ကျွန်တော်နဲ့Joon မနက်အစောပိုင်းလေယာဉ်နဲ့ဆိုးလ်က်ုပြန်ခဲ့ကြသည်။ဂျယ်ဂျူနဲ့
ဆိုးလ်းကလေယာဉ်နဲ့ဆိုခနပဲစီးရတာဖြစ်သည်။Joonကို ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲပြန်မယ် နေခဲ့ပြောတာလည်းမရ ကျွန်တော်နဲ့ပြန်လိုက်လာသည်။
"ဆော့ဂျင် ဘယ်သွားမှာလည်းအိမ်ပြန်မှာလား?"
"ဟုတ် Joonအိမ်ခနပြန်ပြီး အမေတို့ဆီသွားတော့မယ်"
"ဟင် အမေတို့ဆီပြန်မှာလား မဟုတ်လည်းဂျောင်ဂုကယွန်းမီနဲ့နေတော့မှာကို"
"သူနဲ့ရှိခဲ့တဲ့ အငွေ့အသက်တွေကြားမနေချင်လို့..."
". . . . ."
"ဟိုမှာtaxi တွေ့ပြီJoon သွားရအောင်လေ"
"အွန်း သွားမယ်"
<<<<<_________>>>>>
"ဟိုရှေ့နားရပ်မယ် ဦးလေး"
"ဟုတ်ပြီ ကောင်လေး"
"အိမ်ရှေ့ထိမမောင်းခိုင်းဘူးလား ဆော့ဂျင်?"
"ဟုတ် ရောက်တော့မှာပဲ လမ်းလျှောက်သွားလို့ရပါတယ်"
"အင်းပါ ကိုယ့်ကိုရောအိမ်ထဲမခေါ်တော့ဘူးလား?"
"ဟင် Joonလိုက်ချင်လိုက်ခဲ့လေ"
မျက်တောင်လေးကိုပုတ်ခက်ပုတ်ခက်လုပ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးတစ်ထော်ထော်နဲ့စကားပြောနေတဲ့ ဆော့ဂျင်ကတကယ်ချစ်စရာလေးရယ်...။
"လိုက်ခဲ့လေ Joon?"
"တော်ပြီ ကိုယ်ကစတာပါ"
"ဟုတ် အ့ဆိုကျွန်တော်သွားတော့မယ်နော်"
"ဟုတ်ပြီ ဂရုစိုက်သွားနော် "
"ဟုတ်"
"ကောင်းကောင်းသွားပါ Joon"
"အင်း ကိုယ်ရောက်ရင်ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်နော် "
"အော ဖုန်းဆိုမှကိုယ်တို့ဖုန်းနံပါတ်တွေမယူရသေးဘူးနော်"
"ဟုတ်သားပဲမေ့နေတာ Joon ဖုန်းပေးလေ ကျွန်တော်နံပါတ်ရိုက်ပေးမယ်"
"အွန်း ရော့"
"ရပြီ Joon"
"ကိုယ်သွားပြီနော် ဆော့ဂျင်"
YOU ARE READING
Friend But...
Fanfiction"ဂျွန် ငါ့ကိုချစ်လား" "အဓိပ္ပာယ်မရှိတာတွေ မမေးစမ်းနဲ့" {Start date-4.5.22} {End date-
