Bilinmeyen Çocuk

15.Bölüm: Hoşlandığın Kişi Kim

Uzun bir aradan sonra herkese merhaba :) İlk olarak okuyup yorum yapan ve zaman geçse de yeni bölümü bekleyen herkese çok teşekkür ederim.  Uzun bir süre bölüm yazamamış olmakla birlikte sonrasında da bendeniz kurguyu unutunca hikayeyi tekrardan düzenleyip( ayrıca kurgumu da hatırlamaya çalıştım :) ) yeniden yazmaya başladım :) Önceki bölümlerin düzenlemesini bitirip sitede paylaştıktan sonra artık yeni bölümle karşınızdayım. Maalesef bu süreçte de nasıl bir düzende hikaye bölümlerini paylaşacağımı tam netleştiremiyorum ama yeni bölümlerin geleceğini ve bu hikayenin finalinin kesinlikle olacağının garantisini verebilirim. :) 

O zaman lafı çok uzatmadan iyi okumalar diliyorum. Bu bölüm bu hikayeyi okuyup bekleyen ve yeni okuyacak herkese gelsin.

Sevgiler,
B.

15.Bölüm: Hoşlandığın Kişi Kim

"Ben... Bilemiyorum... Her şeyi yerim."

"O belli oluyor." Dedi Fred, Harry'ye oranla daha iri olmasını ima ederek. James, gizli bir sırıtış koyuverdi.

"Ama bayıldım dediğin, her zaman yemek istediğin şeylerde vardır. "diye ekledi George ipucu vermişçesine. İkizler, sorunun ipuçlarını verdik gerisini bulmak senin elinde dercesine ona bakıyorlardı. James'i sorgulamayı bir nevi eğlenceye çevirmişlerdi. James, yardım istercesine Harry'ye baktı. Böyle şeylerin söylenip söylenmeyeceğini bilmiyordu. Genelde ev cinlerinden bir şey ister onlarda yapardı. Harry, başını onaylarcasına salladı.

"O zaman, çikolatalı fıstıklı pasta severim. Kurabiye olarak fındıklı kurabiyeleri severim, böyle ay şeklinde olanlardan. Turtadan nefret ederim. Görünce bile kusasım gelir. Her türlü böreği yerim. Sadece sebzeli olmasın yeter. Salata olarak tavuk salatalarını severim. Böyle yoğurtlu gibi olanları... Birde..." Hepsi gülmeye başlayınca James utançla susup başını eğdi. Sanırım söylememesi gerekiyordu. Ama Harry ona söyleyebilirsin demişti.

"Biz en iyisi her şeyi yermiş diyelim. Yoksa bu iş daha saatlerce sürecek." Hepsi George'a sırıtırken, James elinde olmadan somurttu. Rezil olmuştu. Tam bir açgözlü gibi davranmıştı.

"O zaman, sizinle takılmak güzeldi bücürler ama işletmemiz gereken bir işletmemiz var." Fred yaptığı kelime cambazlığına güldü.

"Noel'de görüşmek üzere." Diye ekledi George. Ardından ikili, teker teker hepsiyle tokalaşmaya başladı.

"Bu arada istediklerinizi baykuşla sipariş etmeyi unutmayın." demeyi de eksik etmedi George, göz kırparak.

Şaka dükkânı, daha keşfetmesi gereken onu daha da heyecanlandıran yeni bir yerdi. Onlar nereye gideceklerini tartışırken, James uzun uzun tekrardan inceledi. İleride eğer olurda hayatta kalırsa belki böyle bir yer açabilirdi. Ardından diğerlerini takip etmeye başladı ama ufaktan ufaktan sinirlenmeye de başlamıştı. Herkes çılgın bir şekilde ona bakıyordu. Hatta kafelerin bazılarından çıkan ya da birbirlerini çılgınca dürtenler bile vardı. Birde seslerinin duyulmasını umursamadan onun hakkında konuşuyorlardı. Bilinmeyen çocuk ve korkak, onun hakkında bahsederken en çok kullandıkları kelimelerdi. En sonunda sinirine hâkim olamayıp patladı.

"Bu insanlar bana bakmayı ve hakkımda dedikodu yapmayı ne zaman kesecekler? Kaç ay geçti ama hala arkamdan konuşuyorlar. Eğer konuşacaklarsa gelip bana sorsunlar!"

"Ahh hoşlanıyorsun sanıyorduk?" James, kızgın bakışlarını Ron'da sabitledi. Tam ağzını açmış cevap verecekti ki;

"YETER!" diye bağırdı Harry.

"Biriniz en yakın arkadaşım, birinizde kardeşimsiniz. Artık birbirinizi iğnelemeyi kesip barışır mısınız?" İkili önce birbirlerini süzdüler. Ardından James, ilk hamleyi yapıp elini uzattı. Normalde hiçbir zaman ilk adımı atan kişi olmazdı ama kardeşi için barış yapabilirdi. Ron başta tereddüt etse de diğerlerinin bakışları sonucu o da uzatılan eli tuttu ve böylece ikili barış anlaşmalarını imzalamış oldu.