Bilinmeyen Çocuk

7.Bölüm: Düello

"Yine ne oldu?" James cevap vermedi. Sadece gülümsemekle yetindi ama Hermione bir anda önüne atlayıp yolunu kesti. Cevabımı bekliyorum dercesine bakıyordu.

"Sadece Harry'nin yanında senin gibi birisi olduğu için mutluyum."

"Benim gibi?"

"Senin gibi bulanık Granger!" James daha cevap veremeden, Draco'nun sesi konuşmalarını böldü. Yanındaki altı arkadaşıyla birlikte ikisine pis pis sırıtıyordu. James koruma içgüdüsüyle Hermione'yi kolundan tutup arkasına çekti. Onun bu hareketine Slytherin'liler kahkahalarla gülerken, James umursamadı. Harry'le iyi anlaşmaya başlamışlardı. İlk günden arkadaşını yaralatamazdı. Özellikle Hermione, her şeye rağmen ona beklediğinden daha iyi davranmışken. Luna'dan sonra okulda ona en iyi davranan kişi o'ydu. Kendisinden önce onu koruması lazımdı. Hermione'ye bir şey olmasına izin veremezdi. Zor olacaktı ama her şeyi göze almıştı. Korkutucu gülümsemesiyle Slytherin'lilere baktı ama daha konuşmasına başlayamadan Hermione yanında bitivermişti.

"Arkama geç Hermione!"

"Hayır!"

"Hermione..."

"Ahh şu çifte kumrulara bakın. İkisine de yazık olacak..." Slytherin'liler görevleriymişçesine güldüler. Ortada komik bir şey olmasa da robot misali efendi ne söylerse onu yapmaya ayarlanmışlardı. Voldemort ve ölüm yiyenlerinin aptal versiyonlarıydılar. Aslında Voldemortun ölüm yiyenleri de akıllı değildi ama olsun. James, Draco'yla ilk konuşmalarındaki gibi korkutucu bir şekilde baktı. Böyleyken daha karanlık bir havaya bürünüyordu. Korkutucu oluyordu.

"Kapa çeneni Malfoy! Merak etme, işimi hallettikten sonra sana ve ayaktakımına döneceğim." Genç çocuk o kadar korkutucu konuşmuştu ki Slytherin'lilerin benizlerinin attığından emindi. Hermione'ye tekrar dönüp;

"Sadece bir kez söyleyeceğim Hermione. Arkama geç! Seni arkamda daha rahat koruyabilirim." Diye mırıldandı.

"Hayır! Bende sana bunu bir kez söylüyorum James." Hermione onu umursamazca asasını çıkartıp, Slytherin'lilere doğrulttu. Düello'yu başlatmış oldu. James gözlerini devirip Malfoy ve ayaktakımına döndü. İlk atağı karşı taraftan bekliyordu. Asası elinde, pür dikkat kesilmiş olsa da bir anda bakışlarını Hermione'ye çevirdi.

"Cidden bu inatçılığında kime çektin sen? Hep böyle söz dinlemez misin?" Söylenmenin zamanı değildi ama içindeki dürtüye engel olamıyordu. Hermione kızgın bir şekilde ona baktı. Ağzını açmış cevap vermek üzereyken Draco konuşmasına izin vermedi.

"Ahh konuşmanızı bölmek istemezdik ama biliyorsunuz tüm günümüzü sizinle harcayamayız." Draco, yılanımsı sırıtmasıyla arkasındaki altılıya dönüp fısıldadı. James suratına yayılmakta olan gülümsemeyi, hepsinin görmesini isterdi. Malfoy, planını ayaktakımına anlatmaya başladığı an James en zayıf halkayı bulup zihnine süzülmüştü. Hepsinin Hermione'ye nişan almasını, işaret verdiğinde büyü yapmalarını söylüyordu. Sectumsempra ile Hermione'yi ağır yaralayacaklardı ve Draco'nun kendisi James ile düello edecekti. Kendini ona denk görmüştü. James hemen her şeyi zihninde tarttı. Tek başına yedi kişinin büyüsünü engelleyemezdi. Bir kere engellese bile diğerlerinde gardı düşecekti. Bu yüzden en az hasar alacağı şekilde plan yapmalıydı.

"Bu sefer sözümü dinle ve sadece ikimizi koruyacak kalkan büyüsü yap. Ne olursa olsun sakın bozma. Üç dediğimde..."dedi. Hermione cevap veremeden Slytherin'lilerde kımıldama oldu. James asasını kaldırıp gardını aldı.

Karşısında yedi kişi vardı ve onlar iki kişiydi. Eğer ortadaki Draco'nun önünde patlama büyüsünü yaparsa hepsi arkaya uçarlardı. Bir süre yaşayacakları baygınlıkla Hermione'yle kendisini kurtarabilirdi ve James ne kadar sinirli olursa olsun okul sınırları içinde karşısındakileri çok fazla yaralamak istemiyordu. Sadece ders alacakları kadar yeterliydi. Bu yüzden en iyi büyü patlama büyüsüydü. Kendine güveniyordu ama Hermione'nin yapacağı kalkanda önemliydi. Ne kadar güçlü olursa o kadar az yaralanırdı. Tabi inşallah Hermione bu sefer dediğine uyardı çünkü kalkanı yapacağına dair hiçbir işaret vermemişti. Draco'nun güldüğü gibi yılanımsı gülümsemeyi suratına yerleştirdi.