini çıkarttım. Herkesle ilk Nefrima görüşüyor ve sonradan bana iletiyor. Bende yapması gerekenleri Nefrima'ya iletiyorum." James inanamazcasına bir Krala bir Nefrima'ya baktı.
"Ama yine de sizi görmek isteyen olmuştur. En azından soylularınızdan..."
"İsteyen oldu. Zaten görüşmemde gerekiyordu yaşadığımı anlamaları için. Bu yüzden bende minimum insanla görüştüm. İşte bu yüzden böyle bir odadayız Bay Potter. Oda mümkün olduğunca karanlık ve hiçbir penceresi yok. Işıkların yansıyıp da Kralın saydamlığının gözükmesini istemeyiz. Her gelenle mümkün mertebe uzaktan görüştüm. Aynı uzaktan benim ölü birisi olduğumu anlamamanız gibi." James hayatında böyle bir plan ve strateji daha önce ne görmüş ne de duymuştu.
"Benden istediğiniz ne peki?" diye sordu James sadede gelmek istediğini belli edercesine.
"Ne mi istiyorum? Beni hayata döndürmenizi istiyorum Bay Potter..."
"NE?" diye haykırdı James.
"Oradan hayat bahşeden birine mi benziyorum?"
"Bana hayat bahşedebilecek birisine benziyorsunuz Bay Potter ve bende size Voldemort'u yok etmenizde yardımcı olacağım." James siniri bozuk bir kahkaha attı.
"Bence bu konuşma burada bitmiştir. Bir daha beni böyle şeylerle buraya getirmezseniz sevinirim!" James hızla çıkışa doğru ilerlemeye başladı.
"James, dur!" diye Nefrima arkasından bağırsa da umursamadı. Çıkışa doğru ilerlemesine devam etti. Kapıdan geçip geçemeyeceğini bile bilmiyordu ama yine de ilerliyordu.
"Hortkulukları bir anda yok etmenizi sağlayabilirim Bay Potter." İşte James'i durduran bu cümle oldu. Hortkuluk... Hortkulukları nereden biliyorlardı? Gerisin geri döndü. Adam bilmiş bilmiş gülümsüyordu.
"Sanırım en baştan söylemem gereken şeyi, en sonda söyleme gibi bir hata yaptım."
"Yalan söylüyorsunuz!" dedi James kabul etmek istemezcesine.
"Doğruyu söylüyor James." James bakışlarını deminden beri sessizliğini koruyan Nefrima'ya dikti.
"Hortkuluk yaratmak deniz halkından siz büyücülere geçti. İlk hortkuluk denizhalkı tarafından yaratıldı. Bu yüzden o ruhların yok edilmesini sağlayacak tek şeyde bizde var." James çıldırmamak için kendisini zor tutuyordu.
"Buna şimdi inanmamı mı bekliyorsunuz?" dedi James, Nefrima'nın duyacağı şekilde. Kız anlayışla ona baktı.
"İşte bu yüzden en başından beri sana Hortkuluktan oluşan bir ruhu gösteriyoruz. Aynı Voldemortun ki gibi." Ve James o anda ne olduğunu anladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bilinmeyen Çocuk
FanfictionYeni eğitim yılına başlarken, yıllardır gizlenen bir sır ortaya çıkar. Harry'nin bile haberi olmadığı ikizi yıllar sonra özellikle de Voldemort Hogwarts'a saldırdıktan bir yıl sonra Hogwarts'da karşısındadır. Bunca yıl saklanan çocuk şimdi neden ort...
