ညနေမစောင်းခင် ဂျွန်ကယွန်းမီဆီအရင်ထွက်သွားသည်။
ကျနော်လည်းသွားရမှာဆိုတော့ ဆိုင်စောပိတ်ရမည်။
"ထယ်ယောင်း ဒီနေ့အကိုဆိုင်စောပိတ်မယ်နော် မင်းလည်းပြန်လို့ရပြီ"
"အကိုသွားစရာရှိလို့လား?"
"အင်း ဟိုနေ့ကလာတဲ့ဂျွန်ကောင်မလေးမွေးနေ့ဖိတ်ထားလို့လေ
မင်းလည်းလိုက်မလား?"
"တော်ပါအကိုရာ ကျနော့်မှမဖိတ်ပဲ"
"အေးပါကွာ အ့ဆိုပိတ်ကြစို့"
"ဟုတ်ဟုတ်"
ဆိုင်ပိတ်ပြီး သွားဖို့အိမ်ကိုအဝတ်အစားသွားလဲရမည်။
ဒီလိုပွဲတွေသိပ်မသွားဖြစ်တော့ အိမ်ရောက်တော့လည်း
ဘာဝတ်ရမလဲဗျာများရသေး...။
ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ထောပတ်စိမ်းရောင်Shirtနဲ့Style pants အဖြူလေးနဲ့
တွဲဝတ်ကာရင်ဘတ်ကကြယ်သီးနှစ်လုံးလောက်ဖြုတ်ပြီး ဝတ်လိုက်သည်။
_________
Mallကိုဖြတ်မှလက်ဆောင်ဝယ်ဖို့ သတိရလို့ပြန်လှည့်ဝယ်ရ
ပြန်သေးသည်။
မိန်းကလေးဆိုလို့မေမေကလွဲပြီး ဘယ်သူ့မှလက်ဆောင်ဝယ်
မပေးဘူးတော့ ဘာဝယ်ပေးရမှန်းမသိ။
အမျိုးသမီးပစ္စည်းတွေရောင်းတဲ့Brandဆိုင်ထဲဝင်ကြည့်တော့ ရွေးစရာတွေကလည်းများ...Scarfလေးတွေစီမျက်စိရောက်သွားတော့ သွားကြည့်ပြီး ယွန်းမီနဲ့လိုက်လောက်မဲ့အထက်တန်းဆန်ဆန်လှတဲ့ဟာလေးကိုယူမလို့လက်လှမ်းတုန်း ဘေးကလူတစ်ယောက်ကအဲ့ဒါကိုယူသွားသည်။
"ဟေ့လူ အဲ့ဒါကျွန်တော်ယူမလို့လေ"
"What?"
ဘာလား နိုင်ငံခြားသားလားပဲ..?
မျက်မှန်တပ်ထားတာမို့ မျက်နှာကဘာလူမျိုးဖြစ်လောက်မလဲခန့်မှန်းမရ။
လူကထောင်ထောင်မောင်းမောင်းမို့ နိုင်ငံခြားသား
ဖြစ်လောက်မည်ထင်သည်။
သူ့ကိုထပ်ပြောမလို့ လုပ်တုန်း ဝန်ထမ်းမလေးတွေရောက်လာပြီး
ဘာဖြစ်တာလဲလာမေးကြသည်။
"ဘာများဖြစ်လို့ပါလည်း လူကြီးမင်းတို့"
"အဲ့ လည်စည်းလေးကျွန်တော်ယူမလို့လုပ်တုန်း အဲ့လူယူသွားလို့"
YOU ARE READING
Friend But...
Fanfiction"ဂျွန် ငါ့ကိုချစ်လား" "အဓိပ္ပာယ်မရှိတာတွေ မမေးစမ်းနဲ့" {Start date-4.5.22} {End date-
