Jeon ကျွန်တော့်ရှေ့ပေါ်မလာတာ တစ်ပတ်နီးနီးရှိနေပြီဖြစ်သည်။အဲ့တာလည်းကောင်းတာပဲလေ။မဟုတ်ရင် သူ့ရဲ့ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ လူကိုစိတ်ရှုပ်ထွေးအောင်လုပ်နေဦးမှာ...။
ဒီနေ့ဟာ ပိတ်ရက်။ပြောရရင် Joonနဲ့ပြခန်းကိုသွားမယ့်နေ့မို့ စောစောထပြီးပြင်ဆင်နေရသည်။အရင်က ပိတ်ရက်ဆိုအိမ်မှာပဲနေဖြစ်တာများသည်လေ။အခုတော့ကိုယ်မသွားဘူး မလုပ်ဘူးတာတွေစမ်းလုပ်ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားလိုက်သည်။
*တီ တီ*
ကားသံကြားလို့ အခန်းထဲကလိုက်ကာဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်ရှေ့ရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ Joon။ကျွန်တော်ထွက်လာတာမြင်တော့ ကားဘော်ဒီကိုမှီရပ်နေတဲ့Joonက ပါးချိုင့်ကြီးပေါ်တဲ့အထိပြုံးပြလာသည်။အမြဲ လူကြီးဆန်ဆန်ပဲဝတ်စားတတ်တဲ့Joonက ဒီနေ့တော့ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့တီရှုပ်ကိုမှ အပေါ်က long code နဲ့တွဲဝတ်ထားတာဟာ တစ်မျိုးကြည့်ကောင်းပါသည်။
"တက် ဆော့ဂျင်"
Joon ကကားတံခါးကိုလည်းဖွင့်ပေးပြီး လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခေါင်းနဲ့အမိုးမတိုက်စေရန် လက်ကာပေးထားသေးပါသည်။Joonရဲ့ အပြုအမူတွေက တကယ်ကိုဂရုစိုက်တတ်တဲ့ လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်ပုံစံဖြစ်သည်။
"Joonက နဂိုထဲကဒီလိုပဲလားဟင်?"
"ဘာကိုပြောတာလည်း ဆော့ဂျင်?"
"အော် သူများကိုဂရုစိုက်တတ်တာမျိုးကိုပြောတာ"
ကျွန်တော် ပြောတော့ Joonကရယ်သည်။
"သူများတွေကိုဂရုမစိုက်ပါဘူး ကိုယ့်အတွက်အရေးပါတဲ့လူတွေကိုပဲ ဂရုစိုက်တာပါ ဆော့ဂျင်လိုပေါ့..."
"ဟင် ကျွန်တော်...?"
"ကဲပါ သွားရအောင်မနက်စာဝင်စားမယ်လေ"
Joon အပြောကိုပြန်မဖြေမိ။ခေါင်းတစ်ချက်နှစ်ချက်သာ ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ဒါနဲ့Joon အဖြေကဘယ်လိုကြီးလည်း...?
<<<<<_________>>>>>
"ဆော့ဂျင် ဘာစားမလဲ?"
"Joon အဆင်ပြေတာမှာလိုက်ပါ"
"ဟုတ်ပြီ ကိုယ်သွားမှာလိုက်မယ်အ့ဆို"
YOU ARE READING
Friend But...
Fanfiction"ဂျွန် ငါ့ကိုချစ်လား" "အဓိပ္ပာယ်မရှိတာတွေ မမေးစမ်းနဲ့" {Start date-4.5.22} {End date-
